Zo ziet de noaberstaat van BBB en PVV er in de praktijk uit: geen greintje respect voor elkaar
Lang, lang geleden, o nee in 2023, bejubelde BBB het noaberschap, de Neder-Saksische term voor een goede buur is beter dan een verre vriend. Mensen in Nederland moesten weer naar elkaar gaan omzien, net zoals ze dat van oudsher in het oosten en noorden van het land doen. Want de boerenbeweging haakte driftig in op de al dan niet vermeende tegenstelling tussen de verafschuwde zogenaamd harde stad en het verheerlijkte zachte platteland. Nederland moest zelfs een noaberstaat worden, oreerde boerenleider Caroline van der Plas in haar HJ Schoolezing. En ook Wilders mag graag pochen over zijn gedroomde heilstaat waar burgers voor elkaar opkomen. Het blijkt allemaal fictie.
Dat de coalitieleden elkaar haten en de ene politieke dolk na de andere in de rug steken, was al bekend maar de slechte verhouding blijkt ook in het persoonlijke door te werken. Hoe er van noaberschap tussen de politieke coalitieburen in de praktijk niets over blijft valt te te lezen in de column van Petra de Koning, parlementair journalist van NRC, waarin ze de omgang in de volksvertegenwoordiging schetst op de dag dat de van een zware burn out herstellende en nog immer verzwakte Pieter Omtzigt voorzichtig terugkeert in de Tweede Kamer.
Om vijf voor drie, vorige week dinsdag, komt Pieter Omtzigt de debatzaal in. Hij was ruim twee maanden thuis, nu gaat hij weer meedoen. Pieter Grinwis en Don Ceder van de ChristenUnie komen hem een hand geven. Daarna ook SP-leider Jimmy Dijk en Rob Jetten van D66. Pas als Timmermans erbij komt staan en Omtzigts hand lang vasthoudt, lijkt Caroline van der Plas van BBB te zien dat Omtzigt er is. Ze gaat naast Wilders zitten en zegt iets tegen hem. Ze kijken niet naar Omtzigt. Die kijkt wel naar hén."
Van der Plas en Wilders, die zoals bekend alleen in zichzelf geïnteresseerd is, negeren hun coalitiepartner die kampt met zware psychische belasting. Als ze er op wordt aangesproken door De Koning dat er geen sprake is van een warm welkom, probeert ze haar blazoen schoon te poetsen met de verdediging dat ze een tekstbericht had gestuurd via haar mobiele telefoon. Vervolgens insinueert ze dat Omtzigt, die zich om politiek-strategische redenen niet officieel ziek meldde, zijn ziekte simuleert.
„Ik had Pieter al geappt: welkom terug. En ook: zullen we binnenkort koffie drinken? Maar in de zaal ... ik kon niet opstaan, ik kreeg het fysiek niet voor elkaar. Ik zag Timmermans staan en dacht: ik ga níet meedoen aan dit welkom-terug-circus, met fotografen eromheen. Dan doe ik een kunstje.” Daar komt bij, zegt ze: „Hij had zich niet ziek gemeld, dus feitelijk is hij gewoon zestig dagen niet op zijn werk verschenen.”
Tot zover het noaberschap. In andere sprookjes leven de hoofdpersonen nog lang en gelukkig maar ook dat laatste blijkt bij Efteling-liefhebber Wilders niet het geval.
Praat mee
Reacties (10)
Wat betekent het eigenlijk als een krant zijn steun uitspreekt voor een kandidaat? Kranten publiceren artikelen over uiteenlopende onderwerpen, en daarbij kan het gebeuren dat iemand als Trump in een negatief daglicht komt te staan. Maar een formele steunbetuiging? Betekent dat dat journalisten aangeven op wie zij zouden stemmen? En hoe relevant is dat eigenlijk?
Stel dat een bedrijf als Coca Cola zijn steun uitspreekt voor Trump. Zegt dat dan iets over de voorkeur van de eigenaar, van de werknemers? Het voelt allemaal wat kinderachtig, dat hele idee van steun uitspreken. Waarom laten we kiezers niet gewoon op basis van de beschikbare informatie een keuze maken?
Het is niet overal zo makkelijk als hier om een staatsgreep te plegen (in ons land kan middels het uitropen van noodwetgeving dit middels een pennenstreek gerealiseerd worden) maar dat wil niet zeggen dat aldaar alles in het werk wordt gesteld om dit toch te realiseren.
Niet vreemd ook dat verschillende media uitdrukkelijk solliciteren naar de rol van Russ.. ehm AmerciaToday.
(de i was een typevout. Maar deze heb ik bewust laten staan. De kreet van de ezel is immers exact dat.)
@mg
Wat een onzin. Het staatsnoodrecht staat op zich zelf niet gelijk aan een staatsgreep.
De mogelijkheid van staatsnoodrecht is op democratische wijze in de wet opgenomen. Tijdens corona ook gewoon ingezet.
@jozias
“De mogelijkheid van staatsnoodrecht is op democratische wijze in de wet opgenomen. Tijdens corona ook gewoon ingezet. ”
Er is ook niets mis om wetgeving in te zetten daar waar die voor bedoeld is.
Dat jij anders tegen recht en rechtsstaat aankijkt en contrair dat doel inzet en handelt wisten we en definieert jou kleur.
NIet Trump is het gevaar, het zijn de 'deplorable' Amerikanen die op hem stemmen.
Waarom stemmen zoveel mensen op Trump? Omdat de Democrats het hebben laten afweten. Zie Weimar Republiek.
ja schuif de schuld maar in de schoenen van de Dems
Misschien is het wel God, of het spaghetti monster, of marsianen.
Zelf verantwoordelijkheid nemen is de olifant in de Kamer bij rechtse kiezers
Harris en haar team stapelen fout op fout, terwijl Trump gewoon lekker zichzelf is en, hoe bizar het ook is, vertrouwen lijkt te wekken met zijn malligheid.
Dat de Post nu besluit Harris niet te steunen is een teken aan de wand. Niet alleen van de peilingen, maar ook dat ze het niet met haar zien zitten.
en welke fouten zijn dat? Harris heeft een achterstand in korte tijd omgebogen naar een voorsprong in de peilingen.
en het is niet de Post an sich maar de eigenaar Bezos die zich net als Musk realiseert dat met Harris aan de macht, hun macht als billionaires, ingeperkt gaat worden. en daar zit de 1% niet op te wachten.
U verwart de persoonlijke winst interesses van Bezos voor de journalistieke steun van de Post.
Het is niet de Post die dit besluit heeft genomen, maar Bezos.
Ik begrijp na nader onderzoek dat de W.P. een soort "chique draai" maakt door te zeggen dat ze eigenlijk weer neutraal willen zijn zoals vroeger: "We are returning to our roots of not endorsing presidential candidates.."
Maar wat is nou waar? Woodward en Bernstein zijn geen kleine jongens ...
Maar die Bezos al helemaal niet...
https://www.washingtonpost.com/opinions/2024/10/25/washington-post-endorsement
de kranten moeten schrijven over elke misstand of bedreiging van de democratie van elke president of presidentskandidaat.
Maar voorkeur uitspreken voor een bepaalde kandidaat is, hoewel gebruikelijk in de VS, als principe natuurlijk raar.
want stel je voor dat een krant hitler afviel omdat die douches had. Of voordat die ze liet bouwen.
Stel je voor hoe de wereld er dan had uitgezien. De horror nietwaar…
Bezos breekt met een -bijna- traditie...
Niets mis mee als een medium ''kleur'' bekent . Dt is algemeen bekend en de consument rekent daar dan ook op. In US is het evident als je Fox of Cnn bekijkt, zo ook de geschreven media.
Dus wat heeft Bezoss ertoe gedreven (of wie) om halsoverkop ''neutraal'' te wezen.
In Nederland is deze ''kleurbekendheid'' van media al decennia gebruik ... voorbeelden genoeg, en algemeen geaccepteerd en tot voldoeningvan ieder.
(het wordt wat anders als een algemeen geachte ''neutraal'' medium sluipenderwijs naar een politieke kleur omzwaait. Het duidelijke voorbeeld laat ik over aan het voorstellingsvermogen van de lieve lezer).
"Niets mis mee als een medium ''kleur'' bekent ."
Alleen als u niet begrijpt wat de rol van de pers is in een rechtstaat en democratie.
En er is een verschil tussen kleur bekennen en feiten censureren.
Kranten die partij kiezen: sowieso niet gewenst hoor.
Niet als de enige andere optie actief de vrije pers wil uitschakelen.
Bezos, Musk etc allemaal rijk geworden met belastinggeld. De wegen en infrastructuur die voor hun bedrijven nodig zijn met belastinggeld aangelegd. Niks eigen prestatie.
Vergeet ook niet dat de mensen die in de derde wereld voor dit soort 'ondernemers' werken zwaar onderdrukt worden. Geen kant op kunnen, geen vakbonden mogen opzetten. Men verkeerd min of meer in een positie van slavernij. Men heeft geen reële opties
Media in handen van de staat - oei oei oei dat moet niet kunnen
Media in handen van grote bedrijven - niets aan handje mensen
Inderdaad, niets aan de hand. Verschillende media hebben een verschillende achtergrond en bekijken nieuws van verschillende kanten.
Media van de staat? We weten wat daar de gevolgen van zijn. Maar goed, als fan van Putin kan ik me indenken dat u graat hebt dat de staat het nieuws bepaalt.
Ik wist niet dat u fan van Poetin was.
Heeft u wel eens bedacht dat de media onafhankelijk dienen te zijn?
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Meld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.
Sowieso abject dat media in het algemeen voorkeur gaan uitspreken. Het moet gaan over feiten en objectieve weergave van wat er speelt en niet over wat je wel of niet uitkomt. Murdock was ook zo'n mannetje.
Waarom? Kranten en tijdschriften (en media in et algemeen) als spreekbuizen van een politieke kleur horen bij de democratie zoals we die kennen. Ze lagen aan de basis ervan. Beargumenteerde, en veelal door onderzoek gestaafde overtuigingen en oordelen, en de gepubliceerde discussie daartussen zijn essentieel voor burgers om een mening te kunnen vormen.
Toevoeging: die mening moet echter komen van de redactie, niet van de eigenaar. Dat is essentieel.
Ooit gehoord van opiniestukken? Elke krant staat er bol mee. Wat ok is als duidelijk is dat het een opiniestuk is.
MichielV2:
En redactionelen. In redationelen kan en mag een krant (de redactie dus) stelling nemen. Niet alleen zijn kranten al sinds het ontstaan naast nieuws- ook opiniemedia, zeker in Nederland waren kranten ook altijd verzuild. Er waren (en zijn) socialistische of linkse kranten, en rechtse, en soms in het midden, en er zijn ook kranten van specifieke denominaties.
Het is ook goed dat media niet al te geheimzinnig zijn over hun richting. Het idee dat je compleet neutraal kan zijn of 'gewoon' nieuws kunt brengen zonder impliciet toch een mening te verkondigen, is ook we enigszins achterhaald. Mensen (en redacties) hebben allerlei impliciete aannames en voorkeuren, die, ook als je probeert neutraal te zijn, naar voren komen in "vanzelfsprekende' sympathieen, antipathieen, woordgebruik en onderwerpselectie. Dan kun je maar beter expliciet zijn over waar je staat, zodat je lezer daar ook rekening mee kan houden bij zijn meningsvorming.
M.