Pretty Smart S01E01: tenenkrommende mooiemensensitcom

Een televisiecriticus probeerde ooit uiteen te zetten waarom het maken van een sitcom met uitsluitend mooie mensen in beginsel een grote fout is. Zeker, mooie mensen kunnen grappig zijn, maar niet alle mensen zijn mooi. En veel grote komische talenten – Jerry Seinfeld uit Seinfeld ; Kelsey Grammer uit Cheers en Frasier – die furore maakten in hun sitcoms voldoen niet per se aan het schoonheidsideaal. Kortom, mensen, of kijkers, willen zich in personages kunnen herkennen. Pretty Smart gaat in dat opzicht van meet af aan de mist in: dit is een mooiemensensitcom die op krampachtige wijze iets wil zeggen over oppervlakkigheden maar daar niet in slaagt.

Zangeres en actrice Emily Osment speelt Chelsea: een succesvolle academica die in zak en as zit nadat ze na haar afstuderen geen woonplek kan vinden. Dus komt ze terecht bij haar zusje Claire (Olivia Macklin) en haar ‘domme’ vrienden. Huize Claire is een bastion van de gulle glimlach, afgetrainde lijven, grote boezems, en naïviteit. Maar Chelsea is welbespraakt, een aspirant-romancier; iemand die boven deze afgoderij van het menselijk lichaam staat – terwijl actrice Osment dus wel aan het schoonheidsideaal voldoet. Maar al snel komt Chelsea erachter dat ze óók veel kan leren van haar nieuwe achterlijke huisgenoten.

Bovendien is het toch niet zo erg dat Claire ‘sociale paria’ uitspreekt als ‘sociale piranha’? Zolang de boodschap maar overkomt. Want Claire en haar huisgenoten denken niet te veel na over het leven, en lijken hierdoor gelukkiger. De boodschap ligt er dik bovenop in Pretty Smart. Chelsea mag knap én slim zijn. Ze moet haar innerlijk en haar uiterlijk omarmen. Ze moet genieten van het moment; het leven omarmen, en nog meer van dat soort quatsch. Is dit een voorbeeld van een next-generation-sitcom? Zo ja, dan hebben we nog een lange weg te gaan.