Al 100 jaar voor een open, rechtvaardig en gelijkwaardig Nederland.

Keri en Lisa hebben twee vaders en twee moeders: 'Wij zijn het levende bewijs dat het niet uitmaakt of je bloedverwant bent'

  •  
02-12-2025
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
495 keer bekeken
  •  

Keri en Lisa hebben twee moeders die samen een stel vormen en twee vaders die samen zijn, die allemaal evenveel deel uitmaken van hun leven. Hoe hebben zij dat ervaren?

Hoe ziet jullie gezin eruit?

Keri: 'Wij hebben twee moeders die samen zijn en twee vaders die samen zijn.'

Lisa: 'De dagelijkse opvoeding lag bij onze moeders — we woonden bij hen en zij namen alle beslissingen, zoals over school en opvoeding. Maar onze vaders waren wel heel betrokken. We vierden verjaardagen samen, belangrijke momenten, vakanties. Eigenlijk waren we gewoon één grote familie.'

En hoe was jullie jeugd in zo’n samengesteld gezin?

Keri: 'Heel normaal, eigenlijk. Ik denk dat onze jeugd vergelijkbaar was met die van kinderen uit een normatief gezin. Ik heb niet het idee dat het voor ons anders voelde, eerder dat het voor andere mensen anders voelde en dat we ons daar op een gegeven moment bewust van werden – dat het anders was dan bij de meeste kinderen uit de klas. Maar verder denk ik dat onze jeugd vergelijkbaar is met die van de meeste kinderen.'

Hoe was het om als kind te ervaren dat je ouders 'anders' zijn dan bij anderen?

Keri: 'Ik weet nog dat ik daar best wel moeite mee heb gehad op school, omdat het daar vaak ging over "je vader en je moeder", in voorbeelden. Toen realiseerde ik me dat ik dat niet had, toen dacht ik wel: is er dan iets gek aan ons? Op de middelbare school vond ik het ook wel lastig, omdat homo zijn raar was en vooral jongens daar erg flauw over deden.'

Lisa: 'Het was een scheldwoord.'

Keri: 'Ja, precies. Dus ik verborg ook wel een tijdje dat onze gezinssituatie er zo uitzag. Op een gegeven moment vertelde ik dan wel dat we twee moeders hadden – omdat ik er niet onderuit kwam als iemand bij ons wilde komen spelen.'

Huisje, Boompje, Error

Tegen welke errors loop je aan als je droomt van trouwen, kinderen en een koophuis? Voor mensen die buiten de heersende norm vallen, zijn dat er veel. In het nieuwe BNNVARA-programma ‘Huisje, Boompje, Error’ onderzoeken theatermakers Kirsten van Teijn en Dook van Dijck wat deze errors zijn en hoe zij hiermee om kunnen gaan. Kirsten en Dook willen namelijk óók op die roze wolk. Waarom is het huisje-boompje-beestje-bestaan voor hen zoveel ingewikkelder dan voor hun hetero vrienden?

Kijk Huisje, Boompje, Error op NPO Start

Waar liepen jullie tegenaan?

Lisa: 'Je kunt in Nederland maar twee ouders hebben, volgens de wet. Toen wij geboren werden, waren dat automatisch de biologische moeder en vader. Twee lesbische vrouwen konden toen nog niet samen een kind erkennen. Dus dat heeft wel een paar jaar geduurd. Ik denk dat wij eind basisschoolleeftijd waren toen onze andere moeder ons kon adopteren en ons kon erkennen als haar kinderen. Daarvoor moest onze biologische vader afstand doen, omdat je wettelijk maar twee mensen als je ouders kan hebben.'

Keri: 'Dat was natuurlijk ook helemaal geen leuk moment voor onze vader, en voor ons allemaal niet, want: wie wil er nou afstand doen van zijn ouderschap? Ik vind dat onze ouders dat wel heel goed hebben gedaan. Ze hebben er iets heel feestelijks van gemaakt. We gingen met z'n allen naar de rechtszaak – al onze ouders waren erbij en we mochten ook onze vrienden uit de klas uitnodigen. Wij waren nog heel klein, dus voor ons voelde het als een feest. We hadden nog niet helemaal door wat het betekende. Ze hebben er een soort trouwceremonie van gemaakt, waarin onze niet-biologische moeder ons een ring gaf en vroeg: "Mag ik jullie moeder worden?" Dan zeiden wij "ja", waarna iedereen vervolgens begon te juichen. Wij hebben er een heel mooie herinnering aan overgehouden, terwijl het natuurlijk best zwaar was.'

Waarvoor is dat wettelijk ouderschap belangrijk?

Keri: 'Dat bleek toen we in Zimbabwe waren en ik daar een ongeluk kreeg waardoor ik met spoed terug moest naar Nederland. Onze biologische moeder mocht met mij mee in de ambulance, maar onze andere moeder bleef, met Lisa, achter. Zij werd bij de douane urenlang vastgehouden omdat ze niet kon bewijzen dat Lisa haar kind was. Ze had een andere achternaam en stond niet op papier als ouder. Dat wil je gewoon nooit meer meemaken.'

Lisa: 'Dat was totaal bizar. Dat kun je je eigenlijk niet voorstellen: je voelt je ouder, je bent een ouder – en toch mag je niet met je kind mee omdat het niet op papier staat.'

Als jullie nu naar die wetten kijken, wat zou er moeten veranderen?

Lisa: 'Ik zou het heel leuk vinden als het mogelijk wordt dat – hoe je gezin er ook uitziet – je dat met je gezin kan bepalen en je ouders wettelijk kan laten vastleggen. Of dat er nou drie zijn of vier of twee. Dat zou ik heel mooi vinden.'

Keri: 'Wij zijn het levende bewijs dat het niet uitmaakt of je bloedverwant bent of dat je iemand gewoon al je hele leven kent en heel veel liefde hebt gegeven. Voor ons is daar nooit een verschil in geweest. Dus ik ben er voor dat dat veranderd wordt in de wet. En dat je dus meerdere ouders kunt hebben.'

Meer over dit onderwerp?

Delen:

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Meld je snel en gratis aan voor de BNNVARA nieuwsbrief!

Meer over dit onderwerp

Al 100 jaar voor