Tienerserie uit Italië is meer 'supernatural' dan horror.
‘Wil je mijn leven? Neem het maar. Misschien leef je het beter dan ik deed.’
De Italiaanse serie Curon is een lichte horror met meer fantasie- en mysterie-elementen dan horror, verpakt in een tienerdrama.
Het verhaal lijkt geïnspireerd te zijn door de legende van het Reschenmeer, waarin de top van een 14-eeuwse kerktoren bovenuit steekt en waarvan gezegd wordt dat er tijdens de winter de kerkklokken nog te horen zijn, en het ‘schaduw’ aspect uit de Jungiaanse psychologie.
Zeventien jaar nadat Anna (Valeria Bilello) uit het plaatsje is vertrokken, keert zij samen met haar tweeling Mauro (Federico Russo) en Daria (Margherita Morchio) terug naar Curon. Haar vader heeft nog steeds het hotel en ze lijken te zijn gevlucht voor haar ex.
Aan de vele kruizen en kaarsen in de ramen en aan de huizen in het dorpje is te merken dat er iets niet helemaal klopt. ‘Dat is om de schaduwen tegen te houden.’ Echter wordt niet duidelijk uitgelegd wat die schaduwen dan zijn. Er is een legende die het dorp in zijn greep lijkt te houden en het Hotel Raina lijkt het middelpunt van deze verhalen te zijn. Het staat bekend als vervloekt: ‘Er zijn verdwijningen geweest, gewelddadige moorden en zelfmoorden.’
De tweeling Mauro en Daria heeft een hechte band en houdt elkaar in balans. Daria is rebels en assertief, Mauro is meer ingetogen en probeert zich op de achtergrond te houden. De twee moeten hun draai proberen te vinden op hun nieuwe school. Na een uitdagende start belanden ze op een feestje in het bos, en van daaruit komen ze in aanraking met Micki en Giuilo, met wiens ouders vroeger een band hadden met Anna.
Wanneer Anna een paar dagen 'verdwijnt' en haar telefoon niet opneemt begint de tweeling - alhoewel Mauro meer - zich zorgen te maken. Al snel blijkt dat er ‘iets’ in het meer is, of eigenlijk dat er iets uit komt.
Ondertussen zien we de legende tot leven komen bij het personage van Lukas. ‘We zijn geen enkel wezen. Alsof er een zichtbare en een onzichtbare kant is. Een persoon die identiek is aan ons. Onze dubbelganger. Hij komt je zoeken om je te doden. Hij wil het leven leiden dat je hem niet gunde.’
De personages en het verhaal krijgen helaas niet genoeg ruimte om echt diepgang te creëren. Hierdoor blijft het vaak gissen naar wat er precies allemaal aan de hand is of hoe het ‘werkt’, waardoor het rommeling voelt en geen focus lijkt te hebben. Het verhaal spendeert bijvoorbeeld meer tijd aan de tieners die hun moeder zoeken, dan dat het de bovennatuurlijke en bijhorende legendes verkent. Ook weet het de 'supernatural' elementen niet op een interessante manier te gebruiken. Net als bijvoorbeeld Ragnarok , is het eerste seizoen van Curon introducerend en levert het niet helemaal wat je verwacht na de trailer; in dit geval horror.