I Love You, America S01E1: Oud nieuws is geen nieuws

Komiek en Twitter-activist Sarah Silverman is bereid haar vooringenomen blik op Amerika bij te laten stellen door een veelvoud aan commentatoren uit te nodigen in haar nieuw talkshow. In de openingsscène bezingt ze haar affectie voor ‘rood, wit en blauw’. Maar ze komt ook tot inkeer, wat haar liefde voor haar thuisland betreft: ‘Ik ben onderdeel van het probleem.’ Het probleem – waar ook de rassenproblematiek onder valt – is de wijze waarop geprivilegieerde witte mensen etnische minderheden categoriseren. Daar maakt Silverman zich onbewust schuldig aan – door afkomst expliciet te benoemen. De comédienne maakt nog een opzichtige fout door collega-komiek (en Afro-Amerikaan) Retta, bekend uit Parks and Recreation, te vragen hoe ze een bijdrage kan leveren in de strijd om gelijke rechten. Ze krijgt een gepeperde reactie terug: ‘Ik ben niet representatief voor alle mensen van kleur.’

De ambitieuze boodschap is evenwel luid en duidelijk: Amerika is net als Silverman aan verandering toe. Enthousiast betreedt ze de fonkelnieuwe, huiselijke set van haar talkshow – na een introfilmpje met een Michelinmannetje in een Amerika-luier. Haar onnodig uitgesponnen monoloog fungeert tevens als een disclaimer: ‘Hier in de studio kunnen we agressief, dom en onnozel zijn. En soms ook grappig.’ Silverman wil tijdens dit larmoyante moment de verwachtingen van de kijker indammen. Zo van: er zullen wel serieus onderwerpen worden behandeld. Maar eerst volgt de mededeling dat I Love You, America is ondergebracht bij streaminggigant Hulu: ‘We kunnen naakte mensen laten zien.’ Twee gasten van het programma, en man en een vrouw, zitten bloot in het publiek. Close-ups van hun geslachtsdelen kunnen natuurlijk niet uitblijven.

Wanneer de show vervolgens te ondraaglijk en obscuur wordt, kan Silverman schakelen naar een generieke witte man achter een bureau – een parodie op de talkshow. De vriendelijk glimlachende invalpresentator zal de kijker dan in slaap sussen. Na dit weinig geslaagde fragment – de toegevoegde waarde blijft in het ongewis – zien we hoe Silverman op bezoek gaat bij een redneck-gezin in Louisiana. Ze omschrijft ze als ‘christelijke, wapen bezittende, Trumpstemmers’ die – waarschijnlijk voor het eerst in hun leven – een jood gaan ontmoeten. Het bezoek dient als een vergoelijking van het (stem)gedrag) van het white trash-gezelschap: alsof we meer begrip moeten opbrengen voor Silvermans achterlijke landgenoten.

Wat ze met deze reportage eerder bewijst, is hoezeer het Amerikaanse onderwijssysteem aan vervanging toe is. En waarom hebben de hillbillies eigenlijk op Trump gestemd? ‘Er moet iets veranderen.’ Maar wat? In ieder geval niet het zorgstelsel: vader, moeder en dochter biechten op dat ze gebruik maken van Medicare: het door de (liberale, linkse) overheid gesubsidieerde zorgsysteem waar Trump en zijn medestanders van walgen. De eindconclusie is dan ook dat deze mensen – die tegenstrijdigheden uitschreeuwen bij de vleet – te dom zijn om zich te realiseren dat ze dom zijn (en dus niet geschikt voor op televisie).

Terug in de studio interviewt Silverman een telg van de Westboro Baptist Church – die kerk vol haatdragende types die protesteren bij begrafenissen van omgekomen soldaten. Met borden met opschriften als ‘god haat homo’s’. De dappere jonge vrouw heeft zich losgerukt van de sekte, toen ze via Twitter contact kreeg met de buitenwereld. Nu deelt ze als banneling haar kennis – over onder meer gehersenspoeld worden – met politieverenigingen en scholengemeenschappen. Wie het Amerikaanse nieuws een beetje volgt weet dat de bovengenoemde weldoener al in 2015 met haar verhaal kwam in een uiterst interessant artikel in The New Yorker. Oud nieuws dus.

Dat is exemplarisch voor Silvermans talkshow, met belegen reportages en achterhaalde observaties. Spijtig genoeg heeft ze niets opgestoken van haar ex-vriend Jimmy Kimmel: die maakt momenteel furore met zijn messcherpe bespiegelingen over Donald Trump. Silverman kiest er daarentegen voor om haar gasten te onderbreken met stupide bedenkseltjes, zoals die over haar zus die rabbijn is. Zulke grappen had ze beter kunnen verwerken in een nieuwe Netflix-special: dé tak van sport waarin ze wel excelleert.