‘Nieuwe kerncentrales niet haalbaar en niet betaalbaar’
Oneliners lossen de wooncrisis niet op, woningzoekenden hebben bij de verkiezingen recht op echte oplossingen
Woningzoekenden hebben recht op échte oplossingen voor de wooncrisis. Want waar moet woonpolitiek over gaan? Hoe de politieke partijen een aanstaande bouwcrisis willen afwenden, welke woningen ze tot 2030 willen bouwen en wie die kunnen huren en kopen. Hoe de torenhoge huren in de vrije sector aan banden gelegd moeten worden en hoe ze in 2024 een bizarre huurverhoging willen voorkomen. Welke tempo van verduurzaming verplicht wordt.
Politieke partijen kunnen van mening verschillen hoe ze bovenstaande zaken vormgeven. Het minste wat al die 380.000 woningzoekenden verdienen is dat inhoudelijke antwoord op hun problemen.
Er is in Nederland een enorme wooncrisis. Voor veel kiezers is wonen dan ook een van de belangrijkste thema’s om hun stem te bepalen, blijkt uit divers verkiezingsonderzoek. Helaas leidt dat er toe dat partijen én media op zoek gaan naar de spannendste stellingen, waar sprekers ‘lekker’ over kunnen clashen. En dat zijn niet per se de onderwerpen waarmee de wooncrisis ook daadwerkelijk wordt aangepakt. Als het straks even tegenzit mag er bij tv-debatten op de groene of rode knop gedrukt worden door lijsttrekkers die de vraag of statushouders voorrang moeten krijgen, of de vraag of er in het groen gebouwd mag worden, maar wat graag beantwoorden.
In de bubble rondom de politieke partijen en media wordt dan gezegd dat die vragen belangrijk zijn voor de kiezers. Mede daarom zult u ook vermoedelijk juist deze vragen weer terugzien in de stemwijzers. Hiermee is het een selffulfilling prophecy. Immers, het wordt belangrijk voor kiezers omdat de vraag in de stemwijzers wordt geplaatst en in de verkiezingsdebatten aan de politici wordt voorgelegd.
Echter, minder dan 10 procent van de jaarlijkse verhuringen ging de afgelopen jaren naar statushouders. Wel of geen voorrang heeft hier geen enkele invloed op, daar gemeenten een wettelijke taakstelling hebben. Bouwen in het groen is eveneens een non-discussie. Een ja, of een nee, levert de komende 8-10 jaar geen enkele woning extra op omdat het ontwikkelen van nieuwe locaties eenmaal lang duurt. Woningzoekenden hebben nu nodig dat het gemeenten met ontwikkelaars lukt de plannen die er al zijn tot uitvoer te brengen. En waar mogelijk te versnellen. Aftredende kabinetten helpen daar overigens niet bij.
Hier wacht een taak voor de politiek en de media. Om het vertrouwen in de politiek weer te doen toenemen moeten de maatschappelijke crises worden opgelost en is debat mét inhoud nodig. Retoriek en oneliners lossen de wooncrisis niet op. Vraagt u bijvoorbeeld aan de kiezer of zij een gezonde, energieneutrale woning wil, dan zult u een vooroorlogse eensgezindheid tegenkomen. Betaalbare huur en een beschikbaar thuis na echtscheiding, idem dito.
Voor de Woonbond ligt de oplossing in overheid die krachtig regie neemt op genoemde zaken en daarin doorzet in plaats van het grondrecht wonen aan de markt over te laten met alle gevolgen van dien.
Reacties (32)
Het is bekende geneuzel van extreem rechts. Het komt door de statushouder. Het is dankzij handelen van (mede) de VVD die trots melde dat ze een compleet departement hadden opgeheven. Volkshuisvesting. Een belasting op de corporaties legde omdat ze eerst de broek omhoog moesten houden. En waar sommige wat dubieuze en risicovolle investering deden die niet rendeerden. De schuld konden de corporaties ophoesten via deze belasting. Wil je dat mensen meedoen in de maatschappij zorg dat ze een woning hebben, wettelijk mee kunnen doen (werkvergunning) zodat men dat kan doen, werken en een leven opbouwen. De beste intergatie is gewoon mee kunnen en mogen doen. Het zelfde met onderwijs. Het ligt niet aan de asielzoekers dat er te weinig leraren zijn. 14.000 minderjarige tussen 2012 en 2021 ten opzichte van 2.3 miljoen kinderen tot 12 jaar die schoolplichtig zijn. En de 800.000 tussen 12 en 16. Dat is 0.6%. Door de vergrijzing zullen we ze (deels) nodig hebben, net als vele andere landen.
“In gelul kan je niet wonen”. Was toch een heel nuttige one-liner van ene Jan Schaefer. Heel lang geleden, toen de PvdA nog sociaal-democratisch en activistisch was.
Om iets op te lossen, moet je iets doen. Je kunt voor je wat doet, nog een tijdje nadenken. Maar als het nadenken, uitstellen bekent en veel praten idem, dan wordt er niets gedaan. Om de wachtlijsten te verlagen, zal je iets moet doen. Bouwen, bouwen en bouwen. Je kunt allerlei bijzaken regelen, waar een beetje zonlicht op wijst, je kunt de oudjes met grote woningen overtuigen om te verhuizen naar iets kleiners, maar dat moet er dan wel zijn. Als je wasmachine kapot is, kun je heel lang dubben en uitstellen, maar ooit zal je een nieuwe moeten kopen. Die moet er dan wel zijn. Onze politiek stelt alleen alles uit en dan wordt de ellende alleen maar groter van. We hebben een nieuwe bestuurscultuur nodig, die gericht is op doen. Waarbij het debat niet het doel is, maar het nemen van beslissingen om iets te doen. Het debat is het middel en het doen moet het doel zijn.
Gimli Uitstellen is anders gewoon een voorbeeld wat er dan gedaan wordt na het nadenken. Ik bedoel, u gebruikt het woord "doen" hier niet zo bijster slim. Als je wasmachine kapot is een nieuwe kopen natuurlijk net zo goed "iets doen" als geen nieuwe kopen. Het is dan en dus ook niet dat er niets gedaan wordt, blijkbaar vindt u dat de verkeerde, de kwalijke dingen gedaan worden. Maar dat is, omdat het om een wasmachine van een ander gaat natuurlijk heel prettig om vernietigende kritiek op los te laten.
Er zijn vele kleine oplossingen voor dit probleem. A Eenzame alleenstaande ouderen zouden best in een klein appartementje willen wonen. Maar die zijn er niet. B De rijke landen denken nog steeds dat landen in Afrika er zijn om te worden leeg geroofd, zonder dat de bevolking er wat aan heeft. Gevolg: asielzoekers. C Als iemand met AOW een kamer verhuurt, wordt hij gelijk gekort. Niet doen. D Gemeenten weigeren om kleine, betaalbare woonunits te (laten) bouwen. Er wordt alleen voor de tweeverdieners met 2 behoorlijk hoge inkomens gebouwd. E Gemeenten kopen voor een habbekrats landbouwgrond, om die voor het honderdvoudige te verkopen aan een projectontwikkelaar. Die gooit er nog een schepje bovenop, zodat er op die peperdure grond met goed fatsoen geen betaalbare woning meer is te bouwen. F Een aannemer verdient veel meer aan een grote woning dan aan een kleine woning. Omdat de kostprijs van een grote woning per vierkante meter lager is, maar de verkoopprijs een stuk hoger. G De verzorgingstehuizen worden nog steeds de een na de ander gesloten, terwijl er al tienduizenden op de wachtlijst staan. Het smoesje: "geen personeel" is onzin. Elke asielzoeker kan binnen een jaar voldoende Nederlands en verzorgingstaken leren om mee te kunnen draaien. Maar ja, marktwerking hé? En vooral geen overheidsbemoeienis. We krijgen verkiezingen. Ga eens nadenken voordat je dat rode potlood weer bij een liberale partij laat stoppen.
Wil je de woningcrisis oplossen dan moet je op meerdere velden de strijd aangaan: 1. Bestemmingsplannen moeten worden gewijzigd omdat deze in veel gevallen kamerverhuur (onzelfstandige bewoning) niet toestaan of te harde eisen aan stellen. Voorbeeld uit de praktijk: een grote eengezinswoning heeft op de eerste verdieping 3 slaapkamers, 1 separate toilet en een badkamer. Op de begane grond: 1 slaapkamer, keuken, woonkamer en 1 separate toilet. In principe kunnen de huidige bewoners (echtpaar zonder kinderen) de eerste verdieping aan 3 studenten verhuren. Echter omdat binnen een straal van 50 meter al een woning aan studenten wordt verhuurd wordt deze mogelijkheid geblokkeerd. Dit soort beleid zorgt juist voor dat panden die prima verhuurd kunnen worden voor de helft leeg blijven staan, terwijl oude woningen die bouwkundig slecht aan toe zijn wel verhuurd mogen worden omdat deze onder een ouder bestemmingsplan vallen. 2. Schaf de BTW af op bouwproducten en andere activiteiten die met bouwen te maken hebben zodat bouwen weer betaalbaar wordt; 3. Voorrang aan statushouders tijdelijk afschaffen, dit leidt tot onbegrip en woede bij de rest van de bevolking wat weer leidt tot meer steun aan extremisme; 4. Koop boeren uit om meer landbouwgrond tot bouwgrond om te kunnen vormen; 5. Nederlanders die willen emigreren moeten dit eenvoudiger en goedkoper kunnen doen, pak hun niet zomaar 10% van hun pensioen af alleen maar omdat zij in het buitenland gaan wonen.
Heel, heel, heel, heel veel demonstreren. Iedere dag. Een beetje zoals extencion rebellion dat doet. Dat is het enige dat zoden aan de dijk zet. Druk uitoefenen, permanent, als het kan iedere dag
We lossen de wooncrisis het snelste op door met meer mensen in één woning te wonen. Er is woonruimte genoeg, maar we delen 'm niet. Stimuleer het splitsen van woningen, stimuleer onderhuur, laat vrienden makkelijker samen een huis kopen/huren, laat mensen met een uitkering makkelijker samenwonen, etc.
De laagste inkomens met een sociale huurwoning zie ik geen lid worden van de woonbond. Zeker niet na hun ervaring met 'het lidmaatschap van een woningbouwcorporatie'.
Opvallend dat in het hele artikel niet 1 keer het woord De Jonge (Hugo) wordt gebruikt. Ontspringt hij -zoals bij de mondkapjes- ook in dit debacle de dans ?
Hugo is het probleem niet, alhoewel zijn nieuwste regels voor de vrije huursector wel desastreus zijn. Het echte probleem is de eis tot binnenstedelijk bouwen, gemeentelijke grondspeculatie, een onzinnige kostprijsverhogende regelbrij en onwerkbare stikstof regels. Zo lang die niet worden aangepakt wordt het probleem nooit opgelost.
Misschien eens bij Xi informeren hoe zij dat doen...
Buiten Beijing en Shangha stuit de bezoeker al snel op complete spooksteden. In Europa blijft het bij spookdorpen.
Ik krijg zo langzamerhand mijn buik vol van lieden welke de woningnood "zo erg vinden". Een heleboel van deze hypocriete lieden staan vooraan om bezwaar aan te tekenen als de gemeente plannen openbaart om op een perceel grond woningen te willen bouwen. Het eerst wat omwonenden met wel een dak boven hun hoofd doen is bezwaar maken. Gevolg? Ellenlange procedures! Ik zie het in mijn eigen gemeente. Bewoners klagen over te weinig speelmogelijkheden voor kinderen. Buurtvereniging dient plan in voor speeltuintje. Omwonenden maken bezwaar. Een al tientallen jaren bestaande kinderboerderij krijgt nieuwe buren. Prompt dienen deze nieuwe buren bezwaren in tegen deze voorziening vanwege..... vul iedere smoes maar in die u bedenken kunt. Het gekke is, woningnood is inderdaad een maatschappij ontwrichtend iets waar met de grootst mogelijk inspanning iets aan gedaan moet worden En toch is mijn mening dat de moeilijkheden bij het oplossen ook voor een gedeelte ligt bij al die bezwaarmakers tegen welk plan dan ook!
Teveel mensen en te dicht op elkaar dan krijg je rattengedrag. Helaas krijg ik geen toestemming op het kleine weiland tussen mij en mijn buren een huis te bouwen, niet eens om een tiny house achter op het erf neer te zetten. In een dorp verderop moest een chalet waar een zoon van de eigenaar met vriendin in woonde ook afgebroken worden, ruimte genoeg op het erf, vanaf de openbare weg onzichtbaar. Geen ruimte in het bestemmingsplan. Qua woningbouw is Nederland, binnen en buiten de kernen helemaal muurvast gereguleerd. Een gordiaanse knoop waar we niet meer uitkomen.
Om toch maar te beginnen met een oneliner: DE politiek bestaat niet. De stilstand en onmacht is een gevolg van jarenlang ontbreken van onderhoud aan het systeem. Het vergunningtraject is kostbaar, zwemmen door stroop en tijdrovend. Deels door regels uit het jaar kruik, maar vooral omdat het door mensen uitgevoerd moet worden die het eigenlijk ook allemaal niet meer kunnen volgen. Gevolg is, dat iemand die ineens denkt de macht te hebben een paar bochten af gaat snijden, en dat er altijd wel weer iemand is die daar dan tegen in kan gaan met een regeltje in de hand. Waar is het grote doel, waar is de saamhorigheid en waar is de bereidheid om een stukje op te schuiven? Er staan 1900 units klaar, die alleen maar geplaatst hoeven te worden. Erfenis van Hugo. Het is toch van de zotte dat er blijkbaar nergens een pragmatisch denkend mens rondloopt die dat inpikt voor weinig en gewoon bouwt?
Het waren prachtige meet-ups, heerlijke wijntjes, lekker gratis warmtepompelepozen in de kroeldoek bij de Netflix, mondain Tesla rijden. Maar het feestje is nu toch echt voorbij lieve jongens en meisjes. De samenwerking tussen 'Combi' (voorheen Jesse Klaver) en Rutte heeft serieuze consequenties. En die zijn niet gunstig voor de woningmarkt, laat staan voor de eventuele eigen woning die met een hypotheek is aangekocht op de (kunstmatig opgeporde) markt. Die onder water komt te staan als de markt normaliseert. Ronduit verzuipt, als de markt straks krimpt. Huurwoningen zijn er niet meer. Sociaal huurwonen kan tegenwoordig pas als je de 50 bent gepasseerd, met soms tientallen jaren wachtlijst.
Mathijsco Wat een idioot frame om het regeringsbeleid te duiden: "De samenwerking tussen 'Combi' (voorheen Jesse Klaver) en Rutte heeft serieuze consequenties."
En nou niet zeggen 'daarvoor moeten we niet bij de VVD zijn' want dat is de omgekeerde wereld: natuurlijk heeft de veroorzaker een bijzondere verantwoordelijkheid bij de oplossing.
MG Troost u: Met onnoemelijk veel ellenlange rapporten, onderzoeken, discussies, overleggen, laat staan een column in Joop lossen we net zo veel op.
MG Moet ik u teleurstellen. Oneliners worden niet gebruikt om 'problemen op te lossen'. die worden alleen maar gebruikt om aan de macht te komen om dmv met ellenlang overleggen en lijvige rapporten en commissies en weet ik wat de verantwoordelijkheid in ieder geval niet die 'onelinende' veroorzaker te leggen.
"Bouwen in het groen is eveneens een non-discussie. Een ja, of een nee, levert de komende 8-10 jaar geen enkele woning extra op omdat het ontwikkelen van nieuwe locaties eenmaal lang duurt." Een manier om relatief snel te bouwen is het toevoegen van een beperkt aantal woningen aan een bestaande wijk. De meeste infrastructuur ligt er al, er is alleen een bestemmingsplanwijziging nodig. Er zijn ook nog genoeg kantoren die een woonfunctie kunnen krijgen. Gemeenten moeten gedwongen worden om tijdelijke woningen neer te zetten.
Grote eengezinswoningen splitsen en hier en daar extra etages op bestaande gebouwen.
Danielle Defoe Collectief wonen hebben we nu juist afgeschaft door de verzorgingshuizen af te breken.
Hier was dat ook een non-discussie men moest vooral inbreien. Maar dat ging natuurlijk enkel nog maar op voor de categorie lagere sociale-huur klasse. Toen kwamen er villa's in de bossen en/of buitengebieden, Toen dat teveel ging opvallen bouwden ze er maar particuliere redelijk prijzige Twee-kappers en lleenstaande woningen voor en werden daarvoor bomen gekapt dan wel ander buitengebied ter beschikking gesteld. Het percentage gebouwde sociale huurwoningen was op een hand te tellen. En daar moest dan ook nog een groot deel af aan een inhaalslag m.b.t. woningen voor migranten. Ik ben daar dus al helemaal klaar mee. Ik heb voor mezelf geen klagen, woon hier al enkele tientallen jaren en blijf tot aan mijn dood zitten. Je krijgt me met geen mogelijkheid naar een ingebreid flatje.
@Danielle Met meer dan 3 miljoen alleenwonenden moet het inderdaad mogelijk om een deel van het tekort op te lossen. In de jaren vijftig deden ze dat door middel van verplichte inwoning. Dat was overigens wel een erg krachtig middel, dat (te) diep ingreep in de persoonlijke levenssfeer.
Mening Zelf alleen vele jaren op een miniatuur huurkamer gewoond bij particulieren en tijdens mijn tweede studie in het buitenland in een studio met eigen douche en toilet. De verplichte "inwoning" is wel een laatste redmiddel. Minoes bij collectief wonen denk ik niet aan bejaardentehuizen waar niemand heen wil maar kleine collectieven van gelijkgezinden. Niet noodzakelijk ouderen. Ik ben mordicus tegen villabouw in het buitengebied.