Better Than Us S01E01: weinig authentieke, maar gedegen sciencefiction

Een androïde genaamd Arisa (Paulina Andreeva) wordt samen met haar voluptueuze lotgenoten uitgestald in een luxueus appartementencomplex in futuristisch Moskou. Ze worden sexbots genoemd: artificiële sekswerkers. Maar artificieel of niet, ze hebben schijnbaar wel een wil, en dus vermoordt Arisa een medewerker van het techbedrijf Cronos – de ontwerper van de androïden – wanneer hij haar wil betasten. Arisa weet het gebouw te ontvluchten, met de nodige gevolgen van dien: Cronos had niet in de gaten dat robots zo doortastend kunnen zijn (goh, dat kan wel, zie RoboCop en The Terminator) en haalt de nieuwe lijn kunstmatige mensen uit de schappen.

Nu zijn Cronos en de lokale autoriteiten op zoek naar Arisa, die bij toeval terechtkomt bij patholoog Georgy N. Safronov (Kirill Käro). Safronovs jonge en onbevangen dochter ontmoet Arisa in een steegje, waarop de androïde later op eigen kracht – ze heeft vast het kenteken van Safronovs auto onthouden - het huis van diens vader weet te vinden – in de trailer wordt zelfs gesuggereerd dat Arisa met haar nieuwbakken huismeester een gezinnetje wil stichten. En over gezinnen gesproken: die van Safronov ligt op z’n gat. Zijn ex-vrouw heeft plannen om met haar nieuw liefde en de kroost naar Australië te emigreren. Die plannen worden met de komst van Arisa – zo lijkt het althans – voor even in de war geschopt.

En dan is er nog een toevalligheid: de man die Arisa heeft vermoord belandt bij Georgy op de biopsietafel. Dus de beste kerel dient nu mee te werken aan het moordonderzoek naar de androïde die – zoals de laatste scène van de pilot doet vermoeden – bij hem inwoont, of die hij in ieder geval in vertrouwen heeft genomen. Er is ook nog een groep rebellen die het heeft gemunt op de Arisa’s van de wereld: het verschil tussen mens en machine moet zo blijven, en niet vervagen zodat androïden in de toekomst met mensen kunnen trouwen, zoiets.

Better Than Us is, zoals de titel doet vermoeden, is een exponent van Westworld , Blade Runner en noem maar op. Op esthetisch vlak hebben de makers kosten noch moeite gespaard om een klinische, kille wereld tot leven te brengen, met lasers als stoplichten en smartphones die op je polsen worden geprojecteerd. Er zijn ook een aantal arbitraire zaken te bespeuren: pesten gebeurt nog steeds analoog, met de vuist; lineaire televisie is nog niet uitgebannen. Dat komt wellicht ook omdat de dystopische show zich afspeelt in 2029. En de wereld zal er tegen die tijd niet zo geprononceerd uitzien, net zoals de wereld uit Blade Runner (in 1982 gemaakt; speelt zich af in 2019) ook niet de onze is geworden.

Enfin, de Russen hebben met Better Than Us (de eerste Russische Netflix-titel) een prima onderhoudende sciencefiction-thriller afgeleverd, die evenwel doet verlangen naar betere tijden. Toen de Russische meestercineast Andrej Tarkovski als reactie op Stanley Kubricks 2001: A Space Odyssey (1968) de prachtfilm Solaris (1972) maakte. Dat waren de juweeltjes uit de Koude Oorlog. Misschien moet Tarkovksi’s landgenoot Andrej Zvjagintsev – bekend van wonderlijke titels als Leviathan (2014) - zich eens buigen over een Russisch televisie-epos?