Maak van #Wijreddenhetnietmeer #Wijnemenhetnietmeer
De grote duikelaar kreeg een paar stevige duwen maar heeft zich uiteindelijk toch weer opgericht. De Kamerleden van de coalitie vreesden meer voor hun zetel dan voor het land. Zij steunden het halfgare, veel te laat in elkaar geflanste beleid van het kabinet-Rutte IV. Het is duidelijk dat dit faliekant afloopt.
#ikredhetnietmeer en het bijbehorende tv-programma laten elke avond zien dat het prijsplafond voor heel veel mensen geen uitkomst biedt. Het maximum van 290 euro per maand bij voorzichtig gebruik is trouwens bij een matig inkomen en/of hoge woonlasten nog steeds fnuikend.
Pieter Omtzigt en Lilian Marijnissen presenteerden in de Kamer ritsen concrete voorbeelden van burgers die met de rug tegen de muur blijven staan, ook als het hele programma van Rutte c.s. in werking treedt. Er werd niet naar geluisterd. Regering en coalitie huilden een krokodillentraan of wat maar daar bleef het bij. Het ergst is nog die zalf van een Gert-Jan Segers. Hij klaagde ach en wee. Hij wekte zelfs de indruk dat hij renationalisatie van de energiesector bespreekbaar zou willen maken. Maar aan het eind van het lied gaf ook hij het kabinet zijn volledige vertrouwen.
Wel nam een "ruime" Kamermeerderheid een motie aan waarin de regering werd opgeroepen de volumegrens en het prijsplafond ruimhartig te kiezen, maar Rutte liet al voor de stemming weten dat hij "geen garanties" kon geven. Ook was uit zijn woorden op te maken dat whatever it takes niet altijd betekent whatever it takes.
Wij redden het niet meer. Het kabinet heeft het wel gered. We zijn voorlopig nog niet van Rutte en zijn Keukenkampioendivisie af. Met deze brekebenen moeten wij Poetin, de klimaatcrisis, het stikstofprobleem, de woningnood, de kapseizende jeugdzorg, het alsmaar voortetterende toeslagenschandaal, de Groningse aardbevingen, de vermolming van het onderwijs en zo nog het een en ander het hoofd zien te bieden.
Voor veel burgers persóónlijk is de zwaarste dreiging de oorlogsverklaring die ze van hun energieleverancier hebben ontvangen. Ze zijn net Oekraïne. Ze krijgen van het kabinet wel wapens, maar die dragen niet ver genoeg om de oorlog daadwerkelijk te winnen.
Daarom zit er nu niets anders op dan de zorg en de angst om te zetten in woede en strijdlust. Neem de moeder van wie het kind op maandag in de klas flauwviel van de honger omdat er sinds vrijdag geen eten meer in huis was. Op den duur breekt er iets in zo'n vrouw. Dan volgen andere maatregelen. Normen en waarden zijn allemaal mooi en aardig. Een groeiend aantal mensen heeft er het geld niet meer voor. Op een gegeven moment besef je: "Eerlijk duurt het langst" is een leugen.
Marianne van den Anker, ombudsvrouw van de gemeente Rotterdam, constateert dat het aantal uithalers in de Rotterdamse haven de laatste tijd toeneemt. Door in opdracht van de drugsmaffia cocaïne de containers uit te smokkelen, kunnen ook heel jonge gastjes veel geld verdienen. Vroeger was dat voor merkschoenen maar nu zeker ook voor moeder die de eindjes niet aan elkaar kan knopen. Het is een concreet alternatief voor het gelul dat ze van overheidswege bereikt. Ook het aantal winkeldiefstallen neemt in de Maasstad toe, aldus nog steeds Marianne van den Anker. Zij brengt dat in verband met de energiecrisis of beter gezegd de structurele crisis die de prijsstijgingen in de portemonnee van gewone mensen veroorzaakt.
Er was veel verontwaardiging over de middelvinger die omgekeerde vlaggenzwaaiers tijdens prinsjes dag aan koningin Maxima toonden. Men veroordeelde sterk het gefluit en de kreten van "landverrader".
Dat doe je toch niet. Inderdaad. Dat doe je niet.
Verrassend veel mensen deden het toch. Ze hebben een grens overschreden. Hun aantal groeit.
Bestudeer dit verschijnsel. Probeer het te doorgronden in plaats van het af te doen met een gratuite veroordeling. Ook al lijken de gevoelens achter de omgekeerde vlaggen niet verder te komen dan haat en wraak. Dat dit allemaal gebeurt is wél belangrijk. Het is geen bagatel of een oprisping.
In de Kamer gaf Jesse Klaver Rutte een duidelijke waarschuwing: als hij zo doorgaat, blijft er weinig over van het draagvlak voor onze solidariteit met Oekraïne. Beschuldigd van liefde voor Poetin, pareerde Geert Wilders dat door Rutte aan te wrijven dat juist hij Rusland in de kaart speelde met zijn halfbakken maatregelen tegen de sociale ramp die zich voor onze ogen voltrekt.
"Kiezen voor Kiev" mag geen "kleumen voor Kiev" worden terwijl de beter gesitueerden nog eens een loeiheet bad op zijn Japans nemen.
Het is duidelijk dat de burgers niet langer op deze regering mogen vertrouwen. Wij moeten op elkáár leren vertrouwen.
Máák je geen zorgen. Laat ánderen zich zorgen maken.
Wéés niet bang. Záái angst.
Word niet verdrietig word boos. Dat is het begin.
Ga de strijd niet alléén aan maar met de anderen. Leer van het spoorwegpersoneel. Samen sta je sterk, als werknemers, als buurt, dorp, als stad. Bundel met zijn allen je woede. Word een brullend monster.
Word een brullend monster maar pas op voor de vier ruiters van de apocalyps, Wilders, Baudet, Haga, Eerdmans en hun groupie Van der Plas.
Zij zullen onze kracht ten eigen bate aanwenden zoals rechtse demagogen altijd doen. Ze gebruiken jou om zich een plaats aan de ruif te veroveren terwijl ze je afleiden met haatpraat tegen wie het nog slechter heeft dan jij. Werp ze uit het zadel. Anders betalen we een nog hogere prijs dan Rutte nu berekent.
Wees teugelloos. Verspil je woede niet. Maak van #Wijreddenhetnietmeer #Wijnemenhetnietmeer.
Op hoop van zegen!
Voor het overige ben ik van mening dat heet toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.
Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.
Aanvulling: U wilt vast wel weten wat de onvergetelijke Amparo Ochoa hier zingt. Het is een lied speciaal voor en over vrouwen. Ik heb hier een vertaling in het Engels. Wellicht kan onze Nederlandse Mariachi koning Joris Linssen eens een mooie omzetting maken in het Nederland.
I'll die wherever I please
In my land of Mexico
we die singing a song,
our shawls are cartridge belts,
from bullets to the roar of the cannon
the bugle that will play
the anthem of freedom.
Both women and men
bravely give their lives for their country,
Valentina and Jesuita
fought but will never die,
and Adelina will die
fighting alongside her Juan.
Oh, I'll die wherever I please
on the battle lines,
I gamble my heart,
oh, I am a true woman.
If they try to obtain me
I'll respond with bullets;
if they shout at me,
I will eliminate them from my path.
There in the trenches,
nowhere in particular there,
truly, I gamble
for my pavilion.