Meer huizen, minder agenten

Toen ik klein was leerden mijn ouders mij dat de politie een beschermende rol heeft binnen de samenleving. Van jongs af aan had ik respect voor het blauw op straat en voelde ik mij veilig met hen in de buurt. Tot gisteren, toen hordes politieagenten langs mij en vele mededemonstranten denderden, een vreedzame protestmars tegen de wooncrisis uiteen braken en ik voor het eerst in mijn leven ooggetuige was van zinloos politiegeweld. Het lijkt de laatste tijd een trend te zijn geworden om tijdens demonstraties (gewelddadig) in te grijpen en massa-arrestaties te verrichten met als tactiek protesten zoals deze af te wenden en mensen bang te maken. Mag je in dit land geen kritiek meer hebben op de stand van zaken?

Afgelopen zondag demonstreerden duizenden mensen voor betaalbare huisvesting in het Afrikaanderpark in Rotterdam. Deze dag besloot ik om mee te lopen in deze protestmars, omdat ik net als vele andere starters moeite heb om een betaalbare woning te vinden. De sfeer was gemoedelijk, net als vorige maand in Amsterdam, en na een aantal toespraken vertrokken de demonstranten voor een georganiseerde mars naar Blaak. Opvallend was de grote aanwezigheid van politiemachten, zowel rondom het Afrikaanderpark, als tijdens de mars – anders dan tijdens de demonstratie in Amsterdam. Voor de Erasmusbrug verzamelde zich een grote groep agenten, die via het fietspad meeliepen op de brug. Ik realiseerde me op dat moment dat ik me onveilig voelde, in plaats van beschermd. Gek eigenlijk, want de mars was vreedzaam, dus waar maakte ik me ik druk om?

Toch klopte mijn onderbuikgevoel, want enkele minuten later werd de groep demonstranten achter ons ingesloten door diezelfde politieagenten. Uit solidariteit weigerde het voorste deel van de mars om verder te lopen, waarna de politie hardhandig en gewelddadig optrad. Arrestanten werden in een tram – let wel, die moest nog even geleegd worden te midden van de demonstratie – gestopt en afgevoerd. Na meerdere charges van de politie, waar onder andere bereden politie en honden bij ingezet werden, liepen de demonstranten de rest van de mars af – onder begeleiding van politie, dat wel. De vrijheid van demonstratierecht is deze middag beroofd, maar waarom?

“Er is nog niks gebeurd en dat willen we ook zo houden”, sprak een agent op locatie tegen Open Rotterdam. De vraag is dan ook waarom de politie afgelopen zondag koos voor escalatie en niet voor de-escalatie. De politie moet een vreedzame demonstratie faciliteren en het gebruik van geweld vermijden. In uiterste gevallen mag de politie een vreedzame protestmars uiteendrijven, maar alleen als dit de enige oplossing is om de orde te handhaven of om geweld te voorkomen. Dit was tijdens de demonstratie in Rotterdam absoluut niet het geval. Juist daarom lijkt het alsof de politie in Rotterdam afgelopen zondag bewust uit was op escalatie. Dat is verontrustend en een gevaar voor ons grondrecht om te mogen demonstreren. Ze kunnen in Rotterdam trots zijn dat ze nooit een demonstratie hebben moeten verbieden, maar op deze manier is verbieden ook helemaal niet nodig natuurlijk.

Het is van belang dat we met een kritische blik blijven kijken naar de acties van de politie tijdens demonstraties. Het mag absoluut geen gebruik worden dat demonstraties worden beëindigd met politiegeweld. Daarom is het ook zeer belangrijk dat de media stoppen met het klakkeloos overnemen van berichtgevingen van de politie en deze situatie eens zelf kritisch gaan bekijken. Demonstreren is een grondrecht en moet toegankelijk zijn voor iedereen – en demonsteren moet kunnen zonder angst. Met intimidatie ga je de mond van deze demonstranten echt niet snoeren, ze zullen alleen maar harder gaan schreeuwen – en een nieuwe protestgeneratie is geboren.