Chaira Koops: 'Wan switi Srefidensi Dey. Suriname is overal'

Vandaag viert Suriname vijftig jaar onafhankelijkheid. Columnist Chaira Koops schrijft wat deze dag voor haar én het land betekent.

Je kan er bijna niet omheen: de taal, het eten, de mensen, de invloeden, de cultuur. Suriname is overal. Het land dat rijk is aan olie, goud en bauxiet. Het land dat rijk is aan geschiedenis, maar daardoor ook rijk aan verdriet.

Suriname viert vijftig jaar onafhankelijkheid. Losgemaakt van Nederland, maar toch onlosmakelijk ermee verbonden.

De veerkracht van Surinamers is ongeëvenaard. Mijn moeder vertelde na haar bezoek aan de Srefidensi Comedyshow in Carré dat ze zó hard heeft gelachen: 'Geen enkele bevolking is zo grappig als de Surinaamse!' Ik ben misschien biased, maar ik ben het met haar eens. Hoe kan dat eigenlijk, die unieke humor uit een land met zo’n traumatische geschiedenis? Na de slavernij (die pas in 1873(!) werd afgeschaft), na het bloedvergieten, na corruptie, na de plotselinge onafhankelijkheid, die het land met lege handen de toekomst in stuurde. Surinaamse humor bewijst dat pijn niet het laatste woord krijgt.

Misschien zit het ’m dan ook in het woordje ‘na’. Hoewel de sporen van het verleden nog altijd doorsijpelen in het heden - en het belangrijk is dat we hier ook bij stilstaan - kijken de Surinamers, en vooral de Surinaamse jongeren, naar de toekomst.

Suriname is overal, maar vandaag extra in ons hart.

Wan switi Srefidensi Dey, mijn geliefde Suriname.