My Father, the BTK Killer: vooral het dochterperspectief fascineert

De dappere Kerri Rawson maakt in ietwat onevenwichtige documentaire invoelbaar hoe het is om het kind van een monster te zijn.

My Father, the BTK Killer is een documentaire die hinkt op twee gedachten. Documentairemaker Skye Borgman (Unknown Number: The High School Catfish) wil graag het verhaal vertellen van Kerri Rawson, de dochter van Dennis Rader die in 2005 werd ontmaskerd als de beruchte BTK (Bind, Torture, Kill) Killer uit Wichita, Kansas. Ze kan het evenwel niet laten om naast Rawsons fascinerende ontboezemingen ook weer het hele politiedossier uit de kast te halen. Dus behandelt de film ook uitvoerig Raders moordpartijen in de jaren zeventig en de wijze waarop hij zijn slachtoffers vastbond en wurgde. Die informatie had ook beknopter kunnen worden gecommuniceerd.

Maar misschien zag Borgman het niet zitten om een film te maken die uitsluitend leunt op de bespiegelingen van Rawson. Hoewel Raders dochter zonder twijfel een keur aan boeiende anekdotes uitspuwt. Ze vertelt hoe het is om het kind te zijn van de seriemoordenaar en hoe ze met haar vader wordt geassocieerd. Ook zet ze uiteen hoe Rader na haar kinderfeestje even de deur uitging om een brief op de post te doen, waarin hij de lokale media informatie gaf over een (door hem gepleegde) moord op een familie. Het is een huiveringwekkende gedachte.

Rawson raakte getraumatiseerd en verbindt zich vandaag de dag moedwillig aan haar vader, door slachtoffers te ondersteunen en door de autoriteiten te helpen, onder meer met de vraag of Rader misschien nog meer slachtoffers maakte dan de tien die bekend zijn. Uiteindelijk weet Borgman de meest belangrijke vraag die de film stelt in die zin wel invoelbaar te maken: hoe is het om het kind te zijn van een monster?

My Father, the BTK Killer, vanaf vrijdag 10 oktober 2025 bij Netflix