Haunt: onderhoudende Halloween horror

Net als je even rust dacht te hebben van de ene na de andere enge filmclown, komt regisseur Scott Beck (tevens co-scenarist van de geluidloze horrorfilm A Quiet Place ) met alweer een horrorclown op de proppen (maar voor wie clown-moe is: de clown heeft wel een vrij korte rol). De hoofdrollen zijn voor het in dit genre gebruikelijke groepje tieners van wie de meesten de aftiteling mogelijk niet gaan halen, zo weet je bij voorbaat. In Haunt gebeurt dat op een aanvankelijk erg onvoorspelbare en amusante manier. Bovendien zijn de acteurs die de tieners spelen bovengemiddeld goed en zijn hun karakters van duurder en hoogwaardiger bordkarton dan normaal is in de meeste pulp-horror.

De setting is ook leuk: op de vlucht voor het gewelddadige ex-vriendje van het meisje Harper (Katie Stevens uit Faking It) stuiten de tieners totaal onverwacht op een Halloween-attractie in de vorm van een Haunted House waar je tegen betaling in mag, en vervolgens een route moet afleggen door een doolhof van vertrekken, gangen en tunnels. Onderweg word je belaagd door gemaskerde acteurs, valluiken en enge opdrachten die je moet uitvoeren. Het smerige, krot-achtige doolhof is inventief vormgegeven en het point-of-view-camerawerk maakt van de tocht van Harper, haar nieuwe geliefde Nathan (Will Brittain uit Kong: Skull Island ) en de andere kids door het uitgestrekte spookhuis ook voor de kijker een claustrofobische ervaring.

Wat de angst verder aanwakkert, is de onzekerheid over de vraag of dit nou een heel enge en dus goede attractie is met veel waar voor je geld, of dat de gemaskerde acteurs in het spookhuis echt serieus kwaad in de zin hebben. Die onzekerheid, de setting en de adequate acteurs maken van Haunt een prima date-movie voor tijdens Halloween. Af en toe loeispannend en door het labyrint-aspect iets vernieuwender dan Halloween splatter-films doorgaans zijn - maar weer niet zo vernieuwend als het claustrofobische gedraaf door het huis in het superieure Don’t Breathe was in 2016. Uiteindelijk belandt de film in traditioneler vaarwater in de finale, die meer aan de Saw-films doet denken. Best leuk dus, maar nu stoppen met clowns graag.