Hard Days: aan de lange kant, maar de zinderende actie maakt veel goed

Een mysterieus figuur zit een corrupte agent op de hielen in aardige Japanse actiethriller. 

Je hebt antihelden en je hebt nog grotere antihelden. Aan het begin van Hard Days (Saigo Made Iku), een remake van het Zuid-Koreaanse A Hard Day uit 2014, wordt politieagent Yuji Kudo (Jun’ichi Okada) overduidelijk voorgespiegeld als de bad guy. De openingsscène speelt zich af na zonsondergang; Kudo rijdt pijlsnel naar het ziekenhuis waar zijn moeder op sterven ligt. Onderweg schept hij een nietsvermoedende jongeman. Wat nu? De agent besluit het stoffelijk overschot in de achterbak van z’n auto te plempen. Tegelijkertijd krijgt hij van zijn baas het bericht dat hij betrokken blijkt bij een omkoopschandaal.

Als Kudo tijdens een controle wordt aangehouden door politieagenten, dan heeft hij alle reden om te voorkomen dat ze een blik werpen in zijn auto. Hij probeert ze te overreden dat hij hun collega is, en dat hij haast heeft. Wat na enkele obstakels volgt is een kat-en-muisspel tussen Kudo en een mysterieus figuur (Gô Ayano speelt Takayuki Yazaki) dat hem op de hielen zit. Yazaki blijkt een collega die Kudo uit de weg wil ruimen en ook is er een onvervalste link met de yakuza, de Japanse georganiseerde misdaad.

Hard Days oogt als een western die zich afspeelt in een stedelijke omgeving. Met een corrupte diender (Kudo) die de strijd aanbindt met een agent (Yazaki) die als een incarnatie van het kwaad wordt gepresenteerd. De twee vliegen al schietend door het beeld, en filmmaker Michihito Fujii gunt de kijker geen moment van rust. De film doet in positieve zin denken aan het werk van de Hong Kongse John Woo (Hard Boiled, 1992). Maar er zijn ook een paar pijnpunten in Hard Days te ontwaren: de film had ook in 90 minuten gemonteerd kunnen worden en de hoofdrolspeler had wel iets meer ingehouden mogen acteren.

Maar Fujii weet wél hoe een actiescène eruit moet zien, zoveel is duidelijk.

Hard Days, vanaf donderdag 30 november 2023 bij Netflix