Column: Mogen we Barb nooit vergeten

Zomertijd is ook voor ons tv-recensenten een beetje komkommertijd. Het ideale moment om series en films in te halen. Voor mij was dat de afgelopen week Top Gun: Maverick , sinds 26 mei te zien in de bioscopen, een verrassend onderhoudende film over elitepiloot Pete ‘Maverick’ Mitchell (Tom Cruise).

Het helpt dat het personage nu toch net iets minder onuitstaanbaar verwaand is dan in het origineel uit 1986, al blijft Maverick nog wel steeds iets te zeker van zijn zaak. In de openingsscène ontploft door zijn toedoen een peperdure supersonische straaljager, omdat Maverick toch wilde kijken hoe ver hij kon gaan.

Wel lijkt hij zich meer bewust te zijn dat zijn acties ook (negatieve) consequenties hebben. Meestal voor anderen. De dood van zijn beste maatje en ‘wingman’ Goose (Anthony Edwards, ER ) van ruim dertig jaar eerder staat hem nog steeds vers op het netvlies, zeker nu het zijn taak is Rooster (Miles Teller, Whiplash ), de zoon van Goose, klaar te stomen voor een levensgevaarlijke missie naar een illegaal uranium-depot van een niet nader benoemde natie.

Toch was ik tijdens het kijken redelijk afgeleid. De reden: de introductie van Bob (Lewis Pullman, Outer Range , Bad Times at the El Royale ), een van de kandidaten voor de missie. Ik wist zeker dat hij het einde van de film niet zou gaan halen. Niet voor niets voorspelde Maverick nuchter dat er deze missie slachtoffers zouden vallen. En wie beter dan Bob de muurbloem, die zelfs door zijn collega’s niet wordt opgemerkt terwijl hij al de hele tijd naast hen aan de bar zit met een biertje? Het veegste teken was dat Bob, in tegenstelling tot al zijn medepiloten, geen erenaam had, zoals Phoenix (Monica Barbaro), Hangman (Glen Powell) en Payback (Jay Ellis). Bob was gewoon Bob. Ik zag in gedachte zijn collega’s al hoofdschuddend bij zijn graf staan en zeggen: 'En hij had niet eens een bijnaam…'

Ik kreeg direct een flashback naar Barb (Shannon Purser), de serieuze scholiere uit het eerste seizoen van Stranger Things , die door iedereen werd ondergewaardeerd, zowel door haar ‘beste’ vriendin Nancy (Natalia Dyer) als door de makers. Niet alleen wordt ze, nadat ze door Nancy op een feestje in de steek is gelaten, door de Demogorgon weggegrist naar de Upside Down om daar een eenzame en gruwelijke dood te sterven, maar eenmaal verdwenen lijkt niemand haar echt te missen.

- Milde spoiler voor Top Gun: Maverick –

Zonder verder iets te verklappen heb ik wel goed nieuws: tegen al mijn verwachtingen in kan Bob zijn avonturen in Top Gun: Maverick  wél doorvertellen. Toegegeven, veel diepgang heeft Bob niet, maar dat geldt eigenlijk voor elk personage dat niet Maverick is. Zelfs van Rooster weten we weinig meer dan dat hij de zoon is van Goose en boos is op Maverick. Speelt er bijvoorbeeld meer tussen hem en zijn grootste concurrent Hangman dan alleen gezonde - en puur platonische - rivaliteit? Dromen kan altijd.

Maar goed, behalve één treurig niet-straaljager gerelateerd sterfgeval – en een paar anonieme vijandelijke slachtoffers – zijn de makers opvallend zuinig met de levens van Mavericks veredelde figuranten.

Daar hadden de makers van de tv-serie Resident Evil  (Netflix) dan weer best iets van kunnen leren. Het verhaal wordt vooral bezien door de ogen van Jade (Ella Balinska, Charlie’s Angels ), een van de weinige overlevenden van een zombie-apocalypse. Het is haast lachwekkend zo snel als zij door haar kompanen heen gaat. Eentje blijft toch zeker vijf minuten in leven. Net lang genoeg om haar vervoer te verschaffen. Zoals haar zus Billie (Adeline Rudolph), het al wist te verwoorden: 'Iedereen om je heen gaat dood.' Ze heeft geen ongelijk.