Kleo S01E01: Duitse knipoog naar Killing Eve

Foto credits: Julia Terjung

De thrillerreeks Kleo werd enige tijd geleden al aangekondigd als een Duitse variant van Killing Eve. Dat is een boude vergelijking, maar de overeenkomsten dienen zich al vanaf de eerste minuut aan: de serie draait namelijk ook om een cynisch-geestige seriemoordenaar. Kleo (Jella Haase) is een ‘onofficiële agent’ die in het Oost-Duitsland van 1987 in opdracht van de Stasi snode types fusilleert. Totdat ze op een dag wordt gearresteerd en door een ongelukkige samenkomst van omstandigheden tot een levenslange celstraf wordt veroordeeld. Vast een gevalletje we zoeken een zondebok en het jonge titelpersonage voldoet aan alle eisen.

In de gevangenis verliest Kleo, die zwanger is, haar kind en wordt ze mishandeld. Als de Berlijnse Muur twee jaar later valt, dan wordt ze ineens vrijgelaten en ontdekt ze prompt dat haar grootvader, die ook voor de Stasi werkte, onderdeel was van de groep die haar heeft verraden. Ze vermoordt hem – dat is immers haar forte – en begint vervolgens aan een wraaktocht die, getuige het einde van de openingsaflevering, zal eindigen in Chili. Terwijl ze ook nog eens achternagezeten wordt door de West-Duitse geheime dienst, die het eigenlijk helemaal niet zo prettig vindt dat gevaarlijke gedetineerden ineens weer in het straatbeeld verschijnen.

Showrunners Hanno Hackfort, Bob Konrad en Richard Kropf hebben met Kleo een mooi excuus om de kijker weer onder te dompelen in een bijzondere historische periode die in esthetisch opzicht – de kleurrijke outfits, de blikken auto’s en de verschillen tussen het sobere Oost- en het sprankelendere West-Duitsland – tot de verbeelding spreekt. Fijn is ook dat de zwarte humor de beproevingen van Kleo enigszins draaglijk maakt. Ondanks de misère valt er net als in Killing Eve wel degelijk wat te lachen.