Kamervragen over Operatie stilzwijgen

-

SP-Kamerleden Van Gerven en De Wit hebben naar aanleiding van ZEMBLA 'Operatie stilzwijgen' vragen gesteld aan de ministers van Volksgezondheid en van Justitie over het stilzwijgen van medische fouten door de Inspectie voor de Gezondheidszorg en het handelen van het Openbaar Ministerie. Ze willen weten of de ministers herkennen dat de Inspectie zich eerder de directie van ziekenhuizen en specialisten steunt dan de patiënt en zijn familie of nabestaanden. Ook vragen ze de ministers wat zij van de brief vinden die de Inspectie heeft gestuurd naar de echtgenoot van de overleden mevrouw Terbach. Hij wilde informatie over het overlijden van zijn vrouw. De SP'ers vinden verder dat de Inspectie in deze zaak "initiatiefrijker, alerter en minder afwachtend had moeten zijn" en dat nabestaanden volledig moeten worden ingelicht over de toedracht van incidenten aan nabestaanden. Hieronder staan de vragen van de SP-leden: 1.    Wat is uw reactie op de uitzending van Zembla van 5 april 2009 waarbij de rol van de IGZ zwaar wordt bekritiseerd?  2.    Herkent u het beeld dat de IGZ zich eerder achter de directie en specialisten opstelt in plaats van achter de patiënt en zijn familie of nabestaanden? Zo neen, waarom niet? 3.    Hoe beoordeelt u de brief die de IGZ naar de advocaat van de echtgenoot van de overleden mevrouw T.  heeft gestuurd op 7 december 2007 om een kort geding, aangespannen tegen het ziekenhuis om gegevens boven tafel te krijgen over de toedracht van het overlijden van zijn vrouw, te voorkomen?   Is dit niet een buitengewoon ongelukkige en ongewenste handelwijze? Zo neen, waarom niet? 4.    Wat vindt u van de handelwijze van de betrokken specialisten en het ziekenhuis? Had naar de nabestaanden niet zo spoedig mogelijk om menselijke redenen volstrekte openheid van zaken moeten worden gegeven onafhankelijk van de vraag of hier sprake is van verwijtbaar handelen ja dan nee? Zo neen, waarom niet? 5.    Vindt u niet dat het systeem van Veilig Incidenten Melden geen excuus mag vormen om nabestaanden volledig in te lichten over de toedracht van het noodlottige incident? Zo neen, waarom niet? 6.    Vindt u niet dat de Inspectie in deze casus initiatiefrijker, alerter en minder afwachtend had moeten zijn? Zo neen, waarom niet? 7.    Is het voor de effectiviteit van het toezicht niet nadelig dat dit op zodanige afstand wordt uitgeoefend dat slachtoffers van vermeende medische fouten feitelijk geheel afhankelijk zijn van niet-onafhankelijk onderzoek van de instelling waarbinnen de vermeende medische fout is gemaakt? 8.    Hoe beoordeelt u het feit dat de nabestaanden nu al ruim 20.000 euro aan kosten hebben moeten maken om tot waarheidsvinding te komen? 9.    Is het niet redelijk dat bij medisch handelen met een dergelijke afloop nabestaanden tegemoet worden gekomen in de kosten om  - onafhankelijk van de schuldvraag - tot een fatsoenlijke rechtsgang en waarheidsvinding te komen?  Betekent de huidige situatie niet dat als je onvoldoende middelen hebt, de mogelijkheden om je recht te halen te zeer worden belemmerd? Dient hiervoor niet een regeling te worden getroffen? Zo neen, waarom niet? 10.    Is het juist dat slachtoffers van vermeende medische fouten advocaatkosten die zij in het kader van een medische tuchtklacht moeten maken niet van de aangesproken arts vergoed kunnen krijgen, zelfs niet als de klacht gegrond wordt bevonden, terwijl de aangesproken arts op grond van de verzekering van het ziekenhuis kosteloze rechtshulp ontvangt? Zo ja, vormt dit dan niet een reden waarom er relatief weinig medische tuchtklachten met succes worden ingediend en vormt dit voor u aanleiding om met voorstellen te komen om deze ongelijkheid in het proces op te heffen? 11.    Wat vindt U van de handelwijze van het Openbaar Ministerie in deze kwestie die erg lang heeft gewacht voordat het een besluit nam? Is het niet vreemd dat de Officier van Justitie de zaak uiteindelijk seponeert omdat de Inspectie een tuchtklacht heeft ingediend? Vindt u niet dat beide overheidsorganen een eigen verantwoordelijkheid hebben en het niet op “een akkoordje” dienen te gooien? 12.    Is het OM en de politie wel voldoende toegerust bij dergelijke medische incidenten waarbij mogelijk sprake is van “dood door schuld”?  brief