De witte tranen van Rosanne Hertzberger
Zomergast Romana Vrede opent nieuw seizoen met kwetsbaarheid in haar puurste vorm
© Romana Vrede bij Zomergasten (VPRO)
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (20)
Waarom veel mensen die kwetsbaarheid van haar niet zagen? En nog wel in haar pure vorm. Misschien omdat het toch wel een zeer homeopathische kwetsbaarheid was. Verdund tot vrijwel niets. Zelfs Van Gaal leek een week later bereid tot grotere openheid in houding. Dat Vrede vertelde over haar autistisch kind (een onderwerp waarover zij vaker spreekt) is an zich geen bewijs van puurheid of kwetsbaarheid. Sorry, maar dit stukje mist elke realiteitszin.
Ik heb als meisje van 16-17 opgepast op 2 kinderen die beiden ernstig geestelijk gehandicapt waren, die sloegen ook, maar vooral ook zichzelf. Kreeg daar ook weleens een klap van maar dat was dan meer per ongeluk denk ik. Wat ze voornamelijk deden was zichzelf beschadigen .Vooral het jongetje die ook een soort helmpje op had omdat hij werkelijk continue met zijn hoofd tegen de muur knalde, dat ging echt hard. Op den duur ben ik daar ook 's avonds blijven oppassen terwijl de ouders beiden uit waren en erg laat thuis zouden komen, waarbij ik ze ook naar bed moest brengen met alles wat daarbij hoort. Dan bleef ik slapen omdat ze soms zo laat zouden thuiskomen dat ik geen vervoer meer had naar huis. Begrijp niet dat die ouders die kinderen aan een meisje van die leeftijd, over konden laten. Begrijp helemaal niet hoe ik dat toen allemaal kon. Ik was niet eens heel bekend met ze. Heb er lang niet meer aan gedacht maar is nooit helemaal uit mijn herinneringen verdwenen. Een paar jaar geleden kwam het 's nachts weer ten volle terug. Ik moet zeggen dat sliep toen ook niet echt lekker, lag de hele nacht te luisteren of er niet iets gebeurde. Wat een zwaar leven moeten die ouders gehad hebben. Was beide keren gevolg van een tangverlossing. Het zou je maar gebeuren. Ik begrijp nu nog niet dat ik dat toen op me genomen heb. Was zwaar om te trachten een kind ervan te weerhouden zichzelf te beschadigen. En dan alle handelingen verrichten die je normaal ook moet doen als je ze verzorgt en naar bed brengt,, in een voor mij eigenlijk nog wildvreemde omgeving met mensen die ik niet eens zo heel goed kende. Die verantwoordelijkheid was eigenlijk te zwaar. Begrijp nu dan ook niet dat ik dat op die leeftijd gedaan heb. Ik kan me dus wel enige voorstelling daarbij maken ook al heb ik de uitzending niet gezien en is de situatie anders, was het maar voor korte tijd.
Romana Vrede heeft afgelopen zondag haar 3 uur lang Zomergasten zendtijd sowieso goed gebruikt als pleidooi voor meer begrip voor haar Charlie (en tegelijkertijd misschien ook namens alle andere Charlie's in Nederland). Is er iets mis mee wat betreft haar blijkbaar zeer bewuste keuzes en haar Charlie-aanpak op die avond?. Ik denk van niet. Niet zo boeiend, neem ik aan, voor de meerderheid van alle reguliere Zomergasten kijkers (en misschien ook niet voor Zomergasten presentatrice Janine Abbring) maar zinvol vond ik deze aflevering van Zomergasten wel, qua haar boodschap wat betreft gehandicapten, ook in het Nederland van nu. Ik heb wel de hele uitzending met Romana Vrede bekeken en toen, meteen na afloop wou ik alleen Romana Vrede en haar Charlie alle sterkte wensen.
Je hebt niet veel filosofische training nodig om in te zien dat een gesprek tussen hotemetoten en/of teuttebellen op 'hoog niveau' (enig niveau, dat Heel Holland bakt, overstijgt is al heel wat) van waarde is in een wereld waar een lachwekkende joker als Rutte doorgaat voor staatsman en de Groene Amsterdammer als het paroxisme van intellectualisme geldt. Goed, voor de gemiddelde middenstander en marskramer was 't te subtiel, te etherisch en te hooggegrepen zoveel is duidelijk. Maar what else is new? Voor hen komt Louis van Gaal volgende week.
Ik vrees dat Louis van Gaal meer diepgang zal tonen dan Romana heeft gedaan. Romana's gevoelens over haar zoon, die hadden in een half uur prima duidelijk kunnen worden. De rest van de uitzending was een vorm van zelfverheerlijking : "mijn gevoelens zijn zóóóóóó geweldig .... en als jij dat niet vindt dan ben je een hele slechte interviewer."
Kwetsbaarheid in haar puurste vorm? Ik zag vooral wat ze zelf dominantie noemde: bluf, een grote mond en een offensieve houding die een enorme leegte moeten maskeren die slechts wordt gevuld door haar kind. Het resultaat was een avondje op Libelle-niveau.
Ik stel u hier Romana voor, uw nieuwe koningin. Om Juliana bij haar abdicatie even omeerbiedig te parafraseren. Beatrix voerde haar taak smetteloos uit mede dank zij Claus, Juliana had geen keus. En van mevrouw Vreede moet nog afgewacht worden En paar dagen geleden stierf Hannie van Leeuwen, een markante en vooral oprechte vrouw, zij was nooit te gast in Zomergasten.
Lijkt me een interessante persoonlijkheid. Is er niet ergens een interview te vinden?
In de wereld is oprechtheid voor de een, het ongemak van de ander. Ik zag, als man, vooral een lieve moeder. Ik heb wel gezapt.
B, Aan gezien je die laatste opmerking maakt: waarom heb je dan gezapt ? .
Ik kan niet voor B spreken, maar ik heb ook gezapt. Het was namelijk vooral zeer saai.
Saaiheid is een ernstig onderschat fenomeen in onze tijd - het zou zomaar zijn dat je juist hierdoor gaat nadenken en voelen. Twee: iets moois kan uit zijn eigen aard nooit saal zijn. Drie: ik zap nooit. Dat is iets voor de ongeduldigen en ontevredenen in deze wereld.
@Cliff, je zapt nooit? Dan heb je vast de cliff*-hanger gemist van GTST. (* ow wat fout) ????
@Cliff Je weet toch dat er meer is dan de wereld van tv en sociale media. @Johann Omdat andere kanalen interessanter aanbod hadden.
@ Loebkesman - haha, smakelijk gelachen! Dank je. Nee, je zult inzien dat de gebeurtenissen te Meerdijk me niet bijzonder boeien. Overigens herinner ik me een historische cliffhanger van lang geleden: "Who Shot JR?" Eigenlijk waren "Dallas" en "Dynasty" postmoderne kunstwerken. Ironisch tot en met. Die jaren tachtig, die weten wat. Nu begin ik dubieus te oreren: is "GTST" dan een neoliberaal kunstwerk? Met al dat "product placement" en alle merchandise om deze serie heen zou ik dat bijna gaan denken. Bijna. GTST is dan wel neoliberaal, maar beslist geen kunst. Dat is mijn oordeel, en daarmee zul je het moeten doen.
“Who Shot JR?” In het boek From Beirut to Jerusalem van toenmalig MO-correspondent Thomas Friedman komt een leuke anekdote voor. In Beirut werd hij weer eens aangehouden bij een road block en een paar baardige mannen in soepjurken duwden de loop van hun machinegeweren de auto in, keken hem indringend aan en vroegen op strenge toon: Who shot JR? Ze konden als hardcore fans van Dallas niet wachten tot het verlossende antwoord op die vraag ook bij hen op de buis verscheen.
@ Piet de Geus - ha, smakelijk gelachen. Hoe multicultureel eigenlijk.