Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Om helemaal jezelf te kunnen zijn, moet je jezelf vergeten

  •  
14-12-2021
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
213 keer bekeken
  •  
alib
Je gaat op in iets buiten jezelf. Je vergeet dat er een ‘ik’ is.
Het Twitter-account ‘How can I make this about me’ plaatst dagelijks illustraties van mensen die de roem of het succes van een ander naar zich toe lijken te trekken. Onder het mom van betrokkenheid bij die ander, hebben ze het stiekem over zichzelf. Het hangt vaak samen met een verschijnsel dat al meer dan 40 jaar geleden in kaart werd gebracht, basking in reflected glory : baden in de glorie van een ander. Door je te associëren met iemand die succes heeft en bewonderd wordt, straalt de glorie van de ander op jou af en pep je je ego op. Destijds deden mensen dat nog enkel verbaal; anno nu kun je simpelweg een foto of video van jezelf op sociale media plaatsen om de associatie tussen jou en een ander onder de aandacht te brengen.
Afgelopen weekend zag ik daar enkele illustraties van na de overwinning van Max Verstappen. Ik zag onder meer een video die Ali B van zichzelf had geplaatst, en ook een van Barbara Barend, op het moment van de zege. Daarop zag je dus niet Max, maar Ali en Barbara, met de boodschap: ‘Kijk eens hoe spannend ik het vond!’
Ik vind het moeilijk te begrijpen dat je op zo’n moment bedenkt om een selfie te maken. De opwinding, het teamgevoel, de vreugde van de overwinning: je mist het allemaal voor een groot deel als je jezelf aan het filmen bent. Je ontzegt jezelf het plezier van dat alles.
Wees jezelf: vergeet jezelf Maar niet alleen dat, je wordt er ook een minder leuk mens van. Ik schrijf vaak over de minder leuke trekjes van mensen – hun ijdelheid, afgunst, zelfverlakkerij, betweterigheid, lafheid – maar één ding is heel leuk aan mensen. Het is de basis van alles wat mooi, ontroerend, bewonderenswaardig of sympathiek is, vind ik: het vermogen jezelf te vergeten. Iemand die pardoes in de gracht springt om een drenkeling te redden, is zichzelf vergeten. Een kunstenaar die helemaal opgaat in zijn werk, is zichzelf vergeten. Iemand die uitzinnig van blijdschap een ander in de armen vliegt; iemand die televisie kijkt en meehuilt of meelacht met wat daar gebeurt, en bij het happy end tegelijkertijd een lach en een traan produceert; kinderen die in hun spel opgaan; iemand die daarnaar zit te kijken vol vertedering; iemand geniet van mooie luchten en fluitende vogels; of gewoon van lekker schoffelen in de tuin of prutsen aan de auto.
Het zijn allemaal momenten waarop je open en onbevangen bent. Je gaat op in iets buiten jezelf. Je vergeet dat er een ‘ik’ is. Een ik dat vaak strategisch in de weer is om de wereld te laten zien dat het belangrijk en bijzonder is en erbij hoort. Een ik dat dingen te persoonlijk opvat, navelstaart, zich tekortgedaan voelt, zich afvraagt of een ander het beter heeft, zich wil bewijzen, laten gelden, gelijk wil hebben, bezorgd is of het er wel toe doet.
Denk maar eens aan de momenten waarop je beste of het leukste van jezelf laat zien. Momenten dat je vertederend bent, lief, ontwapenend, sexy, creatief, of respect afdwingt. Ik wil er wat om verwedden dat dat vrijwel zonder uitzondering momenten zijn dat je niet met jezelf bezig bent. Dan bent je helemaal jezelf, puur, echt, onbevangen. Om helemaal jezelf te kunnen zijn, moet je jezelf vergeten.
Als dat gebeurt, geniet je ten volle van zo’n wedstrijd en komt het hele idee om jezelf te filmen niet eens in je op.
Een deel van dit stuk is een bewerking van een column uit Menselijke gebreken voor gevorderden.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.