Alles over series, tv en film. Vanaf de redactie van de VARAgids.

Imagine Film Festival in Amsterdam

  •  
18-04-2017
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
76 keer bekeken
  •  
imagine film festival
Tot en met zaterdag is het in het Eye FIlmmuseum in Amsterdam weer een wereldwijde selectie te zien van de beste 'fantastische films' van het afgelopen jaar. Het festival wordt ieder jaar beter en er is nog veel moois te zien de komende dagen.
'Fantastische film' moet je hier erg breed zien: van regelrechte horror tot subtiele suspense, van zombies tot enge bossen, van grimmig tot hilarisch, van speelfilms tot shorts en documentaires. Chris Oosteroms programmering wordt ieder jaar sterker. De main attractions komen later ook in de reguliere bioscoop, zoals het gevierde Get Out, Free Fire en het oogstrelende en misselijkmakende Raw , maar er zijn ook enkele films van het genre 'kleine juweeltjes' waarvan er een paar de bios waarschijnlijk niet zullen halen. Pik ze mee in Eye ( tickets zijn online te koop ):
Always Shine (Sophia Takal)
Twee startende actrices in LA zijn bevriend. Beth krijgt steeds grotere rollen in tamelijk slechte maar wel succesvolle horrorfilms. Ze wordt uiterst subtiel en kwetsbaar gespeeld door Caitlin FitzGerald die we kennen als Libby Masters uit Masters of Sex. Een onzeker type, op het irritante af, want eigenlijk is ze het  gewoon aan het maken in Hollywood, al is het dan niet meteen op Oscar-niveau. Dat vindt haar vriendin Anna althans, die zich afbeult om piepkleine rolletjes te krijgen maar vaker serveerster dan actrice is. Anna blaakt juist van de levenslust en het pathos en is eigenlijk de betere actrice, maar niet feeëriek genoeg volgens de casting directors; met haar carrière schiet het niet op. Ze wordt brullend van de energie gespeeld door de geweldige Mackenzie Davis (The Martian, Halt and Catch Fire en binnenkort Blade Runner).
Er ontstaat tijdens een weekendje weg in de bossen van California een steeds ondraaglijker frictie tussen de twee vriendinnen/concurrenten. Regisseur Takal sluit de gezichten van beide actrices op in lange close ups, waardoor je net als Beth en Anna tenslotte bijna niet meer kan ademen van het ongemakkelijke sociale conflict dat langzamerhand ontstaat. Zeer beklemmend en atmosferisch, ook door de prachtige filmmuziek van Michael Montes. (vrijdag 21 april om 17:15 uur)
78/52 (Alexandre O. Philippe)
De douche-scène uit Psycho van Hitchcock schreef in 1960 in veel opzichten historie: een A-list actrice die op een derde van de film naakt onder de douche staat en vervolgens dood wordt gestoken was in die tijd bizar – en zou dat nog steeds zijn, want bijvoorbeeld Sandra Bullock die in het begin van een film eerst naakt gaat en dan dood, is moeilijk voorstelbaar. De beroemde scène duurt rond de minuut maar telt 78 camera-instellingen en 52 cuts. Hij wordt door een reeks liefhebbers anderhalf uur lang geanalyseerd en gehuldigd, onder wie Guillermo del Toro, Peter Bogdanovich, Elijah Wood, Bret Easton Ellis en Jamie Lee Curtis, de dochter van de douchende actrice Janet Leigh ( dinsdag 18 april om 19:35 uur )
The Eyes of my Mother (Nicolas Pesce)
Dit debuut van regisseur Pesce draait vanaf augustus in de reguliere bioscoop, maar er zijn veel redenen hem nu al te gaan zien: de hoofdrolspeelster, het wonderschone camerawerk van Zach Kuperstein en het zeer verontrustende verhaal, dat het publiek bij de eerste vertoning op Eye merkbaar onrustig maakte. Dit is kalme maar ijzige arthouse-horror op zijn ergst. De kleine Francisca woont met haar Portugese moeder en zwijgzame vader in een boerderij op het Amerikaanse platteland en leert al jong hoe je een koeienoog moet ontleden. Moeder is van oorsprong oogchirurg en het oog van de koe lijkt fysiologisch als twee druppels water op dat van de mens, maar dan groter, leren we in de eerste minuten. Dat is niet het enige uitzonderlijke aan Francisca's opvoeding: kort na de chirurgische sessie wordt moeder vermoord en sluit vader de moordenaar op in de schuur. Permanent, vastgeketend en gevoerd door de kleine Francisca, die eindelijk een vriend zegt te hebben. Zo opgroeien is niet goed voor je en ook niet voor je omgeving, blijkt:
Actrice Kika Magalhães is zo hartverscheurend goed als de eenzame volwassen Francisca dat ze zeer ontroert maar tegelijkertijd is het in haar arme hoofd zo'n angstwekkende puinhoop dat je tegelijkertijd steeds banger van haar wordt. Haar gedrag is begrijpelijk maar, nou ja, onfortuinlijk. Veel sfeer, psychologisch drama en weinig bloed in wat ongetwijfeld één van de aangrijpendste films van dit jaar is. Warm aanbevolen, ook voor mensen die niet direct van horror houden. ( zaterdag 22 april om 17:40 uur )
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van de Lagarde!