VOD Filmklassieker: The Royal Tenenbaums (2001)

 

Niet dat de familie Tenenbaum op het eerste gezicht op de gemiddelde familie lijkt, integendeel. Vader Royal Tenenbaum, heel fijn gespeeld door de inmiddels gepensioneerde Gene Hackman in zijn laatste gedenkwaardige rol, is een anarchistische steenrijke top-advocaat, een waardeloze vader en overspelige echtgenoot. Zijn vrouw Etheline (Angelica Huston) heeft hem als de film begint zojuist het huis uitgeschopt. De kleine Tenenbaumpjes waren vanaf hun prille jeugd stuk voor stuk van die irritant voorlijke ultra-getalenteerde wonderkinderen. Zoon Chas (Ben Stiller) was in zijn vroege tienerjaren al een financieel genie en beursspeculant en zijn broer Richie (Luke Wilson) was op zijn zeventiende een wereldvermaarde tennisprof. Hun geadopteerde super-stuurse zusje Margot, een rol waarin Gwyneth Paltrow haar inmiddels in onbruik geraakte acteertalent uitleeft, won op haar twaalfde een Pullitzer voor de door haar geschreven theaterstukken.

Maar zoals dat gaat met wonderkinderen, fast forward twintig jaar en van alle belofte is weinig meer over: Margot doet weinig anders dan stiekem kettingroken, Chas is na het verongelukken van zijn vrouw één rouwende bonk zenuwen die van de ene naar de andere paniekaanval wankelt, Richies tenniscarrière eindigde abrupt na een onverklaarbare tennis-blokkade in zijn hoofd en vader Royal is financieel en professioneel failliet en bovendien dodelijk ziek. Al deze malheur zorgt ervoor dat deze disfunctionele familie voor het eerst in vele jaren weer tijdelijk onder één dak komt te wonen in het ouderlijke stadspaleis, alwaar het gezamenlijke verleden hen van alle kanten overvalt. Vooral ook omdat vader Royal op de valreep alles wil goedmaken:

De trailer is grappig genoeg maar doet de film als geheel geen recht; er zit ook veel klein drama in met zeer herkenbare momenten die in elke gezinssituatie voorkomen, vooral als die situatie uitmondde in een echtscheiding. Het drukke script zit vol met grappige vondsten die de film erg fragmentarisch maken; de droogkomische voice-over van alwetend verteller Alec Baldwin is noodzakelijk om alle scènes aan elkaar te breien tot een lopend verhaal. Als kijk-ervaring is de film af en toe wat vermoeiend, maar volharding loont: het eindresultaat is een mooi familiedrama, barstensvol het weelderige production design waar regisseur Wes Anderson om bekend staat, veel designermode (vooral gedragen door Margot, met haar Hermès-tassen en Lacoste topjes) en een heleboel verwijzingen naar andere films. Zie ook onderstaande visuele analyse van de film van de site van filmcriticus Roger Ebert: