Zembla - Helden in de bijstand

De Nederlandse overheid onthoudt de zieke werknemer heel bewust van de inkomensbescherming waar deze op grond van ILO-verdrag 121 recht op heeft. Voor mijn proefschrift over rechtsvergelijkend werkgeversaansprakelijkheidsrecht (2009) en voor andere wetenschappelijke publicaties heb ik dat gedetailleerd uitgezocht en toegelicht; en het recente rapport van de ILO komt 100% met deze bevindingen overeen. Aanpassing van het verdrag zou leiden tot aanmerkelijk hogere sociaalzekerheidsrechtelijke lasten voor de Staat - let wel, ten gunste van de zieke werknemers die daar al belasting voor hebben betaald. Om het verhaal nog erger te maken: het bewijsrecht inzake beroepsziekten is zó onrealistisch zwaar, dat dezelfde zieke werknemers ook vaak qua aansprakelijkheid van de werkgever van een koude kermis thuiskomen. Zij zitten dus tussen wal en schip: geen uitkering, maar ook geen schadevergoeding. Hoezo verzorgingsstaat, rechtsstaat? Het frappante? ILO-verdrag 121 heeft juist een heel gemakkelijke(!) bewijsrechtelijke regeling voor hen in de vorm van beroepsziektelijsten - talloze landen wereldwijd hanteren die. Maar de Staat doet alsof dat geratificeerde verdrag (1966!) niet voor ons geldt. Deze hardvochtige en schandalige benadering gaat heel vervelende consequenties hebben. Want hoe zullen medewerkers in de zorg reageren wanneer zij bij de volgende epidemie gevraagd worden om de kooltjes uit het vuur te halen?