Mytho S01E01: heerlijk onbestemd Frans familiedrama

‘Nu weet ik wat belangrijk is!’, concludeert Patrick (Mathieu Demy). De vader van vier kinderen zal zich in het vervolg meer om zijn gezin bekommeren, en in het bijzonder om zijn vrouw Elvira (Marina Hands), die is gediagnosticeerd met borstkanker. Althans, is vrouwlief wel ziek? Ze treft op een gegeven moment gezwellen aan, maar die blijken na nader onderzoek goedaardig. Dat neemt niet weg dat Elvira haar doktersbezoek dramatiseert en begint over een tumor. Waarop Patrick vraagt: ‘Ga je aan de chemo?’ Oei, nu moet ook over de details nagedacht worden: ‘Ik weet het niet, er zullen allerlei tests volgen’, improviseert Elvira.

Waarom de hoofdpersoon overigens liegt over haar aandoening is kraakhelder: ze zwoegt en zwoegt om het leven van haar gezinsleden comfortabel te houden, terwijl haar partner er affaires op nahoudt en vaak afwezig is. Oftewel: ‘Ik heb vier kinderen, en geen tijd voor zelfonderzoek.’ Maar de geveinsde ziekte biedt soelaas: ineens brengt Patrick zijn vrouw ontbijt op bed. En Patricks erectie verdwijnt – wanneer hij voost met zijn maîtresse – als sneeuw voor de zon. Hij voelt zich schuldig, omdat hij al die jaren absent was. Overigens gaat het hier vooral om zelfmedelijden, waardoor je Elvira nog meer gaat toejuichen.

Het enige nare bijeffect is dat de kinderen er ook lucht van krijgen. En dat een van de dochter ’s nachts niet wakker ligt van de nare levensloop van Anne Frank, maar van de ziekte van haar moeder. Want leugens doen pijn, zoveel is duidelijk.

Mytho komt uit de koker van Fabrice Gobert, de geestesvader van Les Revenants – jawel, die reeks waarbij kinderen in een Frans bergdorp uit de dood opstaan. Het drama speelt zich af in een pittoreske, fijne Franse buitenwijk, waarmee Gobert à la David Lynch het contrast tussen de mooie façades en de misère erachter nog eens aanscherpt. In Mytho heerst net zo’n onbestemde sfeer als in Les Revenants en de vraag die centraal staat is: zal Elvira de leugen laten voortwoekeren als een onkruid dat in potentie alles zal bedekken? Of zal ze op een gegeven moment wijselijk de schoffel ter hande nemen?