Diederik Samsom adviseerde landbouwministerie over te gaan tot gedwongen uitkopen boeren
Laten we het nu eens over kindermisbruik hebben
© Cc-foto: Jenny Downing
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (16)
Volgens mij is een dader onschuldig tot het tegendeel is bewezen. Dit is nooit bewezen, de man kan zich niet verdedigen en de methode van hervonden herinneringen is behoorlijk omstreden.
Adriaan Krabbedam NRC: Na haar ‘coming-out’ kreeg Op de Beeck, onder aanvoering van Max Pam, een journalistieke hetze over zich heen. Pam: „Ze is ervan overtuigd dat haar vader haar heeft misbruikt, maar heeft geen concrete herinnering. [Zo’n therapie] is een volkomen onbetrouwbare methode. Er zijn al heel wat ongelukken mee gebeurd en destijds is zelfs door de Gezondheidsraad de Werkgroep Fictieve Herinneringen opgericht” https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/09/griet-op-de-beeck-had-het-niet-goed-kunnen-doen-13393596-a1576455 De hetze was precies andersom: de fans die mevrouw op de Beeck in Zomergasten en in DWDD hadden gezien gingen onder andere op Twitter massaal op jacht naar Max Pam. Hoe had hij zo'n column in zijn hoofd kunnen halen? Hij moest als columnist ontslagen worden. Er werd gedreigd het VK abonnement op te zeggen. Hen die ook kritisch durfden te zijn op de gebruikte methoden werden ook weggehoond. Zij stopten 'de slachtoffers weer in de kast' was de toon. Juist de fans van Op de Beeck gedroegen zich als hooivorkenbrigade op basis van onderbuikgevoel. Terwijl mevrouw op de Beeck zelf al in het DWDD-interview haar eerste psycholoog die niet deze praktijk van 'Hervonden Herinneringen' toepaste afserveerde, ging ze volledig mee met therapeut nummer twee. Anke Laterveer: "Natuurlijk stelde Mattijs van Nieuwkerk alle ongepaste vragen die je je kunt bedenken. Hij wilde graag weten wat ze zich nog herinnerde en of ze kon vertellen wat er was gebeurd." Waarom was deze vraag ongepast? Volstrekt valide vraag in mijn ogen. Ik vind het allemaal heel erg voor mensen die écht seksueel misbruik hebben meegemaakt maar de schimmenwereld van Griet op de Beeck helpt bepaalt niet. Het voedt irrationele gedachten.
Ik heb geen oordeel over wat er echt gebeurd is. Het is een feit dat hervonden herinneringen soms aangepraat zijn, het is een feit dat ze alleen aanwijzingen heeft. Twijfel mag. Griet is er niettemin volledig van overtuigd, dat is ook wat waard. Ik heb geen behoefte het ene of het andere tot Waarheid te benoemen. Laten we er liever netjes over zwijgen. Het idee dat de maatschappij het niet wil weten omdat het zo onaangenaam is is m.i. echter gezocht en onjuist. We zijn de laatste jaren zo overladen met kindermisbruik dat de maatschappij het bestaan ervan niet meer zo gauw in twijfel trekt. En door de toegenomen openheid en geloofwaardigheid is de drempel om er over te praten gelukkig steeds leger geworden.
Niet om iets af te doen aan het leed van de schrijfster, maar incest is al te uit en te na in het nieuws geweest en nog steeds. Veel nieuwer en dus ook unieker als discussie is het thema hervonden herinneringen, dus ik begrijp die focus wel.
Niet alleen kwam GodB met de uiterst dubieuze hervonden herinneringen aanzetten, ook beweert zij "Bij jonge kinderen zijn de hersenen neurologisch nog niet voldoende ontwikkeld om herinneringen in taal op te slaan." Dat slaat op kinderen die nog geen taal beheersen, maar dat geldt niet voor 5 tot 9 jarigen. "Iedereen heeft recht op zijn eigen beleving, zijn eigen herinneringen, zijn eigen gevoelens bij wat hem in het leven is overkomen. Maar als het om publiekelijk gedeelde herinneringen gaat heeft deze ruimhartigheid een grens waar het de betrokkenheid van anderen betreft. Beschuldigingen van misbruik trekken scheuren in families. Ook als de beschuldigde is overleden is het nog steeds zijn nagedachtenis die wordt aangetast. Ook postume schade is schade." Ik heb zelf gezien hoe een gezin verdeeld wordt door hervonden herinneringen van één (labiele) zus die oversprongen op de andere zus die naar dezelfde therapeut ging. De dader was eerst de vader, later een oom of zelfs hun broer. Kortom, (postume) schade en chaos. http://www.tzum.info/2017/10/essay-douwe-draaisma-hervonden-herinneringen-griet-op-beeck/
Dank voor het essay. Evenwichtig. Maar niettemin kan het verhaal van Griet waar zijn.
Goed verhaal ook van Draaisma. Arv en Miljø van Vigdis Hjorth had een soortgelijk effect. Nog niet in het Nederlands, maar zodra vertaald zeer lezenswaardig. Dit verhaal gaat over het verwoestende effect van het niet willen luisteren van de familie naar het verhaal van het (vermoedellijk echt) misbruikte kind wat tot een climax komt bij de dood van vader.
dat heeft toch deels aan zichzelf te danken. op basis van een dubieuze regressie therapie stelt zij dat ze wel misbruikt zou moeten zijn, terwijl ze feitelijke geen herinneringen heeft. het is gebaseerd op indirecte aanwijzingen middels een therapie die door vele psychologen en vooral ook neurologen als uiterst twijfelachtig wordt aangeduid. tsja dan krijg je alle kritiek daarop, want ze uit beschuldigingen die ze gewoon weg niet kan waarmaken over feiten die zij zichzelf niet herinnert. dus ja laten we het over [kinder / vrouwen /.mannen]misbruik hebben maar over misbruik obv feitelijk bewijs. en daarvan is meer dan genoeg. [verschrikkelijk veel van zelfs] dus om haar verhaal als uitgangspunt te gebruiken is vragen om moeilijkheden, terwijl het totaal niet nodig is
Anke Laterveer heeft mijn hartelijke instemming - ook ik het me geërgerd aan de kwalijke reacties op het verhaal van Griet op de Beeck. Al gauw kwamen zelfbenoemde 'experts' in de media opduiken, om aan hun scepsis en wantrouwen jegens mw. op de Beeck ruchtbaarheid te geven. Max Pam en Jaap Plaisier wisten een analyse en diagnose op afstand te bieden, onder de vlag van 'de hervonden herinneringen', aan de hand van wetenschappelijke inzichten. Ik ga ervan uit de deze universele experts mw. op de Beeck niet persoonlijk kennen. Nou, dan is er toch geen enkele reden om meteen deftig te gaan twijfelen aan haar relaas? Waarom niet gewoon welwillend en aandachtig luisteren, misschien ter zake doende vragen stellen, en het daarbij laten? Dat is de enige fatsoenlijke manier om een openbaarmaking waar je belang in stelt, tegemoet te treden. Er zit iets sinisters in de verdachtmakingen. Alsof men impliciet wil zeggen: dat zul je wel verzonnen hebben, je hebt aandacht nodig, en je moet een boek verkopen. Net zo goed kan je de columnisten toebijten: ach, je interesseert je geen zak voor Griet op de Beeck, je leeft van de pen, je had een sensationeel onderwerp nodig, en dus ga je incashen met wat goedkope bedenkingen bij haar verhaal, want dat je er de aandacht mee trekt, dat weet je tenminste zeker. Lees ook dit: https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/09/griet-op-de-beeck-had-het-niet-goed-kunnen-doen-13393596-a1576455
Goed artikel. Het lijkt er op dat dit soort beschuldigingen alleen geloofd worden als de dader toch al gehaat wordt.
Aan de andere kant zijn er legio voorbeelden van valse getuigenissen en valse hervonden herinneringen die geleid hebben tot smaad, ontslag, gevangenis- en doodstraf van onschuldigen om kritisch te zijn tegenover dit soort verklaringen.
@Paddy 9 oktober 2017 at 23:00 Klopt, maar in eerste instantie geloof je iemand op haar woord, of je negeert het verhaal. Je gaat haar niet van leugens beschuldigen zonder bewijs of getuigen.
Mark Tielsen, ik heb juist begrepen dat je de getuigenis/aanklacht zeer ernstig moet nemen. Maar de klagers juist niet op hun woord moet geloven, hoe tragisch dat ook zou kunnen zijn. Met andere woorden, de klacht kan volkomen onjuist zijn, zonder dat de klager leugens verteld, zij of hij is overtuigd geraakt van de echtheid van de aangeprate herinnering/onjuiste reconstructie van het geestelijk lijden. In die zin is uw opmerking "je gaat haar niet van leugens beschuldigen, zonder bewijs of getuigen" de omkering van de bewijslast. Het kan toch niet zo zijn, dat een mogelijke dader zijn onschuld moet bewijzen?
ik weet nog wel dat ik mijn moeder 3 keer heb verteld dat ik als klein mannetje misbruikt was. mijn moeder kon het gewoon weg niet aan/ en heeft dit verdrongen want mijn zusje was ook slachtoffer van een andere pedofiel geworden een jaar daar voor. het heeft voor mijn moeder 6 jaar geduurt voor het kwartje viel dat ik ook misbruikt was. ik heb dit in di periode dan ook zelf mogen verwerken en ja het werkte door in mijn volwassen leven zo was sex iets raars voor mij. ik heb heel lang over mijn seksualiteit nagedacht want als jongentje van 7 door een volwassen man gedwongen te worden om een pik in je mont te stoppen heeft mij goed dwars gezeten ik ben dus bi . ik ben nu 32 en heb geen last meer van mijn trauma's ik heb wel een enorme afkeer van pedofielen zo erg zelfs dat ik graag de beul zou wezen