Vijf dingen over Dark die we graag nog zouden weten

Toegegeven, veel van de rondgestrooide broodkruimels in de hypnotiserende Duitse Netflix-crimi Dark pasten aan het einde van het eerste seizoen in elkaar zoals de ingenieuze radertjes in de mysterieuze machine van H.G. Tannhaus (11-jarige Mikkel = 44-jarige Michael, de vader van Jonas!). Toch bleven sommige mysteries onopgelost, of werden verklaard met ‘Want… tijdmachine’. Op deze vijf vragen krijgen we graag nog antwoord:

Wie is Noah?
Zoals het een goede film, tv-serie of roman betaamt, openbaarde de echte slechterik van Dark zich pas richting het einde: geestelijke en kidnap- en kindermoordspecialist Noah (Mark Waschke), de arrangeur van alle ellende die de inwoners van Winden overkomt (al is niet helemaal duidelijk of hij hierin andermans compositie of zijn eigen werk volgt). Maar wie was Noah voordat hij zich ontpopte tot kwaadaardig poppenbespeler? Is hij de toekomstige versie van Bartosz Tiedemann (Paul Lux), net zoals De Vreemdeling (Andreas Pietschmann) dat is voor Jonas (Louis Hofmann)? Of toch de in 1953 doodverklaarde echtgenoot van Agnes Nielsen, ‘een priester, maar geen goed mens,’ die graag zijn sigaretten uitmaakte op de armen en benen van zoon Tronte (de vader van Ulrich) en dus al wel wat ervaring heeft met het martelen van kleine kinderen?

Wie is de vader van Helge Doppler?
Wanneer de jonge versie van Helge in 1953 na een ongelukkige ontmoeting met Ulrich en een steen spoorloos verdwijnt, biecht zijn moeder op dat Helge niet van haar echtgenoot is. Aangezien in de serie geldt dat alles verbonden en niets toevallig is, is de kans groot dat de zaaddonor niet ver te zoeken is. Is het (opnieuw) Noah die daarmee zijn zoon later als slaafs kidnaphulpje rekruteert? Of misschien politie-inspecteur Egon Tiedemann, die volgens zijn vrouw de laatste tijd zo druk is met zijn werk? (Niet veel later gaat vrouwlief er zelf vandoor met Agnes, de oma van Ulrich).

Welke rol speelt Claudia in het geheel?
Voor Claudia Tiedemann (Julia Jenkins), dochter van Egon en eerste vrouwelijke directrice van de kerncentrale, ligt in 1986 de wereld voor haar open. Tot ze hoort van de tonnen kernafval van haar voorganger Bernd Doppler (‘vader’ van Helge) die in een grot onder de grond staan te verroesten. 33 jaar later is Claudia (Lisa Kreuzer) van een succesvolle zakenvrouw veranderd in een kluizenaar die helemaal klaar lijkt voor het einde der tijden en zo nu en dan met haar alwetende rode boekje wappert. Maar hoort ze bij de goeie- of bij de slechteriken? Noah noemt haar de ‘schaduw’ tegen zijn ‘licht’, maar Noah is natuurlijk niet onze meest betrouwbare informant.

Hoe kwam Mikkel in 1986 terecht?
Oké, ergens onder de kerncentrale in de rotsen zit een deur die je via een driesprong naar 1953, 1986 of 2019 brengt. Maar hoe kwam de Mikkel (zoon van Ulrich) uit 2019 in 1986 terecht? In ieder geval niet via de deur, anders had hij wel – net zoals Jonas, Noah en Helge - geweten hoe hij weer terug in zijn eigen tijd moest komen. Maar hoe dan eigenlijk wel? Misschien weet Gretchen, het huisdier van Claudia uit 1953, het antwoord.

Wat brengt de toekomst?
Het is in ieder geval een drastische finale: nadat De Vreemdeling zijn mysterieuze tijdontwrichtingsmachine heeft laten afgaan komt Jonas terecht in het Winden van de toekomst: de kerncentrale is een ruïne en de hei is bezaaid met autokarkassen, brandende olievaten en waarschuwingsborden. Een dertien-in-een-dozijn apocalyptisch landschap dus. Maar hoe nu verder? Was dit, zoals Noah voorspelde, altijd de bedoeling en bevindt Jonas zich in de toekomst van De Vreemdeling? Of is de vicieuze cirkel toch doorbroken en komt hij nooit meer bij zijn eigen tijd terug? En wie is het donkerharige meisje (Lea van Acken, Kreuzweg) dat hem op hardhandige wijze in de toekomst welkom heet?