Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Juanita: gekunstelde tragikomedie

  •  
10-03-2019
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
98 keer bekeken
  •  
Juanita
Een voorspelbare film over de reis van een middelbare vrouw die op zoek is naar zichzelf.
'Het is niet zo dat ik slaap of lekker lang in bad lig in de tussentijd. Want ik heb een gezin’, aldus Juanita Lewiston (Alfre Woodard, Luke Cage ) terwijl ze rechtstreeks in de camera kijkt. Juanita is een uitgebluste zwarte vrouw van middelbare leeftijd. Haar kinderen bezorgen haar veel hoofdpijn: haar dochter Bertie (Jordan Nia Elizabeth) feest alleen maar en draagt de verantwoordelijkheid van haar eigen dochter aan haar over, haar jongste zoon Rashawn (Acorye’ White) is een kruimeldief, en haar oudste zoon Randy (Marcus Henderson) zit al in de gevangenis. Als verpleegster maakt ze lange dagen, en het is een baan die haar geen voldoening brengt. Haar leven is eigenlijk gewoon één lange teleurstelling; het is zo erg dat ze zelfs in haar fantasieën over acteur Blair Underwood (die zichzelf speelt) in de steek wordt gelaten. Ze heeft niets meer te verliezen, en gaat dan op reis naar het Midden-Westen om zichzelf te vinden.
Ze pakt een Greyhound-bus naar Butte, Montana, maar daar aangekomen voelt ze zich er niet thuis. Na een kans ontmoeting met de lesbische vrachtwagenchauffeur Peaches (Ashile Atkinson), komt ze aan in Paper Moon, Montana bij het wegrestaurant van de Indiaans-Amerikaanse kok en oorlogsveteraan Jesse Gardiner (Adam Beach, Suicide Squad). Zoals het genre betaamt botsen hun karakters, maar houden ze elkaar een spiegel voor, en vinden ze genegenheid waar ze die niet hadden verwacht.
Juanita is gebaseerd op de roman Dancing on the Edge of the Roof van Sheila Williams, met regie van Clark Johnson ( The Wire ). Een oudere vrouw die op zoek is naar liefde, en zichzelf probeert te hervormen is een aantrekkelijk uitgangspunt. Toch delft Juanita het onderspit in vergelijking met andere tragikomische films als How Stella Got Her Groove Back, Alice Doesn’t Live Here Anymore, of Eat, Pray, Love.
8742.w2340.0.d4452d9
De film probeert op enkele momenten aan te kaarten hoe je sociaaleconomische klasse en je ras, romantische en platonische relaties kan beïnvloeden, maar het is allesbehalve een genuanceerd verhaal. Dit werkt door in de rest van het script. De verhaallijnen missen balans, wat deels komt door een aantal stilistische keuzes - in de eerste akte spreekt Juanita vaak de kijker toe door rechtstreeks met de camera te praten. De film wil qua toon tegelijkertijd een indie-film en een comedy zijn, en ook een boodschap meegeven aan het publiek.
Woodard levert zoals altijd sterk acteerwerk af en weet Juanita ook diepgang te geven, ondanks het matige script. Hierdoor is ook de centrale romance geloofwaardig (zelfs met het 20-jarige leeftijdsverschil tussen de hoofdrolspelers). De overige karakters komen minder goed uit de verf, en blijven tweedimensionaal. Het ligt deels aan het script, maar ook de acteurs zelf weten de magere verhaallijnen niet  te verheffen met hun acteerwerk. Uiteindelijk is het dan alleen Juanita die aan het einde van de film een daadwerkelijke fysieke, emotionele, en spirituele reis heeft ondernomen.
Juanita is een middelmatige tragikomische film. Het is uiteindelijk eerder een vliegtuigfilm of Hallmark-film, die je aanzet terwijl je ondertussen andere taken verricht, en dat is best jammer.
Juanita, vanaf 8 maart 2019 op Netflix
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!