Diagnosis S01E01-02: crowdsourcing als laatste hulpmiddel

Het media-aanbod gebaseerd op medische mysteries is gevarieerd. Of het nu gaat om ziekenhuisseries zoals The Good Doctor en House, of reality-tv à la Embarrassing Bodies. Dr. Lisa Sanders, arts en schrijver verbonden aan de Yale School of Medicine, schrijft sinds 2002 de New York Times-column ‘Diagnosis’. Elk verhaal volgt een patiënt met een zeldzame, mysterieuze aandoening waarbij de lezer als een detective een diagnose kan opstellen.

De Netflix-documentaireserie Diagnosis is een eenvoudige adaptatie van haar column. Sanders gebruikt het bereik van de New York Times om suggesties te crowdsourcen voor mensen die momenteel aan mysterieuze aandoeningen lijden, om zo een oplossende diagnose te stellen. Per aflevering krijg je een ander scenario, variërend van ondragelijke spierpijn, hartfalen, en heftige toevallen, tot dwangmatig braken.

De opener richt zich op de 23-jarige student verpleegkunde Angel Parker uit Las Vegas. De jonge vrouw heeft sinds haar veertiende iedere dag last van onverklaarbare periodieke spierpijnen. Wanneer ze een flare-up krijgt kan ze haar lichaam niet bewegen, niet lopen, en niet communiceren. Daarnaast heeft haar urine een zwarte kleur. Sanders is er zeker van dat het een aandoening is waarbij het lichaam spiereiwitten afbreekt, maar het is moeilijk vast te leggen welke van de aandoeningen van dit type ze heeft. De tweede aflevering speelt zich af in New York en richt zich op de 7-jarige Sadie. Ze heeft last van frequente, onverklaarbare aanvallen die haar hersenen ernstig kunnen beschadigen, en dient mogelijk een operatie te ondergaan om de beschadigde en gezonde hemisferen van haar hersenen te scheiden.

Sanders doorzoekt de medische gegevens van haar proefpersonen, neemt interviews met hen en de directe familie af, en plaatst het (detective)verhaal online. De docuserie toont dan video’s met diagnoses van onderzoekers, hobbyisten, gezondheidswerkers en andere patiënten over de hele wereld. Nieuwe artsen worden aangetrokken en meerdere tests worden uitgevoerd.

De frustratie in de afleveringen is tastbaar. Over het algemeen zijn de patiënten en de familieleden vastberaden om de juiste diagnose te krijgen, maar bij de ouders van Angel sijpelt het gebrek aan vertrouwen en de frustratie jegens de zorgverleners door. De serie laat subtiel doorschemeren dat de Amerikaanse gezondheidszorg een verandering dient te ondergaan. In ieder scenario is er sprake van torenhoge rekeningen, lange wachttijden, en afgeleide of overbelaste zorgverleners. Amerikaanse patiënten hebben dringend behoefte aan zorg die intensiever (en goedkoper) is dan wat ze momenteel krijgen.

Diagnosis is een onderhoudende medische documentaireserie zonder uitbuitend kader.