Maken we ons hier minder druk om omdat het vaak om arbeidsmigranten gaat?
Hoe kan het dat een 75 jarige sociaaldemocraat nog zo kwaad kan worden? Het komt door twee artikelen die ik ergens las. Het ene ging over de arbeidsomstandigheden in de distributiecentra, het andere over de situatie in de kofferkelder van Schiphol. Daar betreft het de zware lichamelijke arbeid, zonder de moderne hulpmiddelen. En een Arbeidsinspectie die, ondanks meldingen, jaren niet komt kijken. In het distributiecentrum gaat net om kortcyclische arbeid, met real-time digitale controle van prestaties en bewegingen. (Hoe lang en wanneer mag ik plassen?)
Het is belangrijk dat er groot debat gaande is over duurzaamheid en milieu, maar dat de situatie van grote groepen werknemers nauwelijks gezien wordt. Per jaar sterven er 3000 werknemers aan het werken met gevaarlijke stoffen. Het percentage werknemers met taken onder een minuut wordt geschat op 20%.
Hoe komt dit gebrek aan aandacht? Hoe kan het dat de Arbeidsinspectie niet gaat controleren in de kelder? Het antwoord ligt in de veranderende filosofie rondom de ARBO-wet. Meer zelfregulering, minder regels, controle en sancties. Wel of er een plan is, niet wat er echt gebeurt op de werkvloer. Daardoor ontstaan telkens weer situaties waar de Arbeidsinspectie tekort schiet, zoals laatst bij de kankerverwekkende stof bij de spoorrails van ProRail.
Onderdeel van dereguleringswoede was ook dat de bedrijfsarts niet meer verplicht was. De onafhankelijke bedrijfsarts werd vrijblijvend. Nu er door de grensoverschrijdende problematiek gestreefd wordt naar een verplichte vertrouwenspersoon ligt het herstellen van deze politieke fout voor de hand:
De ARBO-wet artikel 3D stelt dat monotone, tempo gebonden arbeid vermeden moet worden. Dit artikel moet door gespecialiseerde inspecteurs ter hand worden genomen. Er zijn genoeg voorbeelden om deze onmenselijke arbeid terug te dringen. Maken we ons hier minder druk om omdat het vaak om arbeidsmigranten gaat?
De arbeidsinspectie moet versterkt worden met 250 inspecteurs, die werken vanuit objectieve kenmerken van ‘goed werk’. Het gaat om: volledigheid van de functie, moeilijkheidsgraad, aandeel kort cyclische taken, autonomie, contact mogelijkheden, organiserende taken, informatie voorziening. Gezien de huidige discussie moet daarbij respectvolle bejegening toegevoegd worden.
Laatst sprak ik Freek de Jonge na zijn mooie voorstelling. Ik ken hem al lang en hij vroeg me wat ik nu nog deed. Ik zei dat ik me nog steeds bezig hield met de gezondheid van arbeiders (chroom6). Zijn antwoord "zijn die er nog"? Zie hier de kritische komiek die een gevoel uit de middenklasse verwoordt. Arbeiders werden werknemers en hebben een witte boord. De andere arbeiders zijn in het donker gezet.
Thema's:
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Helaas is dit artikel nog maar het topje van de ijsberg. De bedrijfsartsen zijn in dienst van de werkgevers. Werkgevers zijn niet gebaat bij het afkeuren van hun personeel, dan moeten zij betalen. De reïntegratietrajecten zijn dusdanig ingericht, dat de werknemer door eigen inspanningen kan werken aan herstel. Mindfullness, psychologen, allerlei coaches en deskundigen hebben er werk aan. Het resultaat. Mensen zitten gedesillusioneerd thuis. Ze krijgen nu via de media te horen, dat zij het onbenut arbeidspotentieel zijn…. Gewoon gaan werken, mensen! En inderdaad, Minoes, ook de arts die maar 1 gezondheidsprobleem per bezoek mag/ kan behandelen mist de mensen met multisysteemziekten…. Niet meer inspecteurs, maar meer werkoverleg. Laat de werkvloer zelf de regels vaststellen. En uiteraard geef cursussen over veiligheid op het werk. Autonomie en zelfbestuur voor de werkvloer Solidariteit wil men terug? Doe het in de praktjk.
Een fijn stuk. En boze sociaaldemocraten zijn er te over... Ook Freek heb ik vorig jaar gezien, De Schreef. Daar gaat 'ie niet écht meer overheen. Lijdzaam toezien lijkt het credo van deze tijd met een enkele eruptie hier en daar. Dus: blijf boos worden en úit dat Ruud: jij hebt meer impact dan ik!
Als mensen in de hoogste functies zo benaderd worden als arbeiders, dan was er al gauw sprake van "grensoverschrijdend gedrag".
En dan maar moeten werken tot 67+ met een prostaat ( te groot etc) die protesteert. Dan ben je zo een 10 minuten langer bezig per keer. Dan kun je ook nog niet bij he huisarts terecht.
Nederland is een land vol mensen dat zijn of haar mening bepaald aan de hand van wat deskundigen uitleggen. Economen zijn dominant en geven aan dat ondanks alle emotie bepaalde misstanden deregulering het beste is. In de communicate (voorlichting) wordt dit meestal indirect gedaan door de schijnwerpers vooral te richten op alle nadelen en gevaren (!) van (her)regulering. Doordat economen autoriteiten zijn (academici, en van meest gezaghebbende discipline op dit gebied) gaan ook de meeste links-progressieve partijen in de praktijk hierin mee.
Weer een prachtig stuk van een PvdA prominent die voor het gemak maar vergeet dat zijn partij medeverantwoordelijk is voor het asociale beleid van de afgelopen dertig jaar.
Arbeidsomstandigheden aan de onderkant van de arbeidsmarkt anno 2023. - Solidariteit op de werkvloer: nihil. - Vakbondsinvloed: nihil. - Ondernemingsraad: nooit van gehoord. - Vertrouwenspersoon: huh, wat is dat?
Waar was de sociaal democratie dan, al die jaren ?