Tuinverhalen: de woelmuis

Als je het hebt over 'tuinmansverdriet', kan de woelmuis in het rijtje niet ontbreken. Brandnetel, zevenblad, slakken, muizen... in de Weledatuin in Zoetermeer leeft het allemaal. Maar tuinman Jan Graafland heeft van de woelmuizen de tuin geen verdriet: in 20 jaar tijd is een strijd tegen de woelmuis een soort spel geworden. Wat ook nog mooie aarde oplevert.

Graafland heeft ze nog nooit gezien, maar vermoedt dat zijn tuin ten prooi is gevallen aan de ondergrondse woelmuis. Dit is de kleinste der woelmuizen en leeft voornamelijk onder de grond, waar die al vretend en gravend de planten met wortel en al uit de grond omhoog drukt. “Eerst dacht ik ze te moeten bestrijden. Maar dat blijkt niet nodig. Want als ik de losgewoelde plantjes bij het terugplanten heel stevig aandruk blijven die woelmuizen er meestal verder van af”. En ondertussen wordt de bodem van de weledatuin wel mooi omgewoeld.

Het verhaal van de woelmuis is te lezen in zijn onlangs verschenen boek Groene Genade. Geen praktische tuingids, maar een verhalenbundel vol anekdotes, observaties, inzichten en wijze lessen. De belangrijkste les van Jan: laat de natuur zelf het antwoord geven.

Dit is de laatste aflevering van de serie tuinverhalen. Eerder in deze serie: de slak.