Undercover S01: BBC-thriller over een cover-up

De dag is aangekomen dat de ter dood veroordeelde Rudy Jones (Dennis Haysbert) zal worden geëxecuteerd aan de hand van een dodelijke injectie. Maya Cobbina (Sophie Okonedo) is de Britse strafpleiter die hem al twintig jaar bijstaat; ze vergezelt haar cliënt tijdens zijn laatste uurtjes in een kille gevangenis in het Amerikaanse Louisiana. Jones, een zwarte man, wordt omringd door witte bewakers en een witte gevangenisdirecteur. De laatstgenoemde suggereert een laatste avondmaal: ‘Gefrituurde kip is een populaire optie.’ Het is een racistisch stereotype, zwarte mensen die kip en meloen eten, waarmee al snel duidelijk wordt dat racisme een belangrijke rol speelt in Undercover.

Voorafgaande aan de executie wordt Cobbina afgeraden om de daad zelf bij te wonen, om ‘haarzelf nachtmerries te besparen’. Onderweg naar de luchthaven krijgt ze te horen dat de injectie is mislukt. Ze maakt een rechtsomkeer en wordt getuige van gruwelijke martelpraktijken (een zwaargewonde man die aan zijn lot wordt overgelaten) die gelukkig kunnen worden stopgezet door de tussenkomst van een rechter. Jones overleeft de episode, en is in zijn dodencel opnieuw in afwachting van zijn executie, terwijl Cobbina onderwijl arriveert in Engeland, waar ze de eerste zwarte hoofdofficier van justitie kan worden, als haar man Nick (Adrian Lester) het toestaat.

De opening van Undercover is moeilijk te volgen, en je vraagt je af in welke bochten scenarist Peter Moffat (The Village) zich gaat wringen om beide werelden bijeen te brengen – dat is natuurlijk een must, Amerika en Engeland verenigd. Al in de eerste aflevering blijkt de aanstelling van Cobbina problematisch in verband met een verbloemde misdaad die ook twintig jaar eerder plaatshad, en waar haar man – toen een politieagent – weet van heeft. Zo heeft iedereen in Undercover wel een duister geheimpje, zoals een BBC-thriller betaamd. Overigens slaat de titel op Nick, die als undercoveragent zijn eega leerde kennen.

Moffat heeft soms kolderieke plotwendingen nodig om te zorgen dat alle puzzelstukjes op hun plek vallen, en dat is buitengewoon slordig: denk aan een personage die zijn pols breekt om in het gips dat vervolgens om zijn arm wordt geplaatst een afluisterapparaat te verstoppen – kom op, dat had toch wel eenvoudiger gekund? Niettemin is Undercover een degelijke, goed geacteerde achtbaanrit, vol enigszins verrassende, spannende onthullingen. Maar wel erg keurig, zoals bij de BBC iets te vaak het geval is. De rauwe randjes zijn, als die er al ooit waren, erg vroeg in het proces al verwijderd.