Floortje reist, soms alleen soms samen, naar alle uithoeken van de wereld om de mooiste mensen en verhalen te vinden. Mensen die van de gebaande paden gaan en of een inspiratie voor ons allen kunnen zijn.

#MijnEindeWereld in Zimbabwe

02-07-2019
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
526 keer bekeken
  •  
Inhetmaisveld

In de rubriek #MijnEindeWereld delen wij iedere week een bijzonder verhaal met jullie, over mensen die hun einde van de wereld hebben opgezocht. Ze zijn uit hun comfortzone gestapt om hun dromen na te jagen, anderen te helpen, of de wereld te verbeteren. Deze week reizen we naar Zimbabwe, een prachtig land met een rijke geschiedenis maar een rumoerige politieke en economische situatie. Assia Hiemstra vecht met haar stiching Phunundu tegen het terugdringende wildlife en het voedseltekort in Zimbabwe. Assia is ook al bekend bij Floortje naar het einde van de wereld. Misschien herinner je je Carolina uit Wyoming (seizoen 6) die bij ons terecht kwam door een tip van een kijker? Die kijker was Assia! Zij en Carolina zijn namelijk al jaren vriendinnen. Nu is zij zelf aan de buurt en deelt ze haar verhaal.

Assia04

Wat moet ik weten over Zimbabwe?

Door de jaren heen werd het land door verschillende koninkrijken en georganiseerde staten geheerst. Momenteel heerst er een republiek met president, maar de normen van de democratie worden steeds minder nageleefd en de vorige president is vaak beschuldigd van het schenden van mensenrechten en vrijheden. In het land gaat het al tientallen jaren economisch achteruit, er vinden continu economische crashes en periodes van hyperinflatie plaats. Door een landhervorming van de overheid, waarbij de regels omtrent landbezit veranderd zijn, is de agrarische sector zwaar aangetast. Vroeger was Zimbabwe een grote producent en exporteur van verschillende producten, maar nu heeft het land moeite om haar eigen bevolking van voedsel te voorzien.


Mede door deze problemen is het toerisme in Zimbabwe teruggedrongen. In een land met veel nationale parken, prachtige wilde dieren en landschappen is dit natuurlijk doodzonde. Het Victoria Falls park ligt op Zambiaans en Zimbabwaans grondgebied, maar het toerisme komt nu vooral in Zambia voor. In deze parken en op reservaten wonen onder andere olifanten, leeuwen, jachtluipaarden, neushoorns, giraffen en zebra’s. De populatie hiervan wordt echter teruggedrongen door stropers en ontbossing. Assia en haar man waren bekend met deze problemen en de risico’s, maar enkel toekijken was voor Assia en haar man onacceptabel. Ze besloten actie te ondernemen.

viktoriofaelle-344901_1920

Waarom heb je ervoor gekozen om hier te wonen?

“Zimbabwe is in de afgelopen tien jaar niet een land waar je voor kiest, je komt er per ongeluk terecht. Ik heb vanaf mijn kinderjaren een liefde voor het Afrikaanse dierenrijk. Nadat mijn zoons het nest hadden verlaten, besloot ik naar Zuid-Afrika te gaan en te leven tussen de dieren. Daar leerde ik mijn man kennen, een Zimbabwaan. Wij reisden samen verder door zuidelijk Afrika en passeerden Zimbabwe. Hier lag veel goede landbouwgrond braak, wat een schril contrast is met de enorme armoede die er heerst. De inwoners van Zimbabwe zijn hartelijk en vreedzaam, dus wij besloten hier te blijven en actie te ondernemen. Ik besefte me dat dit de plek is waar ik wil zijn, in de wildernis ter bescherming van deze dieren. 


Al snel kwam ik in contact met Jan Stander, een expert op het gebied van conservatie. Ik ging met hem samenwerken en er volgde een snelle, maar harde leerschool. Hij liet mij zien hoe zwaar het gevecht voor het behoud van deze gebieden is. De stroperij is hier enorm en fondsen zijn er niet. De projecten met, en voor, de lokale bevolking zijn gericht op landbouw en voedselproductie. De wildlife-projecten zijn gericht op het stoppen van de stroperij. Deze twee gaan altijd hand in hand. Je kunt de stroperij enkel stoppen als je bij de wortel begint: honger. Zorgen dat men niet meer hoeft te stropen om te kunnen overleven.”

MaisProject

Wat doe je op een gemiddelde dag?

“Ik hou me bezig met het slagen van de wildlife en de community projecten. Ik ben elke dag wel te vinden in het veld, voor zowel de landbouwprojecten als ons anti-stroperij team. Op dit moment proberen we sponsors te vinden voor ons anti-stroperij team. Nu met de extreme droogte en toenemende honger onder de bevolking staat de wildlife nog meer onder druk. Vooral in een gebied waar geen toerisme is, is het moeilijk om hier financiering voor te krijgen. Iedereen is leeft met deze dieren mee, maar niemand wil de rekening te betalen voor hun bescherming.


Daarnaast ben ik bezig met bewustzijn creëren, er is namelijk een onwetendheid over de stroperij. In de media verschijnen veel berichten over de trofeejacht, dit verschilt echter van de stroperij. Ook ik gruwel van deze jacht, maar deze westerse hobby heeft minder invloed op de afname van wildlife. Sterker nog, trofee jacht wordt soms gebruikt om anti-stroperij te financieren. Gezien mijn afkeer tegen de trofee jacht passen wij dit niet toe, maar het komt wel voor. Men zal soms een olifant laten schieten door een trofeejager om zo de rest te kunnen beschermen. Dit is een controversiële manier om aan financiering te komen, maar de realiteit.”

Sable

Hoe hopen jullie anderen te inspireren?

“Mensen leren zelfvoorzienend te zijn is de beste manier van helpen en inspireren. Men wil wel, maar weet niet hoe. Door de plaatselijk bevolking een start te bieden waarbij je samen de landbouwgrond op de juiste wijze benut bied je hen perspectief. Op het gebied van wildlife is educatie belangrijk. Men moet gaan begrijpen dat een levend dier meer waarde heeft dan een dood dier.”

Hoe is het om zo ver van huis te zijn?

“De wereld is te klein om ver van huis te zijn. Echt iets missen doe ik niet, dat is een kwestie van je instellen op plek waar je woont. Wat ik wel merk is dat ik, wonende in een ontwikkelingsland, achter ga lopen op de westerse ontwikkelingen. Als ik zo nu en dan even in Nederland ben kijk ik m’n ogen uit naar alle nieuwe dingen. Die confrontatie is niet altijd even leuk, dan voelt het alsof ik een beetje achterblijf!”

Maninga

Wat is de grootste les die je hebt geleerd sinds je naar het einde van de wereld bent gegaan?

“Ik heb denk ik het meeste geleerd over de westerse cultuur, mijn kijk is totaal veranderd. In het westen voelen wij ons superieur aan andere culturen. De arrogantie om de rest van de wereld de westerse cultuur op te dringen is schadelijk en gevaarlijk, dit is in Zimbabwe ook te zien. Laat Afrika alsjeblieft gewoon Afrika zijn. Lang niet alles in het westen is beter, sterker nog, het westen is behoorlijk overspannen, met alle gevolgen van dien. Als je er middenin leeft merk je het niet, aan het einde van de wereld is dit overduidelijk.”

Wat is jouw tip of boodschap die je aan anderen zou willen meegeven?

“Dat is eentje uit de oude doos: Angst is een slechte raadgever. Angst voor onzekerheden, angst voor het onbekende. Laat het los en er gaat een wereld voor je open.”

IMG_5454

Klik hier voor meer informatie over de stichting. In augustus organiseert de stichting Phunundu in Haarlem een benefietgala en veiling, waarvan alle opbrengsten naar het behoud van de natuur gaan.

Meer van #MijnEindeWereld? Klik hier! Heb je zelf ook een einde-wereldverhaal? Deel 'm hier!
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.