Mob Psycho 100 S01E01: tienerserie heeft vrij weinig om het lijf

De eerste aflevering van het Japanse Mob Psycho 100 heet ‘Ik wil populair zijn’. De titel verwijst naar jongeling Kageyama Shigeo: een puber met nog niet volledig gecultiveerde superkrachten die op zijn scholengemeenschap – net zoals menig ander scholier - zoekende is naar erkenning van zijn vrouwelijke jaargenoten. Zo begint deze live-action bewerking van de gelijknamige mangaserie uit 2012 met een soort innerlijke zoektocht: zal bijvoorbeeld bodybuilding soelaas bieden? Of sluit Shigeo zich aan bij een nog op te richten telepathieclub? Daar kan hij zijn telekinetische talenten wellicht inzetten voor een beter doel.

Onderwijl heeft de superheld in spé ook nog een bijbaantje bij kwakzalver Reigen. Deze koddige oplichter beweert over dezelfde krachten te bezitten als Esper Shigeo (Esper is de benaming voor iemand met bijzondere bekwaamheden). En dus biedt Shigeo’s leermeester zijn klanten allerlei niet werkende oplossingen aan. Een echtpaar met een geest in de parkeerkelder mag kiezen uit 20, 50 of 99 % reductie van de geest. Afhankelijk van het percentage remedie gaat de prijs uiteraard omhoog. Eenmaal aangekomen op locatie zet de geest het op een rennen, maar eerst constateert hij dat het zout dat Reigen naar hem smijt ‘supermarktzout is, en geen gezegend zout’.

Mob Psycho 100 kent talloze van zulke infantiele doch stiekem vermakelijke grapjes. Zoals de man die bij Reigen naar hulp zoekt vanwege zijn stijve schouders en bekent dat hij teveel porno kijkt, waarop Reigen zegt: ‘Je rechterschouder is nog stijver.’ En: ‘Geesten begrijpen ook steeds meer van computers.’ Deze grappen terzijde heeft de tienerserie vrij weinig om het lijf, net zoals de vrouwelijke scholieren, die rondhuppelen in te heet gewassen schooluniformen. Ook het opzichtige en schaamteloze gebruik van stereotypes is een doorn in het oog: de introductie van de ‘slimme en atletische’ adonis, de naïeve lolita en de bemoeizuchtige leerlingenraad.

Uiteindelijk gaat het erom dat Shigeo zijn superkrachten ontdekt en ontwikkelt, zodat hij - getuige een aantal flashforwards – zich kan bezighouden met de belangwekkendere zaken des levens. Terwijl hij tegelijkertijd liever zijn tijd spendeert aan het vrouwelijk schoon. Het is een eeuwenoud dilemma, waar Mob Psycho 100 niet echt een nieuwe draai aan kan geven. Verder dan lepels buigen à la Uri Geller en andere flauwe cartooneske handelingen komen de makers niet.