Dirty John S01E01-03: opzettelijke onwetendheid in de liefde

‘Ik geloof in dromen. Dromen waar je in kan leven’, aldus de zachtaardige Californische zakenvrouw Debra Newell (Connie Britton, bekend van series als Nashville en Friday Night Lights). Wie wil de ware liefde nu niet tegenkomen?

De achtdelige serie Dirty John is gebaseerd op de succesvolle true crime-podcast van Los Angeles Times-journalist Cristopher Goffard uit 2017. De rijke en succesvolle binnenhuisarchitecte Debra Newell is een viervoudig gescheiden vrouw, die steevast op zoek is naar de liefde. Na enkele mislukte dates ontmoet ze een knappe arts die haar op haar wenken bedient, en een luisterend oor biedt. In een sneltreinvaart bloeit hun relatie op: binnen twee maanden wonen ze samen en zijn ze getrouwd. Het lijkt erop dat ze haar ware liefde heeft gevonden in de titulaire John Meehan (Eric Bana, bekend van de Star Trek-film uit 2009), maar niets is wat het lijkt.

Het melodrama sleept je mee in een wervelwind die rechtstreeks afstevent op een regelrechte ramp. Het is vanaf de eerste kennismaking meteen zichtbaar hoe emotioneel manipulatief John is: hij wil Debra van haar familie vervreemden, hij installeert camera’s in huis voor haar eigen veiligheid, en hij bombardeert haar met liefdesverklaringen en gebaren (hij knijpt zelfs de tandpasta op haar tandenborstel), waardoor ze zich speciaal en geliefd voelt. De relatie roept weerstand op bij haar dochters Terra (Julia Garner uit Ozark ) en vooral Veronica (Juno Temple uit Vinyl), die Johns gedrag onmiddellijk doorzien. Gevangen tussen de warmte van haar nieuwe liefde en het verbrokkelen van haar relatie met haar dochters, probeert Debra de lieve vrede te bewaren terwijl de spanningen toenemen.

Het knelpunt van de serie is het onhandige script, dat gevuld is met clichés en brede karakteriseringen. De onevenwichtige verhaalstructuur wordt rechtgetrokken in de derde aflevering, waarin je glimpen van het verleden opvangt, en meer inzicht krijgt in de handelingen van de personages. Daarnaast biedt het script niet altijd context wanneer het eigenlijk wel nodig is. Scriptschrijver Alexandra Cunningham grijpt dan terug naar onhandige expositie: via een snedige opmerking van John aan Debra’s neef kom je erachter dat haar zus jaren eerder door haar eigen man werd vermoord, en dat de schoonzoon al snel door hun religieuze moeder Arlane (Jean Smart uit Legion ) werd vergeven.

Hoewel Debra Johns pathologische leugens doorziet, sluit ze haar ogen en blijft ze vasthouden aan de romantische illusie. Haar opzettelijke onwetendheid is frustrerend, maar het sijpelt langzaam door waarom het niet vreemd is dat ze zijn emotionele en financiële chantage niet kan wegwuiven. Hoewel het getalenteerde ensemble soms worstelt met het ondermaatse script, weten hoofdrolspelers Britton en Bana via hun acteerwerk het niveau boven een melodrama uit te tillen.

Het is gemakkelijk om Debra te veroordelen, maar een ieder heeft ooit iemand een tweede kans gegeven, tegen beter weten in.