Onafhankelijke onderzoeksjournalistiek
‘Het zijn niet de kinderen en de scholen die zijn veranderd, het zijn de ouders’
28-08-2017
• leestijd 4 minuten
•
1011 keer bekeken
• 
De schoolvakanties zitten erop en veel basisscholen gaan weer schuiven met docenten. Want daar zijn er niet genoeg van in het onderwijs. Voor sommige scholen is het een opluchting als ze op het laatste moment alsnog een leerkracht weten te vinden. Maar veel ouders zijn daar minder blij mee. In Trouw stond zondag een verslag van een vader die zag hoe de opstand onder ouders al voor de zomervakantie uitbrak toen bekend werd gemaakt dat er een nieuwe juf kwam.
Woedende ouders
Vader Jan van Mersbergen vertelt wat er gebeurde toen hij het bericht las dat er een nieuwe leerkracht zou komen voor groep 7. De vorige leerkracht was overspannen geraakt, er waren invallers geweest, sommige kinderen waren slechter gaan presteren en er waren zelfs kinderen van school gegaan. Maar nu was er dus een nieuwe juf, Floor. Floor had het hele jaar als invaller in groep 5 ‘gedraaid’ en een aantal weken in groep 6B. De aankondiging kwam om drie uur binnen en al snel volgden de eerste verontruste reacties van de ouders.
Vader Jan van Mersbergen vertelt wat er gebeurde toen hij het bericht las dat er een nieuwe leerkracht zou komen voor groep 7. De vorige leerkracht was overspannen geraakt, er waren invallers geweest, sommige kinderen waren slechter gaan presteren en er waren zelfs kinderen van school gegaan. Maar nu was er dus een nieuwe juf, Floor. Floor had het hele jaar als invaller in groep 5 ‘gedraaid’ en een aantal weken in groep 6B. De aankondiging kwam om drie uur binnen en al snel volgden de eerste verontruste reacties van de ouders.
'Met stomheid geslagen'
Van Mersbergen, zijn dochter zit in de klas waar juf Floor les gaat geven, was verbaasd. Hij las termen als ‘met stomheid geslagen’, ‘onbegrijpelijk dat’ en ‘een leerkracht die een jaar parttime heeft ‘meegedraaid’ is het laatste waar deze klas recht op heeft en voor mij dan ook onacceptabel.’
Van Mersbergen, zijn dochter zit in de klas waar juf Floor les gaat geven, was verbaasd. Hij las termen als ‘met stomheid geslagen’, ‘onbegrijpelijk dat’ en ‘een leerkracht die een jaar parttime heeft ‘meegedraaid’ is het laatste waar deze klas recht op heeft en voor mij dan ook onacceptabel.’
Waarom reageerden deze ouders met zoveel woede? Ze leken zich niet af te vragen hoe de problemen in de klas überhaupt waren ontstaan, maar spraken alleen maar over wie ze moest oplossen: de school.
'Vooral vanuit jezelf denken'
Van Mersbergen vroeg zich wél af hoe de problemen waren ontstaan. Volgens de vader zit er in de klas van zijn dochter een groep kinderen die niets van anderen aanneemt, zelfs niet als het vriendelijk wordt gevraagd. Hij schrijft:
Van Mersbergen vroeg zich wél af hoe de problemen waren ontstaan. Volgens de vader zit er in de klas van zijn dochter een groep kinderen die niets van anderen aanneemt, zelfs niet als het vriendelijk wordt gevraagd. Hij schrijft:
“Dat was de bagage waarmee de ouders hun kinderen naar school stuurden. Brutaliteit verpakt als mondigheid. Direct reageren en roepen. Vooral vanuit jezelf denken, niet naar het geheel kijken.”
Veeleisende ouders
Het valt Van Mersbergen op dat sommige ouders extreem veeleisend zijn naar de school en hun kind op een voetstuk plaatsen. Een voorbeeld dat hij aanhaalt is dat van een jongetje dat zijn moeder zeurend, huilend en zelfs slaand op het schoolplein overhaalt de tandarts af te zeggen zodat hij bij zijn vriendje kan spelen. Iets wat de moeder daadwerkelijk doet. Datzelfde jongetje gedroeg zich ook zo in de klas, maar als de juf daar wat van zei tegen de ouders, dan lag het niet aan hem en ook niet aan de opvoeding. Dan lag het aan de school.
Het valt Van Mersbergen op dat sommige ouders extreem veeleisend zijn naar de school en hun kind op een voetstuk plaatsen. Een voorbeeld dat hij aanhaalt is dat van een jongetje dat zijn moeder zeurend, huilend en zelfs slaand op het schoolplein overhaalt de tandarts af te zeggen zodat hij bij zijn vriendje kan spelen. Iets wat de moeder daadwerkelijk doet. Datzelfde jongetje gedroeg zich ook zo in de klas, maar als de juf daar wat van zei tegen de ouders, dan lag het niet aan hem en ook niet aan de opvoeding. Dan lag het aan de school.
Daar is Van Mersbergen het niet meer eens. Hij schrijft:
“Soms moet je voor jezelf opkomen, dat is tegenwoordig nu eenmaal zo (…) maar onderwijs begint bij onderling vertrouwen, bij leerkrachten die niet alleen de kans krijgen kinderen iets te leren, maar ook de kans kinderen dat vertrouwen terug te geven.”
Niet de kinderen en de school, maar de ouders
Van Mersbergen besluit zijn betoog met de opmerking dat hij met zijn oudste zoon (nu in de derde klas van de middelbare school) zowel de overspannen juf als de sterke juf heeft meegemaakt en dat het niet de kinderen en de school zijn die de afgelopen tien jaar zijn veranderd, maar de ouders.
Van Mersbergen besluit zijn betoog met de opmerking dat hij met zijn oudste zoon (nu in de derde klas van de middelbare school) zowel de overspannen juf als de sterke juf heeft meegemaakt en dat het niet de kinderen en de school zijn die de afgelopen tien jaar zijn veranderd, maar de ouders.
Lees het hele verhaal van de vader op
de website van Trouw
.
Ouders van tegenwoordig
Het verhaal van Jan van Mersbergen doet denken aan de verhalen in de ZEMBLA-uitzending ‘Ouders van tegenwoordig’. In deze uitzending wordt duidelijk hoe veel ouders niet meer weten hoe ze moeten opvoeden. De moderne ouder wil geen machtsstrijd met zijn kind; ze zetten hun kinderen zo op een voetstuk dat die gaan geloven dat ze de meest bijzondere personen op aarde zijn.
Het verhaal van Jan van Mersbergen doet denken aan de verhalen in de ZEMBLA-uitzending ‘Ouders van tegenwoordig’. In deze uitzending wordt duidelijk hoe veel ouders niet meer weten hoe ze moeten opvoeden. De moderne ouder wil geen machtsstrijd met zijn kind; ze zetten hun kinderen zo op een voetstuk dat die gaan geloven dat ze de meest bijzondere personen op aarde zijn.
Verhaal halen bij de leraar
Als zoon of dochter zich op school misdraagt, hoeft het kind zich niet te verantwoorden, maar gaat mama of papa bij de leraar verhaal halen. Deskundigen zijn bang dat de prinsen en prinsessen die op de achterbank van hockeytraining naar vioolles worden vervoerd, zullen uitgroeien tot een generatie narcisten. En ze waarschuwen ervoor dat deze kinderen niet zijn voorbereid op het echte leven. Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste ter wereld, maar vallen daarna in een diep zwart gat. Uit onderzoek blijkt dat er nergens zoveel twintigers in therapie zijn voor depressie en burn-out.
Bekijk hier een fragment uit die uitzending waarin hoogleraar klinische psychologie Jan Derksen uitlegt wat er onder andere misgaat in onze huidige manier van opvoeden:
Als zoon of dochter zich op school misdraagt, hoeft het kind zich niet te verantwoorden, maar gaat mama of papa bij de leraar verhaal halen. Deskundigen zijn bang dat de prinsen en prinsessen die op de achterbank van hockeytraining naar vioolles worden vervoerd, zullen uitgroeien tot een generatie narcisten. En ze waarschuwen ervoor dat deze kinderen niet zijn voorbereid op het echte leven. Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste ter wereld, maar vallen daarna in een diep zwart gat. Uit onderzoek blijkt dat er nergens zoveel twintigers in therapie zijn voor depressie en burn-out.
Bekijk hier een fragment uit die uitzending waarin hoogleraar klinische psychologie Jan Derksen uitlegt wat er onder andere misgaat in onze huidige manier van opvoeden:
Praat mee
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Schrijf je in voor de Zembla-nieuwsbrief en blijf op de hoogte van onze onthullende journalistiek.
