Die Carice acteert én zingt, vreselijk hè
Praat mee
Reacties (12)
Je hoort niemand zeggen dat Carice van Houten een actrice is die zo nodig moet zingen als zij daadwerkelijk kan zingen. Maar dit is gewoon dramatisch slecht.
Zelden wil ik negatieve kritiek geven op kunstuitingen. Het is soms een kwestie van smaak, en als je er verstand van hebt kun je argumenten geven. Dat moeten dan argumenten zijn die uitstijgen boven smaak of ik vind het niets. Hier mijn eerste luister ervaringen… Conclusie: verder experimenteren, Clarice, op zoek naar je geluid en songs die bij je passen, en ja, toch ook een andere producer. De helder simpele stem… de verdomde echo maakt het toch beperkte stembereik tot een voor mij niets rakende Het rammelende Emily dat hier opgehemeld is, maar ook door anderen… mist de verdomde spanning die Blondy wel kon brengen… het koortje (overdubde/gedubelde stemmen van Clarice is echt niets… Dan die telefoon stem stom… Waar slaat die schreeuw op aan het eind? Had ik het moeten voelen: die onzekerheid over het vriendje dat met Emily zoende of toch niet, en miste hij mij…? Het ritme is lekker maar een medium beat werkt alleen bij spannende compositie, waanzinnige sound, arrangement, een mooie melodie of iets anders dat het nummer onvergetelijk maakt. Emily – de hoek is okay, verder echt helemaal niets. Debby Harry, dat was geilheid en verlangen, Clarice heeft stem die te weinig driedimensionaal is en teveel behang. Met Siren of the Sea begint een plaat die best wel spannend lijkt, maar het houdt op als de violen beginnen met klanken die mij direct terugvoeren naar mijn jeugd - een Radio Veronica hit van de Belgische groep Wallace. Dat was de eerste keer maar het gebeurde me vaker. Ik hoorde soms ook de Cats. Siren of the Sea is het begin van een plaat die uiteindelijk veel bekende geluiden presenteert met een van echo voorziende toch net iets te vlakke en kale stem van Clarice – waar is je emotie meid. Something Funny begint echt hopeloos, leuke matige gemakkelijke muziek met weer een stoot echo die emotie vermijdt en dan die stuntelige stem waarmee het nummer begint. Er is iets charmants aan het laag in de stem van Clarice… maar na een paar minuten lijkt dat laag het eerder een gevolg van beperkt stem bereik en meedrijven op muziek. ‘Time’ toont dat de producer de plaat een eigen geluid heeft meegegeven. Wellicht past het in deze tijd bij de doelgroep, niet voor mij, maar dat is een kwestie van smaak. De stem en tekst geven iets kleins dat eindelijk klopt… wellicht minder echo, maar die strijkertjes zijn weer klote – doen eigenlijk niets. Een soort Peter de Wolf effect, wat is dat toch dat de klanken van de strijkers mij veertig jaar terug voeren? Particle of Light mag dan spannend lijken door de Anthony, maar het is eigenlijk niets, en de stemmen doen niets met elkaar… het is te steriel… Anthony wordt hier verneukt. Op een eventueel verzamelalbum van duetten van Anthony zal het niet doordringen. Bij het begin van Recovery Mission merk ik dat ik ga denken dat ik me misschien vergis - zou het op vinyl dan toch warmer klinken. Ik geloof er niets van. Het is te blikkerig en te iel. De composities zijn ook te zwak. Broken Shells toont de potentie van een hemelse romantisch Clarice. Wellciht gaan zoeken in de richting van Bruni geluid… of haar stem dat aan kan. Hier klinkt ze beter, en voor het eerst baal ik van de productie, de muziek verpest de belofte en dan houdt clarice zich in en toch begint hier iets te komen van zingen dat me kan verleiden… het duet is al een stuk beter dan dat met Anthony. Toch het blijft een beetje Sturm der Liebe, dat ik wel eens op de ARD zie als ik ’s nachts (te) laat thuis kom. Bij I’m Here heb ik het wel gehad, waarom de krekels van Abbey Road? Skippen. You. Me. Bed. Now. Begint even spannend, maar de sound is hetzelfde, waar is de variatie. De stem moet meer kunnen, er worden Yoko Ono spelletjes gespeeld… producer toch. Clarice op een barkruk op het podium dat doet het wel… live kan dit knallen, op de plaat is het plaat… Veelbelovend dat wel. Het nummer met Marc Ribot doet wat ik verwachtte voordat ik het hoorde… maar na een minuut of twee hoor ik slechts iets jazzy nachtclub-achtigs. Loungend Nederland kan hiervan genieten. Kwestie van smaak? Of is de stem toch te beperkt, te hees, te vlak? In ‘Still I dream of It’ kruipt Clarice vlak achter mijn hoofd en zingt, ik luister en dan wordt ik gefopt het geluid verandert, spannend… dan verandert ritme, tempo en melodie wat heel goed kan zijn, maar Clarice verdwijnt in de echo van vlakheid en ik weet zeker dat de soepelheid en emotie in haar stem door de producer naar de kloten is geholpen. Muzikaal zeventiger jaren spelen mag, maar weet wel met welk nummer je dat doet. Een prima finale, goed geprogrammeerd. Clarice maak nog een plaat maar ga eerst optreden en experimenteer met liedjes tot je je plekje vindt. Ik ben benieuwd naar je stem – of ik wil dat je me verleidt, dat weet ik niet zo zeker, of je me kunt raken betwijfel ik.
Ik sta natuurlijk stijf van de vooroordelen èn ik kijk vrijwel geen TV. Maar gelukkig was er gisteravond, tijdens de afwas mijn favoriete radioprogramma op radio 1 Kunststof. Daarin Carice van Houten over haar nieuwe plaatje. Allereerst blijkt ze te zijn opgeleid als kleinkunst juffrouw: soort zangeres dus. Dat zegt op zichzelf niets natuurlijk. Maar ze lieten ook een paar liedjes horen en dat viel helemaal niet tegen. Er mankeert hier en daar wel iets aan de kwaliteit van de liedjes misschien, maar weinig aan de zang. Het duet met Antony is zelfs heel fraai! Ze heeft een 'kleine' stem (geen loeier dus) maar ze zingt haarzuiver met veel expressie. Ik ga het niet koen, want het is niet mijn kopje thee, maar al dat jaloerse gemekker in dit land. Het is natuurlijk niet voor niets dat muzikanten als Howe Gelb en Marc Ribot willen meewerken (en nu niet cynisch roepen dat het voor de centjes is. Het is hooguit óók voor het geld).
uit wat ik via een aantal sites heb gehoord is het een erg fraaie CD geworden.Bovendien heb ik een aantal maanden geleden meegedaan aan een muzikale enquete waarin mijn oordeel werd gevraagd over een anonieme nieuwe zangeres.Pas nu besef ik dat die zangeres C.V H. was.En zingen kan Carice wel degelijk.
Typisch Nederlands... hier mag je absoluut niet buiten de pot pissen! Al maakt Carice 1000 CD's waar ze elk liedje vals zingt, moet ze dat toch lekker zelf weten. Als ik die CD's nou verplicht moet luisteren elke keer als ik naar de WC ga, ja dan mag ze er voor mij mee stoppen, maar ik heb alle vrijheid om niet naar haar CD's te luisteren. Ik erger mij meer aan die zogenaamd nuchtere Nederlanders die op het moment dat ze merken dat een ander boven hun vermogen uitstijgen ze deze waaghalzen maar genadeloos hun kop mogen afhakken. Ik zou zeggen hak alle nuchtere Nederlanders hun kop eens een keer af, dood moe wordt ik van dat nuchtere gedoe! Maar bedankt voor de tip: ik ga eens fijn naar de CD van Carice luisteren, volgens mij klinkt dat best nog aardig, anders hadden de mensen namelijk niet zo veel commentaar hier in dit polderlandje!
Heb er wat van gehoord: op zich niet slecht, puur technisch gezien, als stellen de liedjes zo weinig voor dat elke amateur ze wel zou kunnen zingen - veel techniek of bereik heb je er niet voor nodig. Maar het is vooral volslagen inhoudsloos. Zoals elke beginnende vocalist is ze meer met de nootjes bezig dan met de tekst. WAT ze zingt is niet hoorbaar in welke emotie dan ook. Ze dreunt de boel af, bang om niet op tijd te zijn, de maat te missen of een valse noot aan te slaan. Resultaat: een amateurwerkje dat enkel professioneel klinkt omdat er een vet budget in is gaan zitten. Tja, zo kan ik het ook. Carice: stop met zingen. Alsjeblieft. Laat nog een beetje ruimte over voor andere talenten naast die van jezelf. Of moet ik vragen wanneer je eerste boek uitkomt en je eerste schilderijenexpo is? Jakkie.
Zal ik jullie maar uit de droom helpen dan? Ik was namelijk bij de showcase in NSJ club en daar zong Carice loepzuiver en haar band was retestrak!
Goeie plaat van Carice. Verrassend. Hoog ingezet met een hoop ambitie, met Howe Gelb en Antony Hegarth er bij. Knap gedaan. Beetje triphop, Morcheeba-achtig. Wel af en toe wat aan de saaie kant en het is wel erg 'geproduceerde' muziek. Of ze echt goed kan zingen kun je niet zo beoordelen. Maar who cares. Emily is een lekker nummer. Een wijf met ballen die niet bang is. Luister: http://3voor12.vpro.nl/luisterpaal/playerpage.group.15375508.html
Of ze echt goed kan zingen kun je niet zo beoordelen. Maar who cares. Ja,ze maken zich alleen bij de K.L.M.,of op de I.C. druk of de kwaliteit een beetje deugd,ik kan het niet beoordelen maar,,who cares
Je haald express een paar dingen door elkaar, en dat is jammer. "doe maar normaal" is iets anders als "leg je toe op" En bij Carice is het toeleggen in twijfel. Dat is makkelijk uit te leggen met andere vakken. Je tegelzetter gaat loodgieten. Of je gipszetter gaat je maag opereren. Ziet u? Het is Carice die de verschillende vakken belachelijk maakt door net te doen alsof je overal maar goed in bent. Kan zijn dat ze het is, kan. Maar aannemelijker is dat ze het allemaal niet zo serieus neemt zoals we graag in een artiest zouden zien. En ja, jaloers zijn we ook. De voice of Holland staat vol met mensen die kunnen en dolgraag willen zingen, maar als je Carice bent dan heb je geen auditie nodig. Maar is nepotisme benoemen wel echte jaloezie? Dat is mij te makkelijk. Ik zou liever zien dat Carice wat meer aan haar acteren ging werken, het is niet onaardig maar ook niet echt goed. En met al die kleinkunst uitstapjes wordt het natuurlijk ook niet echt beter. Ik denk dat dat nog het grootste bezwaar is. Laat de darm dokter niet opeens aan de longen beginnen, omdat dat toevallig ook een dokter is. Tenzij er een tekort is, en die is er onder dr zangeressen echt niet.
Zie hierboven. Mevrouw Van Houten is opgeleid in de zangkunst. Dat vak van actrice doet ze 'erbij'. Als je gipszetter toevallig is opgeleid als chirurg/internist dan mist hij mogelijk wat souplesse, maar weet ondanks zijn 'echte werk' natuurlijk prima de weg in je maag.