Meer of minder Marokkaanse onderwereld?

Vorige week ging de film Wraak in première op Netflix. Hoofdpersoon Samir ontsnapt aan een liquidatiepoging waarbij zijn broer gedood wordt en zint op vergelding. Bekijk de trailer en je weet genoeg: Wraak is de zoveelste productie waarin we jongens zien met Marokkaanse wortels die zich afspeelt in de onderwereld. In films als Wolf en Infiltrant en de successerie Mocro Maffia zien we Marokkanen tegen een achtergrond van georganiseerde criminaliteit en het rauwe straatleven. Marokkaanse acteurs lijken het te moeten stellen met stereotype rollen als crimineel, drugsrunner of probleemjongere.

Toen acteur Nasrdin Dchar in 2011 een Gouden Kalf won voor zijn rol in Rabat, gaf hij een emotionele speech: dit was een mijlpaal voor de emancipatie van Marokkanen. Acceptatie vanuit een samenleving die zich niet altijd even inclusief gedroeg. Er was hoop: misschien werden Marokkaanse acteurs voortaan serieus genomen en lag de tijd waarin ze slechts gecast werden voor stereotype rollen achter ons.

Inmiddels is het veertien jaar later. Veel lijkt er niet veranderd te zijn. Of toch? In tegenstelling tot destijds zijn er achter de schermen nu genoeg mensen werkzaam met Marokkaanse roots. Zo schreef Oussama Ahammoud, een van de sterren uit Mocro Maffia, mee aan het scenario van Wraak en is Achmed Akkabi medebedenker én creative producer van Mocro Maffia. Met andere woorden: de invloed om daadwerkelijk iets aan de beeldvorming te veranderen is aanwezig.

Waarom houden zij de clichés dan in stand? Zijn ze soms bang dat de kijker een Marokkaanse huisarts, advocaat of leraar niet serieus neemt, of is het in beeld brengen van de Marokkaanse misdaad zo’n succesformule, dat emancipatie er niet langer toe doet?

Dit soort producties bepalen niet alleen hoe de samenleving naar Marokkanen kijkt, maar zijn voor een hoop Marokkaanse jongeren een bevestiging van hun lage zelfbeeld.