Verdwalen op Wildeburg

Oké. Het is dinsdagochtend. Ik heb geen stem. Word uitgelachen door collega’s. Zit onder de blauwe plekken. Hier en daar een glitter. En ik heb zojuist mijn auto open willen maken met een boodschappenmuntje. Dat kan maar één ding betekenen. Ik heb een nieuw festivallevel uitgespeeld. En Wildeburg is zijn naam .

Wildeburg
Goed, eerst even wat algemene info over dit festival. Het betrof de tweede editie. Een jonkie dus. Wildeburg is van de gasten die ook achter Into The Woods en Lepeltje Lepeltje zitten. En vindt van donderdag tot en met maandagochtend klokje rond plaats in Kraggenburg. 

24/7 los
Nu ben ik al een behoorlijk doorgewinterde festivaller. Ik heb inmiddels ook al behoorlijk wat weekenders op mijn festivalkraskaart staan. Maar een 24-uurs programmering heb ik altijd vermeden. Levensgevaarlijk als het feestje niet stopt en je dus zelf verstandig moet zijn. 

Binnenkomst
Er is maar een manier om erachter te komen of je zoiets overleeft. Dus lopen we donderdagavond bepakt en veel te bezakt het festivalterrein op. Het schemert en in de verte zien we een witte rookdeken boven het festivalterrein. De ondergaande zon geeft de wolken achter ons die herkenbare roze #nofilter kleur. Het is nu al een fokking sprookje.

De camping
Stap 1: een plek zoeken. Het terrein is al best vol. In de buurt van een lichtgevende ananas horen we een ukelele een nummer uit junglebook spelen. Duidelijk. Onze plek roept al. Ik zet snel de tent op, trek m’n biertje open en start m’n verkennende rondje. Een glimlach hier, een verwachtingsvolle blik daar. Ik voel ze: de festivalkriebels.

De mensen
Wat me direct opvalt is de behulpzaamheid van de mensen. "Moet ik je helpen tillen?” “Wil je een elektrische pomp lenen?” “Nog een klein stukje, je kan dit, zo is er bier!” Wat de boel direct een soort  Where The Sheep Sleep  vibe geeft. Het verbaast me later ook niet dat ik behoorlijk wat Burners zie lopen. 

Sanitaire dingen
Ik ben nog geen sixpack van m’n tent zone verwijderd of ik ontmoet al bekenden. Knuffelen, joe'en, nog meer knuffelen. Wat ging ik doen? Oh ja. Plassen. Eerste verrassing: de toiletten. Hoe leuk zijn die aangekleed! Kan dat? Ja dat kan dus. Vraag het de drop out kerstboom in de hoek maar.  

Katersapjesfiets
Al wandelend naar de wc komen we weer bekenden tegen. Wat is dat toch met dit festival? Bij de wc’s staat inmiddels een sapfiets. Waar je al fietsend je sapje kan blenderen. Je zou denken dat de fitgirls losgaan. Maar daarentegen zit er al minutenlang een hyper blije jongen z’n kater eruit te trappen. 

Regen, wodka & spelletjes
Het is 10:23 uur. Er zit een drie in de klok, tijd voor wodka. Wodka-perensap om precies te zijn. Want we moeten wel om de vitamientjes denken. Regen. Dicht tegen elkaar aangekropen wordt jungle speed erbij gepakt. Iets met zoek de verschillen, reactievermogen en shotjes. Top combi. 

Het terrein: Wonderland
Zodra het wat opengetrokken is maken we ons op voor de eerste ontmoeting met het festivalterrein. Het terrein kan je misschien wel het beste omschrijven als Alice’s Wonderland. Groene duinen, een bamboedoolhof, hellingen, een strand en overal waar je keek kleine verrassingen. Tot de laatste dag bleef elke afslag een gok. 

De eerste dansjes
Techno langs de waterkant. Weer vallen de mensen me op. Zo kleurrijk. Net als de muziek trouwens. Perfect melodieuze techno. Dansen! Vrijdag was trouwens de enige dag met wat échte regen. Dus werd het een middagje regen, schuilen, voorbij, dansen!

Het weer: Hij was met ons
Het blijft me elke keer weer fascineren; de hoeveelheid kaartjes die te koop aan worden geboden als er regen dreigt. Zo ook bij Wildeburg. Voor iedereen die ‘m verkocht heeft: scroll even door naar de volgende kop. …het was zó lekker! Vrijdag wat charmante buitjes, zaterdag volle bak zomer en zondag warm met (eigenlijk beste fijn) gemiezer. 

Verdwalen & LOSGAAN
20:35 uur – “Ja hoi, verdwalend in het bamboebos. Al die lichtjes. Zo mooi!” Een van de zinnen die ik opvallend vaak terugvind in mijn aantekeningen. Deze keer belanden we bij een kleine stage waar The Gaslamp Killer draait. HELEMAAL kapotgaan. Twee dolblije afgepeigerde zielen gaan op zoek naar de rest van de groep.  

Muzikale regenboog-potpourri
De muziek kan ik het beste omschrijven als een regenboog-potpourri. Met het minste geurtje op de zaterdag. Maar ik ben dan ook simpelweg niet zo van de psychedelische after deunen. Geef mij maar het hardcore uurtje, de pompende techno en eerlijk, zelfs de trance op zondagavond kon ik bijzonder waarderen.

Opblaaseenhoorns
De trend van deze festivalzomer: opblaaseenhoorns. Zo ook op Wildeburg. En toch klopt het daar gewoon. Eenhoorns dobberen voorbij, jongens vol glitters voeren elkaar een broodje. En meisjes lopen met zonnebril en smerige kaplaarzen voorbij. Man, wat is dit een mooi stukje wereld.  

Zondag: collectief aftakelen
Mooi om te zien hoe iedereen op gelijk niveau aftakelt. De strijd is hard. Maar het is hier zo mooi. Dus we negeren de signalen van ons lichaam en bedotten de boel met een wodka perensap. Ook bij de stages merk je 't. Alles gaat wat meer op een genietende slow-motion. En iedereen vaart harder dan ooit op de beats mee. Zo slaat een golden oldie als Would I Lie To You vol aan. Maar is Drake simpelweg in beat en meeslependheid te mellow. 

De kater komt later
Iedere gaap wordt onderdrukt door een slok bier. De kater komt later. Zo mooi om te zien hoe iedereen compleet z’n genietmomentje pakt. Het ene duo staat op het dak met een wegwijzer te dansen. Twee chicks dansen in glitter fatsuits, terwijl een andere dame van top tot teen voorzien van een plumeau outfit d’r dansje doet.   

Plassen zonder handen!
In één van mijn bezoeken aan de dixies roept er een jongen in fluor 90’s bloesje dolblij dat ie zonder handen kan plassen. Terug aangekomen bij de stage danst er een meisje bloedserieus met een beha op haar hoofd. Elke keer als ik denk dat die grijns op m’n gezicht niet groter kan… 

Liefde voor Wildeburg
Zondagmiddag op de strandstage. Naast me staat een Burningman jongen met twee houtjes ritmisch mee te slaat met de muziek. Voor me dartelt een meisje in roze tutu en met veertjes in dr haar voorbij. Het is awesome om te zien hoe iedereen zo zichzelf +1 is. Geen toeschouwers maar deelnemers. Van een kleurrijke familie waar ik nooit meer afstand van wil doen.

Door:  Suzanne

PS: Check hier de foto's van Wildeburg. Oh en ook fijn: de Wildeburg sfeerverslagen van 3voor12 en Vice :)
PPS: oh ja, die blauwe plekken. Die komen omdat ik in een van onze dwalingen in de sloot geflikkerd ben. #confetti