Hanna S01E01-02: op reis met een dodelijke tiener

De voormalige CIA-agent Erik Heller (Joel Kinnaman, Altered Carbon ) zit in een stoel in een donkere kamer, en staart voor zich uit naar een klok. Het tikken klinkt luider en luider, totdat de klok twee uur slaat. Het is 2003, en er is iets vreemds aan de hand in Darabani, Roemenië. Kort daarna breekt Heller in bij een overheidsfaciliteit waar ontelbare baby’s met speciaal DNA worden gehuisvest. Hij riskeert zijn leven om één pasgeboren baby te redden.

Het achtdelige drama Hanna is een bewerking van de gelijknamige film uit 2011 van regisseur Joe Wright. De scenarist van de film, David Farr ( The Night Manager ), wilde dieper ingaan op de achtergrondverhalen van zijn hoofdpersonages, en dan vooral die van Hanna Heller. Wright fungeerde als consultant voor de serie.

Erik en zijn vriendin Johanna (Joanna Kulig) weten te vluchten met baby Hanna (later als tiener gespeeld door Esme Creed-Miles), maar tijdens de achtervolging wordt Johanna gedood. In een bosrijke omgeving wordt Hanna vijftien jaar lang door Erik getraind, zodat ze de perfect moordmachine wordt. Een toevallige onmoeting met haar leeftijdsgenoot Arvo (Aleksandr Gorchilin) brengt een kettingreactie op gang, en dwingt vader en dochter de wildernis te ontvluchten. Ze worden opgejaagd door de meedogenloze CIA-agente Marissa Wiegler (Mireille Enos, die eerder samen met Kinnaman te zien was in The Killing). Er ontstaat een langdurig kat-en-muisspel, waarbij de muis deze keer een getrainde vechter is.

De eerste twee afleveringen richten zich onder meer op de vader-dochter-relatie die wordt getest door de toenemende nieuwsgierigheid van Hanna over de wereld buiten het bos waarin ze leeft, en haar eerste tekenen van rebellie. Heller heeft Hanna helemaal alleen opgevoed met een eigen educatief programma. Haar onderwijs bestond uit vechttraining, rennen, schieten en het verminken van een ieder die haar bedreigt. Ze kan meerdere talen spreken, en mag nooit verder het bos ingaan dan de met rode tekens beschilderde bomen. ‘Mensen zijn gevaarlijk en niet te vertrouwen’, stelt Heller. Het zijn dezelfde mensen die haar moeder hebben vermoord, en niet zullen aarzelen om haar te doden als ze haar vinden.

Als kijker wordt je meegezogen in Hanna’s reis terwijl ze uit het isolement van haar jeugd ontsnapt, en wordt gedwongen om haar eigen keuzes (en fouten) te maken. Je ziet telkens flitsen van haar interne worsteling: haar training als huurmoordenaar versus de verlangens van een tienermeisje dat snakt naar normaliteit. Van onhandig flirten met jongens in nachtclubs, tot het worstelen om zich aan te passen aan de burgerlijkheid van de samenleving, en de eerste tekenen van vriendschap met de bruisende tiener Sophie (Rhianne Barreto).

In de eerste afleveringen worstelt de serie  om een balans te vinden tussen het drama, de actie, het mysterie en de ontwikkeling van de personages. Creed -Miles weet Hanna’s naïviteit en fysieke alertheid goed weer te geven. Ook heeft ze een uitstekende chemie met Kinnaman. Hij kan in een oogwenk schakelen van een verharde en koelbloedige mentor naar een zorgzame en bezorgde vader. Enos is de slechterik in het verhaal, maar er zijn hints dat ze zich bevindt in hetzelfde moreel grijze gebied als Hanna en haar vader.

Hanna’s oorsprong en unieke DNA zijn onderdeel van een groter mysterie, een groeiende samenzwering. Wellicht kijk je aan het einde van het seizoen met hele andere ogen naar de lieve, maar uiterst efficiënte 15-jarige moordmachine.