Het schijngevecht van Rutte tegen links is een geschenk

Allemansvriend Rutte geeft al ver voor de verkiezingen een cadeautje aan de linkse kiezer: er is voor hem en zijn VVD geen groter gevaar dan de nieuwe combinatie PvdA-GroenLinks. Ja ja mensen, rechts opent de aanval op links. Dat is overal ter wereld gemeengoed maar in dit coalitieland dient zoiets vooral om de aandacht af te leiden. 

Volgens Rutte heeft Nederland te maken gehad met drie grote crises: de economische recessie, corona en nu de Europese oorlog. Ik geloof dat zijn geheugen hem weer in de steek laat en hij er een paar vergeet, van klimaatcrisis tot wooncrisis, van zorgcrisis tot asielopvangcrisis en daar nog een paar andere bij. 

Maar goed, de boodschap is duidelijk. Vind je dat de VVD er een zooitje van heeft gemaakt, kies dan voor de linkse combi. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor de linkse kiezer. Ook al die boze mensen met omgekeerde vlaggen en andere afkeren moeten weten: hekel aan Rutte, kies links. Een betere proteststem is er niet.

In een interview met partijkrant De Telegraaf, vanwege de Provinciale Statenverkiezingen op 15 maart, zegt Rutte: “We hebben geprobeerd die linkse wolk eronder te krijgen, maar het komt weer terug. Wij moeten in Nederland niet terug naar de dagen van Joop den Uyl."

Dat is nog meer aanmoediging. Linkse mensen snakken inmiddels naar iemand als Den Uyl, die na de val van zijn kabinet in 1977 een monsterzege behaalde. Het lijkt misschien een beetje armoedig van Rutte om terug te moeten grijpen op rivaal die 50 jaar geleden regeerde maar hij heeft niks anders. Hij kan moeilijk de aanval inzetten op Wim Kok want daar regeerde hij mee. Dito Diederik Samsom.

Rutte komt met Den Uyl omdat hij wil polariseren. De jongste SIRE campagne is kennelijk niet aan hem besteed. Terwijl Edith Schippers, die VVD-lijsttrekker is voor de Eerste Kamer en met wie hij het interview samen gaf, zegt zich juist zo te ergeren aan die onderlinge nijd.“Als ik met mijn dochter en haar vrienden praat, die zijn allemaal aan het bouwen, terwijl in Den Haag de neiging bestaat om elkaar voortdurend bij de enkels af te zagen. De sfeer is veel zuriger, veel negatiever en veel meer op de persoon.” Toch knap, zoveel interne verdeeldheid in een interview. Ideetje voor de verkiezingsslogans van de VVD: Wij haten mensen die polariseren! 

Kuiken en Klaver reageerden vervolgens met glunderende instemming op de aanval van Rutte. “Ik snap dat het spannend is als linkse wolken zich boven een vvd premier samenpakken,” twitterde Kuiken. “De paniek van de premier is terecht. Hij voelt zijn machtsbasis verdwijnen,” aldus Klaver

Het wordt nu weer een nek-aan-nek race constateert De Telegraaf handenwrijvend. De vorige keer dat Rutte links tot aartsvijand verklaarde, in 2012, leverde dat de PvdA een enorme winst van 8 zetels op en werd ze nipt niet de grootste. Helaas hebben de sociaaldemocraten die kiezersgunst vervolgens volledig verkwanseld door zich te ontpoppen tot bijwagen van Rutte. In combinatie met GroenLinks wordt dergelijk kiezersverraad lastiger. Bovendien zweren de PvdA’ers bij hoog en bij laag dat ze hun lesje wel geleerd hebben. Dat valt natuurlijk nog te bezien, pas nog bleek er ineens een huisjesmelker voor de PvdA in de gemeenteraad te zitten. Die werd overigens wel meteen buiten gezet. 

Rutte kan niet veel anders dan links tot tegenstander kiezen ook al zit het echte gevaar voor hem - en de rest van Nederland - op rechts. In de 17 jaar dat Rutte de VVD leidt is het aantal ultrarechtse Kamerzetels gegroeid van 9 in 2006 naar 29 nu. Bij de Europese verkiezingen van 2019 besloot hij daar de aanval op in te zetten. Hij versloeg toen inderdaad Baudet (wat een prestatie!) maar het resultaat was wel dat de PvdA met Frans Timmermans als grootste eindigde. Die deed namelijk niet mee met het spelletje. De SP die de aanval inzette op Timmermans verdween vervolgens bij gebrek aan stemmen uit het Europees parlement. De linkse kiezers zijn minder verdeeld dan het aantal partijen suggereert.

PvdA en GL moeten de aanval van Rutte gewoon negeren en de nadruk leggen op wat ze te bieden hebben, welke toekomst ze willen maken. Op eenheid en hoop. Daar heeft de kiezer meer behoefte aan dan aan een nieuwe boksronde tegen een versleten kampioen. Laat die de klappen maar aan zichzelf uitdelen, in zijn gevecht tegen de schim van Den Uyl.