The Walking Dead S09E01-02: nieuwe opzet werkt goed

Er zijn nog steeds zombies en dus loert het gevaar nog steeds op elke straathoek (of in elke kelder). Maar de overlevenden lijken wel belangrijkere zaken aan hun hoofd te hebben, na de grote oorlog die de laatste paar seizoenen werd uitgevochten met de Saviors. Nieuwe showrunner Angela Kang (die wij onlangs mochten interviewen ) houdt woord met haar belofte om in haar eerste 'eigen' reeks terug te keren naar het oorspronkelijke idee dat Robert Kirkman voor ogen stond toen hij zijn comic The Walking Dead bedacht: wat gebeurt er eigenlijk ná een apocalyps? De doden zijn geborgen, er is gerouwd om de slachtoffers en de aanwezigheid van zombies is een gegeven waar je mee leert leven – en wat nu?

In de nieuwe wereld moet elke groente handmatig worden verbouwd - de spannendste scène van de eerste aflevering draait om een oude ploegwagen die over een glasplaat moet worden getild –, ontstaat er een nieuw soort democratie en wordt het recht met harde hand gehandhaafd om muiterij te voorkomen. En ontevredenheid is er zeker; de keuze van Rick Grimes (Andrew Lincoln, inmiddels met een volle grijze baard) om het leven van Negan (Jeffrey Dean Morgan, in de eerste aflevering gelukkig absent) te sparen blijft een pijnpunt in de nieuwe gemeenschap. Het feit dat Lincoln de serie ergens dit seizoen gaat verlaten, maakt sowieso elke scène met Grimes net iets spannender dan in de vorige reeksen; als in een Final Destination-film kan elke penibele situatie ditmaal écht het doodvonnis betekenen voor het geliefde personage.

De eerste twee afleveringen van het nieuwe seizoen stemmen op een positieve manier nieuwsgieriger dan de vorige paar reeksen het geval was. Nieuwsgierig naar hoe het verder gaat met al onze geliefde personages en naar welke andere nieuwe wegen showrunner Kang en haar team van schrijvers nog meer willen gaan verkennen in deze sterke parel van zender Fox.

De hoop van de makers is dat The Walking Dead met deze doorstart verloren, oude fans weer aan zich weet te binden, of zelfs nieuwe kijkers weet aan te spreken. De serie zou het verdienen, want het is opvallend knap hoe de reeks zichzelf na zoveel jaar opnieuw heeft weten uit te vinden. Voor de kritische kijker is er zelfs een hoopvolle boodschap over de huidige, gepolariseerde Amerikaanse samenleving te vinden: zelfs op de puinhopen van een wereld in chaos en verderf is het mogelijk een nieuw begin op te bouwen, mits de good guys allemaal de schouders eronder willen zetten (en dan vooral de vrouwen, die opvallend genoeg in alle drie de 'communities' de leiding in handen hebben).