Future Man S01: Superhelden strijden tegen herpes

Komiek Ari Shaffir en zijn schrijfgenoot Kyle Hunter (beiden ook verantwoordelijk voor het scenario van het hilarische vorig jaar verschenen Sausage Party) zullen wat af hebben gegiecheld toen ze werkten aan Future Man. Hun dertiendelige cartooneske sci-fi komedie voelt aan als het resultaat van dagenlang blowen en flauwe anekdotes omvormen tot nog flauwere scènes. Ze zijn namelijk bevriend met Seth Rogen en zijn compagnon Evan Goldberg: een duo dat er een vergelijkbare arbeidsethiek op nahoudt. De puberale humor van Shaffir en Hunter ligt dan ook in het verlengde van hun regelmatig stonede voorbeelden.

In 2008 tekenden Rogen en zijn partner in crime – die trouwens optreden als producenten van Future Man – voor het scenario van het geestige Pineapple Express, over een verstokte wietroker die op de vlucht slaat. Shaffir en Hunter borduren verder op dit stijlfiguur: ze introduceren een achteloze videogameverslaafde genaamd Josh (Josh Hutcherson uit de Hunger Games-reeks) die wordt achternagezeten door het onheil. Hij neemt het op tegen groepen bioitics: mensachtige zombies die in een dystopische wereld, in 2162, het hebben voorzien op de mensheid. Of zoiets. De reis is namelijk interessanter dan de eindbestemming; vooral de grappen stuwen de plot voorwaarts.

Maar terug naar hoofdpersoon Josh: hij heeft een ferme videogameverslaving gecultiveerd. De jongeling is verslaafd aan een spel waarin de paarsharige Tiger en de met een fors litteken gezegende Wolf het opnemen tegen de zogenoemde biotics. In zijn dromen manifesteert Josh zich als zo’n archetypische krijger genaamd Future Man. Totdat de twee onverschrokken videogamepersonages worden getransformeerd tot life-action wezens, nadat Josh level 83 heeft gehaald en de videogame een instrument blijkt waarmee Josh vanuit de toekomst wordt gerekruteerd (een beetje lichtgelovigheid is een must voor de kijker).

Wolf (Derek Wilson) en Tiger (Eliza Coupe) zetten vervolgens de missie uiteen: het trio moet in 1969 voorkomen dat Josh’ baas dokter Kronish (Keith David) herpes krijgt, zodat de wetenschapper in spe niet tot het besluit komt om zich toe te leggen op het onderzoek naar een werkend medicijn voor de soa. In het heden is Kronish – een toespeling op Kronos (tijd) – dicht bij een middel dat naast herpes een einde maakt aan alle kwaaltjes. In de toekomst zal die ontwikkeling vervolgens op onnavolgbare wijze leiden tot een Apocalyps - dus is er een voorname rol weggelegd voor een arts met ‘een minilasagne’ op zijn lip.

Josh, Wolf en Tiger schakelen zo tussen verschillende tijdsgewrichten, waardoor de vergelijking met Back to the Future voor de hand ligt. Daar wordt dan ook meermaals naar verwezen. Andere sci-fi hits als Minority Report komen eveneens ter sprake. Sterker nog: het mysterieuze goedje dat fungeert als tijdreisbrandstof wordt Cameronium genoemd. Zal dat een verwijzing zijn naar grootmeester James Cameron wiens Terminator en Aliens immers standaardwerken zijn voor scenaristen en kunstenaars die zich een voorstelling proberen te maken van een misantropische toekomst?

Future Man is een combinatie van het speelse van de tijdreisfilm en het groteske van de toekomstthriller, gelardeerd met ejaculerende opossums, obscure Rai muziek en bloederige martelkamers. Enfin, de avonturen van Josh zijn derhalve geschikt voor fijnproevers. Met de serie hebben Shaffir en Hunter vooral iets gemaakt dat ze zelf leuk vinden. En wie zijn zij? Stripboek afficionado’s, gamers en liefhebbers van infantiele grappen. Het zijn stoners die kunnen genieten van wereldvreemde futuristische superhelden die zich in het heden afvragen wat ‘kleine groene boomstammen’ nu precies zijn. Augurken dus.

En wat gebeurt er als Wolf een hotdogkraam tegenkomt op straat? Dan steelt hij er een en stopt deze in zijn mond. Waarop hij mompelt: ‘Dit is de beste penis die ik ooit heb gehad.’ De moraal van het verhaal? In Future Man worden de hotdogs uit Sausage Party wél opgegeten.