El Chapo S03E01: de beroemde ontsnapping laat nog op zich wachten

Het derde seizoen begint met een flashforward naar de uitlevering van Guzmán aan de Verenigde Staten – net zoals in de eerste aflevering van het eerste seizoen. Vervolgens gaan we acht jaar terug in de tijd, waarin de samenwerking van El Chapo met de Mexicaanse politici en Amerikaanse DEA niet langer haar vruchten afwerpt. Amerika wil de verdere uitbreiding van Guzmáns wereldimperium tegengaan en verbiedt hem een lab in Maleisië te openen – een verbod dat Guzmán in de wind slaat en hem duur komt te staan. Is dit het begin van het einde?

Er is slechts één subplot in El Chapo, en dat is die van ‘Don’ Conrado Sol. Net als El Chapo is Conrado een man die zich laat leiden door zijn ambities – in zoverre dat hij een mogelijke liefde vaarwel zegt in ruil voor een mogelijk presidentschap. Net als El Chapo is hij meedogenloos, emotieloos en lijkt hij slechts over één gezichtsuitdrukking te beschikken. En net als El Chapo mist dit personage daardoor de nodige diepgang.

In het tweede seizoen werd geprobeerd daar verandering in te brengen. De flashbacks naar El Chapo’s jeugd waren een welkome afwisseling van de gebruikelijke explosies, moorden, martelingen, wreedheden en coke – heel veel coke. Maar eenmaal terug in het heden wordt er geen link met het verleden gelegd. En dat is jammer.

Het was dus te hopen dat het derde seizoen het over een andere boeg zou gooien. Enerzijds is dat gelukt wat de bijfiguren betreft. Conrado’s ex-vriend, geteisterd door herinneringen en hallucinaties, komt hem opzoeken als zijn nachtelijke belletjes niet worden beantwoord. Conrado probeert hem vervolgens af te kopen. We zien de pijn bij zijn ex, maar waar zijn Conrado’s emoties? Is hij werkelijk zo koud als dat hij zich voordoet? Het is afwachten of El Chapo dit gebrek in de volgende afleveringen rechttrekt – en hopelijk ook een einde maakt aan de vreemde conversaties tussen Mexicanen en Amerikanen: spreek óf Engels, óf Spaans. Maar niet allebei door elkaar heen.