Het echte probleem van Pieter Omtzigt

Er zijn te veel halve garen die in hem de verlosser zien

Pieter Omtzigt is een econometrist van formaat. Als hij destijds de politiek had gemeden, was hij nu ergens hoogleraar. Niet in Nederland maar aan de London School of Economics, het European University Institute in Florence of de Universiteit van Chicago.

Het is geen wonder dat iemand met deze achtergrond zich niet prettig voelde in een partij waar opportunisten als Wopke Hoekstra van alle kanten de hand boven het hoofd wordt gehouden terwijl hijzelf als lastpak en ongeleid projectiel geldt. In zo'n gezelschap word je gek en dat is Pieter Omtzigt bijna overkomen. 

Toch is naar mijn idee zijn grote probleem niet dat CDA-verleden, zoals Fons Kockelmans hier op Joop schrijft.

Er  wacht hem een veel grotere bedreiging. Dat zijn de 25 tot misschien wel 40 kamerzetels die hem worden aangeboden door het verweesde kiesvolk van Fortuyn. Na de moord op de vergoddelijkte en sindsdien onschendbare Pim zijn deze gelovigen op zoek naar een nieuwe verlosser. Tal van opportunisten vissen in deze politieke vijver. Vooralsnog is Geert Wilders de meest stabiele factor maar aan het fundament onder zijn voeten knagen met wisselend succes tal van concurrenten. Momenteel gooit Caroline van der Plas de hoogste ogen met Joost Eerdmans als goede tweede. Zij lijken nog de meest normale personen tussen het zootje mafketels, opportunisten en völkische ideologen dat de rechterkant van de Tweede Kamer ontsiert. De Fortuynisten stemmen op hen bij gebrek aan beter. Ze maken zich de laatste weken zichtbaar door een omgekeerde vlag uit te hangen. 

Als Pieter Omtzigt een eigen partij begint, stromen ze massaal zijn kant op. Dit betekent dat hij omringd zal worden door een niet te stuiten horde halve garen opportunisten en baantjesjagers net zoals Fortuyn overkwam en al zijn opvolgers na hem. Ook Wilders die zijn partij met ijzeren hand regeert als een eenmansbedrijf. Tel maar eens alle schandalen en weglopers uit zijn PVV van de laatste jaren op. 

 Als Pieter Omtzigt een eigen partij opricht, wordt het alsof hij op de top zit van een verstopte vulkaan.

Het omgekeerde vlaggenvolk zal hem eerst op het schild heffen. Daarna verdwijnt hij in de maalstroom van onderlinge ruzies, afscheidingen en schandalen om geld en baantjes. Dat maakt iemand van zijn kaliber pas écht gek.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de politieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.