Anatomie van de wulp

De wulp is geen wadvogel en hoort dus eigenlijk thuis op gebieden met een wat hardere grond. Ooit liep hij rond op de Sallandse Heuvelrug, in gebieden met hei en zandgronden. Door verzuring en stikstofdepositie is de wulp naar andere plekken vertrokken, zoals de kust. 

De wulp is een insecteneter en heeft een gebogen snavel waarmee hij overal tussendoor kan piepen en zo in het natte hooi en grasland zijn kostje bij elkaar kan scharrelen. Probleem van de wulp in een slappe bodem is dat ze met hun snavel niet de diepte in kunnen om voedsel te zoeken. Want eenmaal diep in de grond krijgen ze die snavel niet meer open.

In tegenstelling tot de grutto, die een snavel heeft met aan het uiteinde een beenbalkje. Hiermee kan de grutto het laatste stukje snavel afzonderlijk gebruiken en dus met chirurgische precisie zijn voedsel vinden in het diepe zand. Grutto's hebben ook aanzienlijk meer sensoren in hun snavel dan de wulp, wat zelfs te zien is aan de putjes in het skelet. Daarom kunnen grutto's zonder zicht jagen, in tegenstelling tot de wulpen.