Future Man S02E01-05: onderhoudend, geestig en extravert

Wat was het eerste seizoen van Future Man een cartoonesk, bloederig en kolderiek feest. Maar ook een komisch eerbetoon aan films als Alien en The Terminator. Showrunners Kyle Hunter, Howard Overman en Ariel Shaffir hebben voor het vervolgseizoen gekozen voor een thema dat zich laat omschrijven als leven in een onvruchtbare woestenij die is ontstaan door klimaatverandering. Een frisse dosis rouwdouwen à la Mad Max dus. Nadat de bewerkelijke list uit het einde van het vorige seizoen niet helemaal is gelukt – ja, Kronish is verslagen maar daarmee zijn de problemen de wereld niet uit – ontwaakt Josh Futterman (Josh Hutcherson) in zijn cel in een psychiatrische inrichting.

Futterman zit sinds een jaar vast voor het opblazen van Kronish’ hoofdkwartier, en schaakt via een opening in zijn celdeur een potje met diegene die hem oppakte: agent Vince Skarsgaard (Robert Craighead). Dan volgt een scène waarin Futterman ineens thuis is, terwijl makker Paul (Paul Scheer) een VR-bril aan het uitproberen is, en ook Skarsgaard opnieuw aanschuift. De protagonist vraagt zich af: waarom mag hij – een terrorist volgens de rechtbank – zijn straf ineens thuis uitzitten? Het antwoord volgt subiet wanneer Futterman opnieuw ontwaakt in een bad vol organische witte lijm. Een stel wetenschappers was aan het ouwehoeren met z’n brein.

Al snel blijkt dat ‘Future Man’ zich begeeft in een ‘alternatieve’ toekomst. Een toekomst waarin het niet zo fijn is afgelopen met de mensheid, die naarstig zoekt naar een profeet. Die vinden ze dan ook in de vorm van Futterman, die zonder zijn medeweten wordt gebruikt als testpersoon, omdat de sleutel tot het oplossen van de aardse problematiek zich wellicht in één van de krochten van zijn hersenpan bevindt. Een van zijn behandelaars vraagt of ze hem de codenaam Jezus willen geven (dit is een geinige vondst) en Futterman stemt in. Gelukkig mag de nieuwe Jezus zich na een uitbraakpoging in een lendendoek al snel weer voegen bij zijn kameraden Tiger (Eliza Coupe) en Wolf (Derek Wilson).

Futtermans souffleurs geraken ook in de dystopische toekomst waar hun leider is verzeild, op 26 Blaptember 2162. De mensen die overleefden – naar verluidt zo’n 4 procent – leven in vulkaankraters en in onbestemde dorpjes (waar men almaar aan het snelwandelen is). In 2142 werd er een wapenstilstand getekend tussen de biotics en de mensheid, zodoende is het nu al even enige tijd pais en vree. In deze nieuwe parallelle wereld leggen de makers in de eerste afleveringen de nadruk op de perikelen van Wolf en Tiger, die door een ongelukkige samenkomst van omstandigheden van elkaar worden gescheiden – en daarmee een eigen verhaallijn krijgen.

Wolf – Wilsons personage is grappiger dan ooit – belandt bij zo’n vulkaankratergezelschap en Tiger komt terecht in een door een hologram van dokter Stu Camillo (Haley Joel Osment) gerunde kraamkamer voor lieden die een verhuizing naar Mars overwegen. De arts blijkt – in deze dimensie welteverstaan – de redder van de mensheid te zijn, en niet zijn mentor Kronish. Na zijn overlijden heeft hij zijn brein getransfereerd naar een server, om zijn dienaars ook na zijn leven nog te kunnen adviseren. Wanneer hij mot krijgt met Tiger, dan regelt hij een time-out om met zijn therapeut te bakkeleien, want schijnbaar zijn hologrammen ook weleens gefrustreerd.

Niet iedereen zal deze kakofonische manier van verhalen vertellen kunnen volgen, de makers van Future Man gooien zeker in de eerste afleveringen alle middelen die de plot kunnen voortstuwen op een hoop. Dat is tegelijk ook het spectaculaire en onderhoudende aan de televisiecartoon: alles kan, alles mag. Hoewel de scenaristen ook niet vies zijn van een vleugje drama: is Tiger nu een biotic of een mens? Wellicht heeft een producent ze ingefluisterd dat ze hun personages ook trekjes moeten geven die ze menselijk maken. Dat is wel waar Wolf mee kampt, hij is naar eigen zeggen te lief geworden, te toegeeflijk – hoe meta…

Misschien komt dit omdat de bruut zich nu bedient van haute cuisine, als vermaarde chef-kok – in het vorige seizoen maakte hij immers een carrièreswitch. Het is een soort curieuze analogie met hoe mannen zich niet meer gedragen zoals in de Middeleeuwen, waar vuige personages als Tiger en Wolf impliciet ook naar verwijzen. Het is ook een vorm van zelfspot, alsof de makers van Future Man hierbij de voornaamste reden blootleggen waarom je naar Future Man moet kijken: escapisme. Vluchten naar een plek die je spontaan kan verlaten als het je niet zint, net zoals Futterman – aanvankelijk een schoonmaker zonder ambitie – dat doet. Daarmee hebben de scheppers van Future Man, met komiek Ari Shaffir voorop (wat kan die man lullen over blowen en niksen), heel treffend hun eigen vrijetijdsbeleving gevat.