Zogenaamd 'CO2-neutraal' WK Qatar door vele shuttlevluchten meest vervuilende toernooi ooit

In aanloop naar het wereldkampioenschap voetbal beloofde Qatar het eerste CO2-neutrale toernooi in de geschiedenis te organiseren. Dat plan is naar nu blijkt al snel in rook opgegaan. Vanwege een groot tekort aan hotelkamers, moeten veel bezoekers van het WK noodgedwongen uitwijken naar naburige golfstaten zoals de Verenigde Arabische Emiraten. Via shuttlevluchten worden de supporters naar de wedstrijden gevlogen.

Verwacht werd dat het WK ongeveer 1,2 miljoen bezoekers naar Qatar zou brengen. Dat leverde direct een logistiek probleem op, aangezien het land maar 30.000 hotelkamers heeft, waarvan zeker 80 procent al door de FIFA was geboekt voor de spelersploegen, sponsors en voor de wereldvoetbalbond zelf. Om toch supporters te kunnen huisvesten, stelde Qatar lege appartementen, villa’s, fandorpen en luxe woestijntenten ter beschikking. De prijzen daarvan liepen echter zo hoog op, dat veel supporters dat niet konden of wilden betalen. 

Vanwege de shuttleservice landen en vertrekken er nu dagelijks zo’n vijfhonderd vliegtuigen meer dan normaal. De meesten van en naar Dubai, zo’n 120 per dag. Volgens een schatting van de Parijse CO2-waakhond Greenly betent dat elke dag tussen de 6000 en 8000 ton CO2-uitstoot sinds het toernooi op 20 november van start ging. Dat betekent dat het WK Qatar niet alleen niet CO2-neutraal is, maar zelfs het meest vervuilende toernooi uit de geschiedenis van het WK voetbal. 

Het WK in Qatar ligt al sinds de dag van de toewijzing in 2010 onder vuur. Het land dat nauwelijks een voetbalcultuur kent en geen infrastructuur voor een toernooi had, stampte in hoog tempo WK-waardige stadions uit de grond. Daarbij werd gebruik gemaakt van uitgebuite arbeidsmigranten onder erbarmelijke omstandigheden onmenselijk zwaar werk moesten leveren. Daarbij kwamen veel mensen om het leven, volgens de WK organisatie zelf vier- tot vijfhonderd, volgens berekeningen van The Guardian enkele duizenden. Ook beloofde Qatar het vrouwenvoetbal in het land naar een hoger niveau te tillen. Ook van die belofte is inmiddels niets meer over.