Game of Thrones S08E04: terug naar de strijd om de troon

Heel Westeros is op het nippertje gered van een ijzige ondergang… en één aflevering later is alles weer min of meer zoals het daarvoor was. Er is nog tijd om eensgezind afscheid te nemen van alle helden die vorige week omkwamen in de strijd, maar als Winterfell ‘s avonds de overwinning viert steekt de onderlinge verdeeldheid alweer de kop op.

The Last of the Starks is ook vooral wéér een aflevering die met name dient om alles op te zetten voor de afleveringen die erna komen. En in een kort seizoen waarin we al twee van zulke afleveringen hebben gehad – hoe goed vooral de tweede aflevering, A Knight of the Seven Kingdoms , ook was – is dat wat veel.

Daar komt bij dat nu achteraf gezien de laatste strijd tegen de Night King toch echt een beetje een anti-climax lijkt te zijn geweest. De personages hebben het einde van de wereld in de ogen gekeken, maar lijken er niet erg van onder de indruk. En meer informatie over de achtergrond van de Night King, de Three-Eyed Raven en alle andere bovennatuurlijke elementen van Game of Thrones blijven – zoals we al vreesden – nog steeds uit.

In The Last of the Starks pakken de personages alsof er niets bijzonders is gebeurd grotendeels de draad weer op waar ze hem twee afleveringen geleden hadden laten liggen, en dan vooral in het Stark-Targaryen-conflict. Daenerys wil dat Jon niemand over zijn ware afkomst vertelt, maar Jon kan het uiteráárd niet laten om toch zijn familie in te lichten, wat natuurlijk koren op de molen is van Sansa, die het weer aan Tyrion vertelt, die het erover heeft met Varys…

En dan zijn we weer terug bij het politieke gekonkel van weleer, wat een uitermate belangrijk element is van Game of Thrones, maar zo vlak nadat ze samen de wereld hebben gered? Het doet denken aan de haast waarmee de makers vorig seizoen zoveel mogelijk plot in zo weinig mogelijk tijd erdoorheen probeerden te draaien, wat steeds ten koste ging van de logische samenhang.

Zo ook hier, wanneer Euron weer eens vanuit het niets opduikt met een hele vloot, met een enorme kruisboog Rhaegar doodschiet en vervolgens Missandei kidnapt. Daenerys en haar draken waren er júist om haar eigen vloot dekking te geven vanuit de lucht, maar schijnbaar zag ze al die vijandelijke schepen volkomen over het hoofd…

Wanneer Cersei vervolgens tijdens een onderhandeling bij de poorten van King’s Landing Missandei laat executeren, lijkt er weer hard te worden aangestuurd op Daenerys als Mad Queen, hoewel het op zich vrij normaal is dat je nogal pissig bent als je in korte tijd je twee meest nabije vertrouwelingen en één van je draken bent verloren. Bovendien ligt die ontwikkeling al heel lang zó erg voor de hand, dat we van harte hopen dat de makers met iets verrassenders komen.

Met nog twee afleveringen te gaan draait Game of Thrones ogenschijnlijk dus weer volkomen om de IJzeren Troon en wie erop komt te zitten. Daenerys? Jon? Toch iemand anders? Volgende week is weer een aflevering van de hand van Miguel Sapochnik - die ook The Long Night regisseerde -  dus we verwachten in ieder geval nog veel actie en dode personages. (En we hópen heel erg op een bevredigend staartje aan het plot rond de Night King...)