Dr. Death S01E01-02: huiveringwekkend en (helaas) waargebeurd

Foto credits: Peacock TV LLC

Hoe zou het leven van Donald Trump eruit gezien hebben als hij ooit had besloten om al zijn ego en incompetentie niet op de zakenwereld en de politiek, maar bijvoorbeeld op de chirurgie bot te vieren? Misschien wel een beetje zoals dat van Christopher Duntsch (Joshua Jackson, Fringe , The Affair ), de Dokter des Doods uit de titel, een echt bestaand persoon die ervan wordt beschuldigd dat hij gedurende de twee jaar dat hij als (neuro)chirurg werkzaam was 33 van zijn 38 patiënten verminkte (waarvan twee zodanig dat ze aan hun complicaties zijn overleden).

De tv-serie Dr. Death  toont zijn opkomst en – gelukkig ook – ondergang, mede teweeggebracht door twee collega’s. Dr. Robert Henderson (Alec Baldwin) en Dr. Randall Kirby (Christian Slater, Mr. Robot , Dirty John ). De echte Duntsch zit momenteel een gevangenisstraf uit, die ten minste tot 2045 zal duren.

Maar was Duntsch nu een koelbloedige sociopaat of gewoon ’s werelds meest incompetente chirurg? Aan de hand van de eerste twee afleveringen ben ik er nog niet over uit. Zijn egomania en monumentale zelfoverschatting zijn wel al vroeg zichtbaar, zoals wanneer hij als jongvolwassene zeker weet dat hij professioneel rugbyspeler gaat worden, zelfs al is hij nog niet eens in staat de simpelste aanvalsplannen uit te voeren.

Toch ligt – uiteraard - altijd de schuld bij iets of iemand anders, of het nu een weegschaal is die aangeeft dat hij lichter is dan hij zelf zegt, een röntgenapparaat dat aantoont dat hij pinnen scheef in ruggenwervels heeft geschroefd, of een doktersassistent (Hubert Point-Du Jour, The Good Lord Bird ) die waarschuwt dat zijn patiënt wel erg veel bloed verliest.

De scènes op de operatiekamer zijn stuk voor stuk huiveringwekkende horrorshows: de manier waarop Duntsch verbeten in opengelegde ruggen zit te bikken, alsof hij op zoek is naar klompjes goud in de wervels van zijn weerloze slachtoffers, wiens enige vergissing is dat ze deze ‘professional’ op zijn woord geloofden. Het sound design hamert de boodschap er nog eens extra in. Dit zijn geluiden die thuishoren bij de verbouwing van een keuken, niet op een operatietafel.

Maar misschien nog wel ijzingwekkender is de eerste reactie van de Texas Medical Board, bij wie Kirby en Henderson de zaak neerleggen. Deze belooft een onderzoek naar Duntsch te starten, maar direct schorsen gaat de medische raad te ver. Kirby en Henderson waren zelf immers nooit bij deze chirurgische ‘tegenslagen’ aanwezig geweest. En iedereen maakt toch weleens fouten?