Het vijfde seizoen van Veep is misschien wel beter dan de voorgaande, ondanks het vertrek van bedenker en schrijver Armando Iannucci.
Zo goed als seizoen vier, waarin de eeuwige vice-president Selina Meyer eindelijk zélf in de Oval Office terechtkwam als eerste vrouwelijke president, kon het toch niet meer worden. Toch werd seizoen vijf van Veep , de vlijmscherpe satire op de Amerikaanse politiek, precies zo goed, en misschien zelfs nog wel iets beter. Dat is opmerkelijk, want dit is het eerste seizoen sinds het vertrek van Veep -bedenker en schrijver Armando Iannucci. Maar volgens iedere tv-kenner kan Julia Louis-Dreyfus gewoon wéér een plekje vrijmaken voor een Emmy Award, want de komische hoogtepunten in Veep seizoen 5 zijn te talrijk om in dit stukje op te sommen.
We doen toch een poging: de hertelling van de stemmen in Nevada, waar Bob ‘The Eagle’ Bradley, een zogenaamd geniale oude rot in het politieke vak, op af wordt gestuurd. Maar Bob wordt halverwege zijn klus compleet seniel en zelfs een bedreiging voor de Meyer-administratie. De aflevering waarin Selina’s moeder op haar sterfbed ligt, maar de wereld gewoon genadeloos doordraait. De affaire van president Meyer met bankier Charlie Baird. De Chinese adoptiewens van de sullige pr-man Mike. De plotselinge coming out van dochter Catherine, die een relatie krijgt met Selina’s bewaker Marjorie. De daarop volgende ‘doc’ (documentaire) van filmstudent Catherine, die de gehele negende aflevering in beslag neemt. Het sluwe spel van de in het begin nog zo hoffelijke Tom James. De schitterende opmerkingen van super-assistent Richard Splett, ook wel bekend van zijn website ‘Let’s Talk About Splett’ ( bestaat echt ). De verkiezing van Gary als nummer 21 op de Hot List van het Witte Huis, die uiteindelijk toch bleek te berusten op een misverstand.
En ga zo nog maar even door. Veep is de beste comedy die er op dit moment gemaakt wordt. Godzijdank is ook het zesde seizoen alweer in de maak.