Durmitor National Park in Montenegro is zo imposant als de naam doet vermoeden

Wie denkt aan Montenegro, denkt aan de schitterende Adriatische kustlijn. Genieten natuurlijk, dat helderblauwe water, een warm zomerbriesje en een luxe cocktail in de hand. Maar zo gepolijst en overlopen als veel Montenegrijnse kustplaatsen, zo ruig en geïsoleerd is het Durmitor National Park.

Montenegro, het land van de zwarte berg, is vernoemd naar de indrukwekkende berg Lovćen, destijds nog begroeid door donkere bossen. De berg torent hoog boven Kotor en Budva uit. Maar wie verder naar het noordwesten reist, zal zien dat het land ook gesierd wordt door witte kalkstenen pieken. Samen met achttien glaciale meren en drie diepe ravijnen, zijn deze toppen kenmerkend voor Montenegro’s Durmitor. Het nationale park staat sinds 1982 op de Werelderfgoedlijst van Unesco en is net zo imposant als de naam doet vermoeden. Ben je het geflaneer op de zonnige boulevards van de kustplaatsen inmiddels wel zat en heb je behoefte aan meer avontuur? Laat Durmitor je de adem benemen.

Enkel de autoroutes die naar en door het park lopen zijn de moeite al waard. De meest bijzondere is misschien wel de 45 kilometer lange weg tussen Plužine en Žabljak. Deze ligt op achttienhonderd meter hoogte en is ’s winters daarom vaak gesloten. Bezoek je het park echter in de zomer? Dan mag deze sensationele route niet aan je Durmitor-beleving ontbreken. Verwacht tientallen haarspeldbochten, eigenaardige rotsformaties, ijskoude beekjes en hier en daar een schapenherder. Reken wel dubbel zo lang voor je reistijd. Na elke bocht zal je opnieuw willen stoppen om het uitzicht in je op te nemen. Bijna alle wegen in het park leiden naar Žabljak, het hoogstgelegen dorp van de Balkan en het epicentrum van Durmitor. Vanuit hier kan je Durmitor-avontuur echt beginnen.

Vanuit Žabljak is het slechts een korte wandeling naar Crno Jezero, ook wel bekend als Black Lake. Van de achttien glaciale meren, die de ‘ogen van de bergen’ worden genoemd, is Crno Jezero de grootste. En terugkijken zal je. Het meer is de droom van elke fotograaf. Cyaankleurig water dat felgroene pijnbomen reflecteert tegen een achtergrond van tweeduizend meter hoge pieken.

Crno Jezero is de perfecte plek om de schitterende uitzichten in je op te nemen zonder jezelf in het zweet te werken. Vanuit hier kan je echter ook goed de pas erin zetten op een van de gemarkeerde wandelroutes door het park. Deze brengen je langs de andere gletsjermeren, door valleien en naar de omringende bergtoppen. De hoogste is Bobotuv Kuk. Op een mooie dag kan je vanaf deze top zelfs Servië en Bosnië en Herzegovina zien liggen.

Avonturier in hart en nieren maar zie je de klim niet zitten? Het park telt ook een aantal indrukwekkende ravijnen. De meest spectaculaire is toch wel de Tara River Gorge. Met een diepte van 1857 meter is de Grand Canyon in de Verenigde Staten slechts enkele honderden meters dieper. Het water van de Tara-rivier is bovendien zo helder, dat je bij het aanzicht bijna steil achterover slaat. Vanuit Žabljak kan je een raft-tocht regelen over de stroomversnellingen van de rivier. Klamp je goed vast, maar vergeet niet om je heen te kijken. Onderweg kom je watervallen, eeuwenoude stalactieten en verborgen kloosters tegen die te voet niet bereikbaar zijn. Wanneer je echter een inheemse bruine beer of wolf spot tussen al dat groen kunnen die stroomversnellingen opeens niet hard genoeg gaan.