In het nieuwe seizoen van het Zweedse drama wordt de melodramatische lat nog hoger gelegd.
Vorig seizoen zagen we al hoe Patrik (Erik Johansson) en Lisa (Vera Vitali) hun relatie bezegelden met een huwelijk én de komst van baby Lo. Dit seizoen krijgen Martin (Fredrik Hallgren) – de ex van Lisa – en zijn nieuwbakken vriendin Sima (Nour El-Refai) een baby’tje, genaamd Josef – dit is op zich al markant: wie had gedacht dat een vrouw op de onnozele vrijgezel zou vallen? Maar in dit bij vlagen onuitstaanbare familiedrama heeft eenieder recht op een tweede of derde leg. Alsof je eerste huwelijk of langdurige relatie slechts een experiment is, waarop je na het oefenen – en een pijnlijke scheiding – het opnieuw probeert. Ditmaal voor het echie. (En dan is er nog de zoon van Lisa en Martin, het ettertje Eddie (Frank Dorsin) dat telkens roet in het eten gooit).
Let op! Er volgen spoilers.
Tegen het einde van het derde seizoen krijgen Patrik en Lisa slecht nieuws: ze verwachten nóg een kind, dat het syndroom van Down blijkt te hebben. Dit bericht volgt na een hoop gekibbel over en weer. Patrik wil graag dat de zwangere Lisa de Nipt-test doet – waarbij bepaalde aandoeningen vroegtijdig kunnen worden opgespoord – maar Lisa twijfelt. Want wil je zoiets wel weten?
In Bonusfamiljen – ontzaglijk populair in productieland Zweden – wordt steevast gepretendeerd dat de thema’s superrelevant zijn. Showrunners Moa, Clara en Felix Herngren en Birgitta Bongenhielm benadrukken in interviews dat de afleveringen zogeheten ‘slices of life’ zijn, uit het leven gegrepen. Toch kan je je niet aan de indruk onttrekken dat de archaïsche discussie over huwelijken nogal achterhaald is, en het introduceren van de ene na de andere baby is een simpele dramatische truc. Want als je eenmaal een baby krijgt ga je misschien wel minder abrupt uit elkaar. En dat biedt ruimte voor scènes waarin een man en een vrouw die het eigenlijk helemaal niet zo leuk met elkaar hebben elkaar naar het leven staan.